Μήνας δημιουργίας

Τελευταίος μήνας της σχολικής χρονιάς. Φέτος μαζί με τις διακοπές του Πάσχα έρχεται ουσιαστικά και το τέλος των μαθημάτων. Στο μεταξύ η άνοιξη εισβάλλει από παντού. Βλέπεις τα παιδιά της τρίτης, πιο κοντά στο τέλος της σχολικής τους ζωής, αλλά και πιο κοντά στις εξετάσεις, πιο κοντά στην αμηχανία, το άγχος, την αδημονία. Η ύλη σιγά σιγά τελειώνει, πιο ήρεμα μαθήματα. Τα υπόλοιπα παιδιά, πιο "λυμένα", πιο κοντά στον εαυτό τους.
Καιρός που ολοκληρώνονται αρκετές δραστηριότητες.
Οι επισκέψεις τάξεων σε διάφορα μέρη, μικρές εκδηλώσεις-συναυλίες στο πλαίσιο μαθημάτων, όπως αυτή για τα ελληνόφωνα χωριά της Κ. Ιταλίας,
( το βίντεο είναι από τα ίδια τραγούδια και τα ίδια παιδιά, αλλά από..εδώ και δύο χρόνια, 
όταν μας είχε επισκεφτεί η φοβερή κ. Κεφαλά από την Κω και τα φοβερά της παιδιά 
και κάναμε μαζί τις πρόβες μας)


η συμμετοχή της ομάδας της κ. Βαγιατίδου 
στην προσομοίωση του Ευρωπαϊκού  Κοινοβολίου,


 ο γιορτασμός της μέρας της ποίησης, 
η γιορτή της 25ης Μαρτίου ( κ. Κεμανατζόγλου, παιδιά, ευχαριστούμε!),

οι πρόβες των χορευτικών συγκροτημάτων 
(. Μαυρογιώργο, κ. Πάνια, ευχαριστούμε!) 


κι αυτές της μουσικής ομάδας για την παράσταση
 "Στις αμμουδιές του Ομήρου" στο φεστιβάλ του δήμου Καλλιθέας, 
η παρουσία των παλιών μας μαθητών που εθελοντικά και αφιλοκερδώς  έχουν οργανώσει τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας,

οι δράσεις της περιβαλλοντικής τις Κυριακές (κ. Χριστοπούλου, παιδιά, ευχαριστούμε!), 

αλλά και οι επισκέψεις της σε χώρους όπως το HELMEPA,

 το 2ο φετινό bazaar γλυκών και μεζέδων, 

οι προετοιμασίες για τις επισκέψεις των συγγραφέων Θεόδωρου Γρηγοριάδη ( 14/4) και Ανδρέα Κασσέτα (21/4), η προετοιμασία μιας φωτογραφικής έκθεσης - έκπληξης, 

οι παρουσιάσεις των projects και ποιος ξέρει και τι άλλο που μας διαφεύγει.

Η χαρά σε όλα αυτά είναι να βλέπεις τα παιδιά να ξεδιπλώνονται, να εκφράζονται, να χαίρονται, να δημιουργούν, να είναι πιο κοντά στον εαυτό τους, όταν βλέπεις να αξιοποιείται πολλαπλά ο σχολικός χώρος και να γίνεται πεδίο συνάντησης και δημιουργίας.


Χτες, στην πρόβα των χορευτικών ομάδων και του μουσικού, στην ΙΖΟΛΑ, αυτές ήταν οι σκέψεις και η κρυφή απόλαυση: Να βλέπεις τα παιδιά να δημιουργούν, να συμμετέχουν, να δοκιμάζονται στην ευθύνη και την έκφραση, στην ομαδικότητα. Και τότε, βέβαια, αναλογίζεται κανείς πόσο αξίζουν οι όποιες θυσίες, για να φτάνουμε εδώ.

Παιδιά, καλή επιτυχία σήμερα κι αύριο:-)

Σχόλια

  1. Πόσο συγκινητικό ! Πόσο χαίρομαι που τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τόσο πράγματα και πόσο θα μου λείψουν τέτοιες φάσεις !

    Τα τριτάκια να κάνουν υπομονή, γιατί τα...βάσανά τους δεν θα αργήσουν να τελείωσουν και να απολαύσουν,όσο μπορούν λόγω της εύλογης αγωνίας, τις τελευταίες τους μέρες στο σχολείο !
    (Πολύ πένθιμο ακούστηκε αυτό ! )

    Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις μέρες αφού δώσαμε τις εξετάσεις, την έκδηλη χαλάρωση από το άγχος και τις προετοιμασίες για την γιορτή μας μές τον ήλιο ! Την τελευταία μέρα καήκαμε κιόλας ! :)


    Δεν θέλω να πω άλλα, γιατί θα μπορούσα να γράφω πολλήηηηηη ώρα...Θα ήθελα μόνο τα παιδιά να εκτιμήσουν περισσότερο το σχολείο τους, όχι ως χώρο στεγνής μάθησης, αλλά ως χώρο δημιουργικότητας και ευκαιρίας να εξελιχθούν ως προσωπικότητες, αναπτύσσοντας ειλικρινείς, ζεστές σχέσεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Maddie, το τελείωμα της περσινής χρονιάς φορτισμένο και γεμάτο συγκινήσεις. Το αξιοσημείωτο από πλευράς "τέτοιων φάσεων", που λες, ότι μέσα σε λίγες μέρες καταφέρατε και οργανώσετε τη γιορτή αποφοίτησης, μια βραδιά αντάξια σε ένταση της τριετίας που κάνατε στο σχολείο. Μακάρι και οι φετινοί κι οι επόμενοι να το ζήσουν έτσι.
      Πολλά φιλιά.

      Διαγραφή
  2. Τι θα γίνει με αυτό το σχολείο;;;
    Πάντα πρώτο θα είναι σε όλα!!!
    Αμάν δηλαδή!!!
    Καλά επιτυχία λοιπόν σε ότι και αν κάνετε και να περνάτε πάντα υπέροχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο, δεν είμαστε πρώτο, πολλή σκόνη σηκώνουμε, που λέει και το γνωστό ανέκδοτο..
      Αν θα είσαι κάποια στιγμή στην Αθήνα, σε περιμένουμε.

      Διαγραφή
  3. Χμμμμμ!!Ξέρετε όταν φύγαμε από το σχολείο εμείς νομίζαμε πως το σχολείο θα σβήσει χωρίς εμάς,πως χωρίς τις φωνές μας δεν είχε και τοση σημασία!Όλοι εμείς που έχουμε φύγει επομένως νοιώθουμε μια κρυφή χαρά και ζήλεια ταυτόχρονα για αυτό,χαρά γιατί όλα αυτά που αφήσαμε πίσω ανθίσαν περισσότερο και ζήλεια γιατί δεν είμαστε και εμείς εκεί!Το σημαντικότερο ξέρετε ομως ποιο είναι;Πως σιγά σιγά έτσι μεταμορφώνονται συνειδήσεις και αλλάζει λίγο λίγο ο περίγυρος!Για παράδειγμα σε μας από τα 150 άτομα του Α' έτους φέτος μπήκαν στη ΠΑΣΠ 5.Κάτι μου λέει πως αυτό οφείλεται σε αγωνιωδεις προσπάθειες Δασκάλων της ταλαιπωρημένης μέσης εκπαίδευσης που προσπάθησαν να διδάξουν ήθος στα παιδιά!

    Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους πρωτεργάτες και συνοδοιπόρους σε αυτο το σχολείο!!Το φωτεινό παράδειγμα που σιγοκαιει τόσα άλλα μέρη παράλληλα!

    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο είναι, Νίκο. Ωραίο που γίνεται. Και που - ας το πούμε έτσι - σε κάποια παιδιά ανοίγουν κάποια παράθυρα. Πότε θα πάψει η διαστροφή να θεωρούμε ότι όλο αυτό υπάγεται στο περιθώριο κι όχι στον κεντρικό στόχο, πότε θα πάψουμε να θεωρούμε ηρωισμό το αυτονόητο που θα έπρεπε να προσφέρει ένα σχολείο, μη με ρωτάς, δεν ξέρω.
    Όσο για την αυξητική, όπως λες, πορεία "μεταμόρφωσης συνειδήσεων", εκεί το βλέπω πιο ρεαλιστικά. Δυστυχώς, δεν πιστεύω ότι είναι αυξητική.
    ( Και καλά, για το παράδειγμα της ΠΑΣΠ, καλά, όπως θες. Την ίδια ώρα τι γίνεται με τη χρυσή αυγή;)

    Καλημέρα στη δύση ( μόνο με την κυριολεκτική έννοια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πριν αποφοιτήσεις από το σχολείο, θέλεις απλά να τελειώνουν τα "βάσανά" σου όσο πιο γρήγορα γίνεται και να νιώσεις "ελεύθερος", όμως μετά, καταλαβαίνεις την έννοια του να ζεις έξω από αυτόν τον υπέροχο νοητό κύκλο που ονομάζεται σχολικό περιβάλλον και ακόμα κατανοείς την έννοια του στίχου του αγαπημένου μας Γιάννη Ρίτσου "Ελεύθερος αυτός που νοιάζεται τους άλλους..."!
    Το σχολείο θα παραμένει ζωντανό όσο το κρατάμε εμείς και όχι μόνο οι μαθητές του για το κάθε σχολικό έτος αλλά και όλοι όσοι ζήσαμε ατελείωτες στιγμές μέσα σε αυτό, βοηθώντας και τους μελλοντικούς απόφοιτους να κατανοήσουν την έννοια των παραπάνω, μιας και εμείς γνωρίζουμε πια και ήμαστε σε πιο κοντινή σε αυτούς ηλικία!
    Ένα μεγάλο παράδειγμα όσων αναφέρω είναι το 6ο λύκειο Καλλιθέας που με τεράστιο κόπο, όρεξη και κέφι όλων όσων εργάστηκαν γι'αυτό κατφέρνει ακόμα να κρατάει μια μεγάλη θέση στην εκτίμηση, τον σεβασμό, την μνήμη και την καρδιά πολλών!
    Μια συμβουλή για τους παλιούς μαθητές και του 6ου και για άλλα σχολεία! Ας ήμαστε κοντά στα παλιά μας όνειρα και ας διδάξουμε στους μελλοντικούς μας επισκέπτες το τί σημαίνει αγαπώ και εκτιμώ ένα τρόπο ζωής (σχολείο)!
    Κύριε Μάνεση εγώ ξέρετε όταν με χρειαστέιτε τηλέφωνο και τα λέμε! Χαχαχα!:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααχ, κύριε SounDMixer, ωραίο, ζεστό και συγκινητικό, ως συνήθως το σχόλιό σου. Αλλά τι την ήθελες την τελευταία σειρά;!
      Είναι να κάνεις αστεία μ' αυτά τα πράγματα;
      Σε χρειάζομαι επειγόντως! Φρόντισε άλλη μία μικρή, δίωρη - τρίωρη άδεια τη μεθεπόμενη Κυριακή ( 21/4), τηλεφώνησε στη Σταυρούλα να σου πει λεπτομέρειες και ΑΜΕΣΑ ξεκινάμε ένα μικρό ταξιδάκι με το "πειρατικό του κάπτεν Jimmy".
      ( Εμ, είπαμε: αστειεύονται μ' αυτά τα πράγματα; :-) )

      Διαγραφή
  6. Παρακολουθώ το ιστολόγιό σας καιρό και θα μπορούσα να σχολιάσω πολλά μακρηγορώντας. Το σχόλιο αυτό το αφήνω περισσότερο ως μια "καλή κουβέντα" για τη δουλειά σας και μια ευχή: η ζεστασιά που αποπνέει η σχολική σας κοινότητα (στην κυριολεξία) να σας συνοδεύει στο διηνεκές.
    Εκπαιδευτικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε, τόσο για την κουβέντα, όσο και για την ευχή.
      Πάντως, η κοινότητά μας δε νομίζω πως θα ήθελε να είναι κλειστή. Μακάρι να μακρηγορούσαμε και να σχολιάζαμε πολλά, όπως λέτε, είναι ένας τρόπος να είμαστε κοντά, το πρώτο βήμα έτσι γίνεται:-)
      Οπότε, εδώ είμαστε, γλυκάκι του κουταλιού για τους καλοπροαίρετους επισκέπτες, και πάλι ευχαριστούμε:-)

      Φαντάζομαι το σχόλιό σας θα μπορούσε και να είχε πάρει αφορμή από τα όσα τόσο όμορφα γράφει πιο πάνω ο sounDMixer. Και είναι έτσι: Δεν είναι λίγοι οι απόφοιτοι αυτού του σχολείου που παραμένουν κοντά στο σχολείο, με έργα, ουσιαστικά. Συμμετέχουν, βοηθάνε, δίνουν από τον εαυτό τους. Και μια και είσαστε εκπαιδευτικός, θα καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για μας, τους δασκάλους τους..

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις