Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν;

      Η γειτονιά του σχολείου μας είναι ό,τι πρέπει για να καλλιεργηθεί η ποδηλατική συνείδηση. Επίπεδη (εκτός ότι είναι και επιπέδου, βεβαίως βεβαίως!), με σχετικά ήπια κυκλοφορία, με κοντά πολλούς ανοιχτούς χώρους και, βέβαια, την παραλιακή όπου ήδη κυκλοφορούν αρκετά ποδήλατα (και ποδηλάτες που ονειρεύονται ότι παίρνουν σάρκα και οστά οι υποσχέσεις των υπευθύνων για ποδηλατόδρομους).
Πόσο όμως υπάρχει στη νοοτροπία μας το ποδήλατο; Πόσο κοντά είμαστε, για να δούμε τις γειτονιές μας, την πόλη μας, να αλλάζουν ως προς το θέμα αυτό; Ας μοιραστούμε ένα άρθρο του Μάνου Χαραλαμπάκη που διαβάσαμε στα Νέα (εδώ) και, αφού μεταφέρουμε και τις δικές μας εμπειρίες, το συζητάμε αν θέλετε.
" Το ποδηλατικό ποτάμι του «Borgen»


Σε κάθε σκηνή εκτός στούντιο, της βραβευμένης δανέζικης τηλεοπτικής σειράς «Borgen» (προβάλλεται από τη ΝΕΤ και ασχολείται με τις ίντριγκες της πολιτικής και της εξουσίας), κυλάει ασταμάτητα πίσω από τους πρωταγωνιστές: ήρεμα, γαλήνια, με σταθερό ρυθμό. Σαν ένα ποτάμι. Είναι η ανθρώπινη μάζα των κατοίκων της Κοπεγχάγης που κάνουν ποδήλατο.

Στα εξωτερικά γυρίσματα οι ποδηλάτες αποτελούν σχεδόν μόνιμο ντεκόρ. Μόνο που δεν είναι «στημένο». Η μετακίνηση με ποδήλατα είναι η φυσιολογική καθημερινότητα στην Κοπεγχάγη. Είτε το πρωί είτε το βράδυ. Είτε με βροχή είτε με χιόνι. Σε πολλά επεισόδια θα δει κανείς και τους πρωταγωνιστές της σειράς – τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους - πάνω σ’ ένα ποδήλατο. Όποιος δεν έχει επισκεφτεί την Κοπεγχάγη αξίζει να παρακολουθήσει ένα επεισόδιο της σειράς για να καταλάβει τι ρόλο παίζει το ποδήλατο στη ζωή των πολιτών.

Το ποδήλατο δεν έγινε από τη μία στη στιγμή στην άλλη πρωταγωνιστής στη δανέζικη Πρωτεύουσα. Τα έργα ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’80 και συνεχίζονται. Το απλό που έκαναν οι Δανοί είναι ότι αποφάσισαν να αλλάξουν ριζικά την Κοπεγχάγη εντάσσοντας το ποδήλατο στους δρόμους. Αποφάσισαν να την κάνουν πιο ανθρώπινη, «πράσινη» και φιλική στους πολίτες. Το ήθελαν και το υλοποίησαν. Τόσο απλά. Ειδικά την προηγούμενη δεκαετία έβαλαν σε εφαρμογή συγκεκριμένο πλάνο και χρονοδιάγραμμα κατασκευής ποδηλατόδρομων. Έτσι ,σήμερα η Κοπεγχάγη διαθέτει 373 χιλιόμετρα ποδηλατόδρομων. 50% όλων των κατοίκων ποδηλατούν για τη δουλειά τους ή τα μαθήματα τους κάθε μέρα.. 68% κάνουν ποδήλατο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.

Πίσω στην Ελλάδα και την Αθήνα. Το ερώτημα είναι εδώ, οι αρχές, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα υπουργεία, ακόμη και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες, τι θέλουμε. Θέλουμε να κάνουμε τις μεγαλουπόλεις μας πιο ανθρώπινες; Θέλουμε να πάρουμε χώρο από τα αυτοκίνητα και να τον δώσουμε στο ποδήλατο; Ακόμη και μέσα στην τριετία της κρίσης, με τη βενζίνη στα ύψη, το μεγάλο «μπουμ» της μετακίνησης με ποδήλατα δεν έγινε. Ούτε οι μεγάλες ποδηλατικές υποδομές. Βήματα έχουν γίνει: έχουν κατασκευαστεί ποδηλατόδρομοι σε κάποιους δήμους και σε άλλους λειτουργούν συστήματα κοινόχρηστων ποδηλάτων. Αυτές οι δράσεις όμως δεν συνδέονται μεταξύ τους. Δεν υπάρχει συντονισμός, ένα συγκροτημένο σχέδιο.

Μερίδα Ελλήνων ειδικών επιμένουν στο επιχείρημα ότι η Αθήνα δεν μπορεί να γίνει…Κοπεγχάγη ή Άμστερνταμ διότι δεν είναι επίπεδη. Επιχείρημα που καταρρίπτουν ξένοι συνάδελφοί τους. Να τι είχε απαντήσει ο Δανός αρχιτέκτονας Γιαν Γκελ όταν τον είχα ρωτήσει αν η Αθήνα μπορεί να γίνει μία πόλη με ποδήλατα όπως η Κοπεγχάγη. «Θέλει πράγματι η Αθήνα να εισαγάγει μια ποδηλατική κουλτούρα; Φυσικά και μπορεί να το κάνει εάν είναι κάτι που οι άνθρωποι και οι αρμόδιες Αρχές θέλουν να εφαρμόσουν». Άλλωστε, συμπλήρωνε, «υπάρχουν τόσο πολλά παραδείγματα πόλεων στον κόσμο που βελτίωσαν εντυπωσιακά τις συνθήκες έτσι ώστε να κάνουν τους ανθρώπους πιο χαρούμενους. Δεν σχεδιάζουν δηλαδή μόνο και μόνο για να κάνουν τα αυτοκίνητα… χαρούμενα

Όλα λοιπόν είναι θέμα βούλησης. «Αν θες να κάνεις το ποδήλατο προσιτό σε όλους – mainstream - πρέπει να το διαχωρίσεις από τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία. Είναι στοιχειώδες. Το δίκτυο πρέπει να είναι συνεχές. Ποτέ δε θα λέγαμε στους οδηγούς αυτοκινήτων “κάθε 100 μέτρα θα πρέπει να βγαίνετε έξω και να σπρώχνετε” έχει πει εξηγώντας απλά τι έχει γίνει στη Δανία, ο διευθυντής του προγράμματος για τα ποδήλατα στην πόλη της Κοπεγχάγης Αντρέας Ρολ. Η ιδέα είναι, τονίζει, ότι χρειάζεται μία συνεχής ασφαλής ποδηλατική διαδρομή. Κι όταν σε ένα ρεπορτάζ των «Times» τον ρώτησαν πώς φτιάχνεις έναν ποδηλατόδρομο σε έναν δρόμο με έντονο κυκλοφοριακό απάντησε: «Παίρνεις κάτι από κάποιον. Εμείς σπάνια παίρνουμε χώρο απ’ τους πεζούς. Κυρίως παίρνουμε χώρο απ’ τα αυτοκίνητα. Ή λωρίδες ή χώρους στάθμευσης».


Ένα ποδηλατικό ποτάμι στην Αθήνα, όπως αυτό της Κοπεγχάγης που χαζεύουμε όσοι παρακολουθούμε το «Borgen», δεν είναι ουτοπία. Είναι απλώς θέμα βούλησης. Και απόφασης. Οι πολίτες είναι έτοιμοι. Έχουν περιορίσει λόγω της κρίσης τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο. Οι αρχές πρέπει να κάνουν το επόμενο βήμα. Να τους δώσουν τη δυνατότητα να μετακινηθούν με ασφάλεια και άνεση υλοποιώντας ποδηλατικές υποδομές".

Ελπίζετε;


(Οι φωτογραφίες -εκτός από αυτή της Κοπεγχάγης...- είναι από συμμετοχή μιας παρέας μαθητών-καθηγητών του 6ου Λυκείου στην ποδηλατοπορεία της Αθήνας του 2011 )

Σχόλια

  1. Είναι γεγονός πως στην Ελλάδα δεν ενδιαφερόμαστε για τους ποδηλάτες. Τόσο το κράτος όσο και οι πολίτες. Αυτές οι δειλές δειλές διοργανωσεις ποδηλατοβόλτας που έχουν οργανωθει σε διαφορες πόλεις αρχίζουν και παίρνουν την κάτω βόλτα.
    Δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχουν υποδομές μα λείπει και η Παιδεία από τον Έλληνα. Εννοώντας τόσο τον ποδηλάτη όσο και τον οδηγό αυτοκινήτου.

    Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι είμαστε σημαντικά πίσω. Και επιπλέον μάλλον σε μια τέτοια φάση είναι πολύ λίγοι αυτοί που ενδιαφέρονται για την πρόοδο σε άλλους τομείς εκτός της οικονομίας.. ίσως να κάνω και λάθος.

    φιλιά διονύση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Σταύρος Καραμανιώλας, που τραγουδάει το (δικό του) τραγούδι στο video που βάλαμε, κυκλοφορούσε σε όλη του τη ζωή με ποδήλατο, είτε υπήρχε κρίση είτε πόλεμος..
    Θέλω να πω, Αλς, ότι δε θα μ' άρεσε να μπω στη λογική ότι όλα τα άλλα εκτός από την οικονομία πρέπει να είναι τομείς για τους οποίους είναι πολυτέλεια να ασχολούμαστε.

    Δυστυχώς όλα είναι όπως τα λες. Και πίσω είμαστε και πίσω μένουμε και πίσω πηγαίνουμε. Ε, τι να κάνουμε τώρα; Να επιλέγουμε αντί για όνειρα να βλέπουμε εφιάλτες; Ας προσπάθούμε. Ας ενεργούμε. Ας κοιτάμε μπροστά ( ακόμα και πηγαίνοντας πίσω!)

    Πολλά φιλιά - η εξεταστική τελείωσε. Πάρε το ποδηλατάκι σου και απόλαυσέ το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα δεν έχω ποδήλατο εδώ γιατι θα το πήγαινα για μόνιμη πνευμονία με τόση βροχη :)

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα από το νησί του ποδηλάτου, την Κω!Βλέποντας καθημερινά πολλούς μαθητές μας να έρχονται με το ποδήλατο σχολείο δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκεφτώ πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι αυτό για άλλες πόλεις.Όλα όμως είναι εφικτά, αν υπάρχει θέληση από μας τους ίδιους και πολιτική βούληση.Μάλιστα τις τρείς τελευταίες βδομάδες παρακολουθήσαμε μια σειρά ομιλιών για την ποδηλασία και μόλις χτες ξεκίνησε ένα πρόγραμμα -με τη συμμετοχή πολλών παιδιών-που περιλαμβάνει εξορμήσεις με ποδήλατο στην περιοχή που οριοθετείται από τον ποδηλατόδρομο.Περισσότερα στο ιστολόγιο!Καλή μέρα και καλή δύναμη σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε, καλώς τους ακραιφνείς ποδηλάτες!
    Ε, ναι, η Κως έχει την παράδοσή της, όπως και η Ρόδος, όπως και οι πόλεις του θεσσαλικού κάμπου. Κι εμείς έχουμε την παράδοσή μας στη ... ζήλεια! Να, όμως, Γιώτα, που με θέληση και πολιτική βούληση, όπως λες, προχωράνε τα πράγματα - ας μην το θεωρούμε και επίτευγμα για εξωγήινους.
    Σπεύδουμε στο μπλογκ σας να μάθουμε για τα προγράμματα, τις ομιλίες, τις ποδηλατοεξορμήσεις σας.

    ( Σου έχω πει πως έχω ζήσει ένα χρόνο στο νησί σας, απολαμβάνοντας -και - την ποδηλατοζωή;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, και είναι κρίμα που δεν ήταν γραφτό να ταυτιστούμε χρονικά!Για να δούμε μήπως μας προκύψει καμιά άλλη συνάντηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λοιπόν,λοιπόν!!Ποδηλασία έ;Χμμμ!!Δεν έχω υπάρξει ποδηλάτης στην ΑΘήνα,αλλά στο νησί των Φαιάκων!Εδώ και ένα χρόνο σχεδόν κυκλοφορώ στους δρόμους με το ποδήλατο με κίνδυνο της ζωής μου!Τα προβλήματα;Η κάκιστη ποιότητα των ποδηλατοδρόμων τόσο στο σχεδιασμό όσο και στη κατασκευή,η κατάληψη των υπαρχοντων ποδηλατοδρόμων από πεζούς,αυτοκίνητα,μηχανάκια,σκυλιά και όταν υπάρχουν καταιγίδες από δέντρα,κλαδιά και νερά!Οι οδηγοί μονίμως βλέπουν τους ποδηλάτες σαν κόκκινα πανια,οι οδηγοί τρέχουν,δε προσέχουν και ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας χτυπήσουν.Υπάρχουν παντού στους δρόμους γυαλιά και καρφιά(μόνο εγώ ξέρω τι έχω τραβηξει!!),το οδόστρωμα των δρόμων είναι κάκιστο,ενώ οι δρόμες δεν έχουν μονοδρομηθεί παντού!Σε ένα δρόμο που περνάω μάλιστα καθημερινά τα αυτοκινητα έρχονται σε μια διασταυρωση από τριες διαφορετικές κατευθυνσεις,δηλαδη στο μπροστά δρόμο έρχονται και από τις δυο πλευρες,στο παραδίπλα μπαινουν από τη λεωφορο,ενω στον ίδιο δρόμο έρχονται άλλα αυτοκινητα από την άλλη πλευρά!Υπάρχει ένας γενικός πανζουρλισμός και γενικά με αυτές τις συνθήκες το πως δεν έχουν θρηνηθεί θύματα ο Άγιος έχει βάλει το χερι του!!

    Δε χρειάζεται απλά να αναπτυχθεί ποδηλατική συνείδηση πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες υποδομές,αλλιώς όλοι θα μαλώνουμε μεταξύ μας!!
    Νομίζω αξίζει μια ανάρτηση για το ποδηλατισμό στη Κέρκυρα!!

    Σας χαιρετωω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά τα πράγματα στην Κέρκυρα, δηλαδή, ε;
      Οι υποδομές, βέβαια, και η συνείδηση, στοιχεία ενός φαύλου κύκλου. Δεν έχουμε το ένα και δεν έρχεται το άλλο κι αφού δεν έρχεται δεν έχουμε κι αφού δεν έχουμε δεν έρχεται κοκ.

      Σε μερικούς δήμους της Αττικής, πάντως ( Νέα Σμύρνη, Μοσχάτο, Μαρούσι ξέρω εγώ...) αυτό το μήνα θα δοκιμαστεί η χρήση δημοτικών ποδηλάτων και χώρων στάθμευσης/ενοικίασής τους, κατά τα πρότυπα ξένων πόλεων - μίμησις πράξεως, δηλαδή. Τώρα, πώς θα λειτουργήσει αυτό χωρίς τις υποδομές που λες, θα το δούμε.

      Να την κάνεις την ανάρτηση, Νίκο. ( Πάντως όχι το Σάββατο που ετοιμάζει μία ο πατρινός φίλος σου:-) )

      Φιλιά εις τα παιδιά.

      Διαγραφή
  7. Με μεγάλη χαρά βλέπω το "κίνημα" να προχωρά και στην Ελλάδα! Αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα είναι να βλέπω παιδάκια (με κράνος) με το μπαμπά (με κράνος) να κάνουν βόλτες. Είναι ελπιδοφόρο και ως προς τη διάδοση του ποδηλάτου, αλλά και σε σχέση με τα ήθη που αλλάζουν σιγά σιγά: οι Έλληνες μπαμπάδες αρχίζουν αν αναλαμβάνουν ευθύνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις