Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτοτραυματισμό

Η ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτοτραυματισμό στις 1 του Μάρτη αποτελεί μία ετήσια παγκόσμια εκστρατεία για την ενημέρωση της πλειοψηφίας για το φαινόμενο αυτό. Αυτή τη μέρα, αλλά και τις εβδομάδες που ακολουθούν, οι άνθρωποι που έχουν αυτοτραυματιστεί στο παρελθόν, συνεχίζουν να το κάνουν ή το έχουν σκεφτεί σοβαρά σπάνε τα δεσμά των taboo και επιλέγουν να συζητήσουν για τις σκέψεις τους και την κατάστασή τους όχι μόνο για να νιώσουν καλύτερα αλλά και για να δείξουν στους υπόλοιπους πως ο αυτοτραυματισμός "θερίζει" στις μέρες μας.

Η κορδέλα που φοράνε τη σημερινή μέρα.

Κοιτάξτε γύρω σας. Δείτε το διπλανό σας που χαμογελάει και κοροϊδεύει τις κοτσίδες μιας κοπέλας, την μπροστινή που προσέχει στο καθρέφτη το μακιγιάζ της, το σιωπηλό συμμαθητή με τον οποίο ζήτημα είναι αν έχετε ανταλλάξει τρεις κουβέντες όλη τη χρονιά. Φαίνονται φυσιολογικοί, σωστά; Άνθρωποι που γεμίζουν την καθημερινότητά σας. Γνωρίζετε όμως γιατί φοράνε μακρυμάνικες μπλούζες; Γιατί καλύπτουν τους καρπούς τους με βραχιόλια; Γιατί μαζεύονται όταν τυχαίνει να τους ακουμπήσετε στα χέρια ή στα πόδια;

Μία κοπέλα που χαρακώθηκε επειδή έφαγε παραπάνω απ' ότι υπολόγιζε.

Για ποιο λόγο όμως φτάνει κάποιος να προκαλεί κακό στον εαυτό του;
Δεν θα σας παραθέσω τις απόψεις των ψυχολόγων και των "γνωστικών" αυτού του κόσμου αλλά δηλώσεις ανθρώπων-θυμάτων:

"Άρχισα να χαρακώνομαι πάλι. Αν μάθαινε η οικογένειά μου πως ξεκίνησα πάλι, θα νευρίαζαν και οι 'καλοί' μου φίλοι θα με εγκατέλειπαν πάλι. Δεν τους έχω δει εδώ και μήνες. Η ντροπή μου και το άγχος με κρατάνε μέσα στο σπίτι οπότε περνάω τη μέρα μόνη μου χωρίς κανένα για να μιλήσω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, το στομάχι μου αρνείται να δεχτεί το φαγητό και μισώ τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο για να ανακουφιστώ. Ίσως απλά ψάχνω για εναλλακτικές λύσεις"

"Εξομολογήθηκα στην καλύτερή μου φίλη πως χαρακώνομαι και πραγματικά, δε θέλω να με λυπηθεί κανείς. Μπορεί απλά να θέλω να με προσέξει κάποιος αλλά πιστεύω πως αξίζω τον πόνο. ΔΕ μου αρέσει. ΔΕΝ με ενθουσιάζει. Απλά... κάνω κάτι κακό και νιώθω πως ΕΓΩ φταίω οπότε μου αξίζει το να πονέσω. Και... θέλω να πω, της είπα επειδή με παρακάλεσε να της μιλήσω και μόλις το παραδέχτηκα μου είπε πως είμαι εγωίστρια. Αυτό είμαι; Μια εγωίστρια;"

Οι περισσότεροι μπορεί να μην το έχετε σκεφτεί αυτό το θέμα ποτέ γιατί δε φτάσατε σε παρόμοιο σημείο (και καλά κάνατε). Αυτό όμως δε σημαίνει πως το πρόβλημα δεν υπάρχει. Και επίσης, δε σημαίνει πως πρέπει να το αγνοήσουμε. Απλά κοιτάξτε γύρω σας και μην αγνοήσετε τα άτομα που καταφεύγουν στον αυτοτραυματισμό.

Σπάστε τα taboo και μιλήστε μαζί τους. Πείτε πως είναι αρκετά όμορφοι, γενναίοι, έξυπνοι, αδύνατοι και καλοί.


- Θετική

Σχόλια

  1. Εεεμ Λίζα τι εννοείς αυτοτραυματισμός;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε αγράμματε.Το παίζεις και θεωρητική...

    Θετική,
    σκάλωσα στο τέλος που γράφεις αδύνατοι αλλά ύστερα κατάλαβα...να τους πούμε όμως πως είναι και δυνατοί.:P

    Δεν είχα ξανακούσει για το θέμα αν και κάτι είχα υπόψη μου για χρήση τέτοιων μεθόδων ως μέσο πειθάρχησης αλλά αυτό είναι διαφορετική περίπτωση.

    Πάντως,ελπίζω να είναι απειροελάχιστες αυτές οι περιπτώσεις αλλά για να υπάρχει ως παγκόσμια μέρα μάλλον δεν είναι...

    Νομίζω πως αυτό είναι ένα αποτέλεσμα υπερβολικής έλλειψης αυτοεκτίμησης,ύστερα είναι η αυτοκτονία....

    Η αυτοεκτίμηση είναι από τις βασικότερες αρχές (η βασικότερη) για την αρμονία του ανθρώπου,την ολοκλήρωση του και σαφώς για να εκτιμά σωστά και τους διπλανούς του.Γιατί όταν σου λείπει η αυτοεκτίμηση "θεοποιείς" τους άλλους.
    Ζω πολύ κοντά σε εμένα μία τέτοια περίπτωση και μπορώ να πω πως δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο άτομο.Σπάω τα ταμπού καθημερινά αλλά χρειάζεται δουλειά πολύ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρασκόλνικοφ,

    Αυτοτραυματισμός είναι ουσιαστικά σωματική βλάβη που προκαλεί κάποιος στον εαυτό του χωρίς να θέλει να αυτοκτονήσει. Εκφράζεται συνήθως σαν χαρακιές, γρατζουνιές, εγκαύματα, χτυπήματα, ξερίζωμα των μαλλιών κτλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος κάνει κάτι τέτοιο;;;;Αν είναι αυτοκτονείς και τελειώσες!!Αααα πάει χάλασε ο κόσμος!!ΧΑΧΑ!!

      Διαγραφή
    2. esu pou rwtas poios to kanei auto sou exw mia polu wraia apanthsh...EGW! giati pl apla einai h monh die3odos...otan den exeis pws na ektonw8eis, pws na 3espaseis autotraumatizesai! mh to paizeis e3upnos! esu ap'oti fainetai exeis pl kalh zwh kai oute kan pou to exeis skeftei auto..tous an8rwpous pou to vlepoun etsi den antexw..eiste tragikoi! eimai 15 xronwn kai xarakonomai! kai oxi vevaia gia to agori pou den 8a mou dwsei shmasia, exw polu simantikotera na skeftw! anoi3e ta matia sou kai prospa8hse estw kai ligo na katalaveis th sovarothta ths katastashs!!!!!!! akous ekei "XAXA" !! otan omws file mou paei o dikos s an8rwpos kai to kanei, bre8ei se kata8li4h kai katali3ei sto nosokomeio 'h akoma xeirotera anti na autotraumatistei na autoktonisei den 8a gelas!!! (kai zhtw signwmh pou grafw greeklish apla to plhktrologio mou dn girnaei ellhnika) kalh sas mera!

      Διαγραφή
  4. Σοφοπλάστες,

    Πολλά άτομα δε νιώθουν καλά με το σώμα τους και με το να προκαλούν σωματικό πόνο προσπαθούν να τιμωρήσουν τον εαυτό τους για τυχόν παρασπονδίες. Έφαγες λίγο παραπάνω; Ξέφυγες από το πρόγραμμα; Τόλμησες να φας λίγη σοκολάτα; Ανεπίτρεπτο.

    Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο έχω προσέξει πως πολλά άτομα της ηλικίας μας έχουν σκεφτεί ή έχουν ήδη χαρακωθεί και συνεχίζουν. Είναι πολύ λυπηρό. :/

    Θα διαφωνήσω για το θέμα της αυτοκτονίας. Είναι αλήθεια πως στις περισσότερες περιπτώσεις το θύμα (?) εθίζεται στον αυτοτραυματισμό. Τι θέλω να πω; Δεν μπορεί να σταματήσει εύκολα αυτό που κάνει. Άσε που τα σημαδία από το κόψιμο μένουν όσα χρόνια κι αν περάσουν οπότε κάθε φορά που θα τα βλέπει, it will trigger them.
    Ουσιαστικά, μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε σωματική βία που δεν οδηγεί στην αυτοκτονία γιατί δεν έχουν το θάρρος και τη δύναμη για να δώσουν ένα τέλος σε όλα. :Ρ Ή τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ. :Ρ

    Συνέχισε να στέκεσαι δίπλα σε αυτό το άτομο. ^__^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρασκόλνικοφ,

    Μη βάζεις "ΧΑΧΑ" γιατί πραγματικά δεν είναι για γέλια. Και πίστεψέ με, το κάνουν πολλά άτομα.

    Για αυτό έκανα αυτή την ανάρτηση: για ενημέρωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. α)Η δύναμη της συνηθειας,β)το χαχα πήγαινε στην διαπιστωση για την αυτοκτονια!!

      Διαγραφή
  6. Και πάλι δε βρίσκω κάτι αστείο αλλά εντάξει, τι να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν η διαπιστωση ότι χαλασε ο κοσμος!!Αααα δε με πιανεις!!

      Διαγραφή
    2. νικο ΕΛΕΟΣ με το ΧΑΧΑ!!!

      μην το δω ξανα σε αναρτηση δικη μου αν δεν υπαρχει λογος. (στ' αλήθεια -.- )

      Διαγραφή
  7. Αυτοκαταστροφή!

    Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους άμυνας!
    Και ειδικά στο περίεργο αυτό πλάσμα που λέγεται άνθρωπος
    Λίζα ,αν και δεν νομίζω πως ο στόχος του Νίκου ήταν αυτός, μόνο σαν πλάκα δεν μπορείς να δεις το όλο θέμα
    Σίγουρα ο χειρότερος και πιο αυστηρός κριτής για εμάς είναι ο ίδιος μας ο εαυτός!
    Και σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας ο ένας από τους πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης είναι να τα βάλεις με τον εαυτό σου!!!
    Από το πιο απλό μέχρι το πιο σοβαρό!
    Από το ότι δεν έγραψες καλά σε ένα διαγώνισμα μέχρι το ότι δεν σε θέλει ο Χ,από το ότι έχασες την δουλεία σου μέχρι το ότι χώρισαν οι γονείς σου!
    Και αυτό είναι που κάνει αυτήν την διαταραχή σοβαρό πρόβλημα!

    Βλέπεις οι σοβαροί άνθρωποι του 21ου αιώνα θέλουμε την γυναίκα με ωραία πόδια και μεγάλα βυζιά και τον άνδρα με μεγάλο πορτοφόλι και σπορ αυτοκίνητο,γεμίζοντας ενοχές τα άτομο που δεν είναι έτσι,με αποτέλεσμα αυτές οι ενοχές να βγουν σε πράξεις αυτοκαταστροφής!

    Ποια ενημέρωση μου λες λοιπόν;;;

    Που και από που;;;

    Όταν στο σχολείο μου έμαθαν να ξέρω πόσο κάνει 1+1 και πότε ''χάσαμε'' την Πόλη αλλά πότε δεν μου έμαθαν να δέχομαι το διαφορετικό και να μην το προσβάλω!
    Όταν σε κάθε μέσο ενημέρωσης προβάλουν το χυδαίο σαν ωραίο και την απόχτηση χρήματος σαν το μοναδικό σκοπό της ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ξέρω και γω εναν τέτοιο άνθρωπο. Στην αρχή σοκαρίστηκα αλλά αμέσως ρώτησα το γιατί; Και μου απάντησε ήρεμα και ειλικρινά.
    Είναι σαν ο σωματικός πόνος να διώχνει τον ψυχικό. Και γιατί το συνεχίζεις; είχα ρωτησει. Και μου είπε πως ειναι συνήθεια ή μάλλον εθισμός.
    Είναι όντως πολύ περιεργο, δεν προσπαθώ να το καταλάβω γιατί δεν το έχω ζήσει, αλλά για να το λέει, πιστευώ ότι έχει δίκιο.

    Είναι σα διέξοδος για κάποιους. Ούτε αυτό το καταλαβαινω. Το ότι όμως δεν το καταλαβαινουμε δεν πρέπει και να το αγνπήσουμε.

    Αργότερα έμαθα ότι το σταμάτησε. Δεν ξέρω πως άρχισε όλο αυτό και πως σταμάτησε. Μάλλον βρέθηκαν άλλες διέξοδοι, αναλλακτικοί τρόποι ξεσπάσματος.

    Τεσπα, ειναι σοβαρο το θεμα παντως, γιατι ολο και περισσοτεροι εφηβοι κυριως το κανουν... Και εγω πιστευω ότι ισχύει το ότι ο σωματικός πόνος οδηγει το μυαλο για λιγο μακρια από τον ψυχικο. Γενικά όταν προκαλουμε εναν αλλον πονο παυει για λιγο ενας παλιος. Αυτό αποδεικνυεται και ιατρικα. Μα δεν ειναι λυση αυτο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δύσκολο θέμα.
    Και η βασική δυσκολία έγκειται,νομίζω, στο ότι η διαχείριση των καταστάσεων/συναισθημάτων που θεωρούμε δυσάρεστα είναι πολύ προσωπική υπόθεση και σχετίζεται άμεσα με το χαρακτήρα.Οπότε ακόμα και στην πέρίπτωση που το άτομο αναγνωρίζει ότι είναι μια πρακτική(;) αναποτελεσματική το λιγότερο, δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να τη διακόψει χωρις πρώτα να προηγηθεί μια αλλαγή στο χαρακτήρα και στον τρόπο αντίληψης της ζωής.Και αυτές οι αλλαγές δεν είναι κι εύκολες...

    Πάντως μπράβο, Λίζα, που το σκέτηκες να κάνεις την ανάρτηση.Απ'ό,τι φαίνεται για τους περισσότερους(όπως και για μενα) είναι ένα θέμα αρκετά έξω απ'τη νοοτροπία και την καθημερινότητα και αυτό μάλλον σμβάλλει στο αίσθημα απομόνωσης και περιθωριοποίησης αυτών των ανθρώπων:/

    (Θεωρητική
    προφανώς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θετική,

    Ειλικρινά σ' ευχαριστούμε. Δηλώνω κι εγώ μια σχεδόν άγνοια. Θέματα δύσκολα, βέβαια, να τα σκεφτείς, να τα σχολιάσεις, να τα διαχειριστείς.
    Εκείνο που προσφέρουν αυτές οι ημέρες είναι, φαντάζομαι η ευαισθητοποίησή μας, η άρση της σιωπής, η προσέγγιση. Και μπορεί "για να γυρίσει ο ήλιος" να "θέλει δουλειά πολλή", αλλά πώς αλλιώς;
    Δράττομαι της ευκαιρίας να το γυρίσω στο β΄ πληθυντικό και να πω πως σας χαίρομαι πολύ όταν σας βλέπω ολοζώντανους να μοιράζεστε και να ισορροπείτε ανάμεσα στις πλάκες σας, στα άγχη σας, στα σοβαρά σας, στον τρόπο που εκδηλώνετε τους προβληματισμούς σας για το κάθε τι.
    Καλό σαββατοκύριακο ( ελπίζω...μοιρασμένο κι αυτό:-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Στέλλα Χριστοπούλου4 Μαρτίου 2012 στις 10:25 π.μ.

    Γιατί πρέπει πάντα να με προλαβαίνει ο κύριος Μάνεσης και να συμφωνώ κι από πάνω!
    Θετική, πάντα προβληματισμένη σε ευχαριστούμε.
    Στην ουσία του ζητήματος, καλό θα ήταν να το ψάξουμε, ίσως με έναν ειδικό;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. "Όταν φταις σε κάτι,όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και δεν αντέχεις να βλέπεις το πρόσωπο που έχει προκαλέσει τόσο πόνο σε κάποιον που νοιάζεται, όταν μισείς τον εαυτό σου γι' αυτό που είσαι, γι' αυτά που κάνεις, όταν προδώσεις κάποιον, όταν απογοητεύσεις κάποιον,όταν προσπαθείς να διώξεις τον πόνο, τις τύψεις, τις ενοχές, την απελπισία, όταν νιώθεις μόνος όσο ποτέ ή όταν νιώθεις ότι δεν αξίζεις να έχεις ανθρώπους γύρω σου, όταν πιστεύεις ότι δεν αξίζει να ζεις, τότε στην απεγνωσμένη προσπάθεια να τιμωρήσεις τον εαυτό σου και να σταματήσεις αυτόν τον αβάσταχτο πόνο στην καρδιά, τις φωνούλες που ουρλιάζουν στο κεφάλι σου και σε κατηγορούν, στην προσπάθεια να σκοτώσεις αυτό που βρίσκεται μέσα σου, αυτοτραυματίζεσαι. Με όποιον τρόπο βρεις. Άπαξ και αρχίσεις δε σταματάς μέχρι να λυγίσεις από τον πόνο ή να ζαλιστείς από το αίμα. Συνεχίζεις μανιωδώς, με περισσότερο μίσος τις βίαιες κινήσεις μέχρι να γίνει ο πόνος περισσότερος. Μέχρι ο εσωτερικός σου πόνος να μην υπάρχει και το μόνο που υπάρχει είναι το τσούξιμο στα αιματοβαμμένα χέρια σου. Και μετά, το εύκολο κομμάτι. Να πας την επόμενη μέρα στο σχολείο, στη δουλειά με μακρυμάνικη μπλούζα ακόμα κι αν ο τόπος βράζει ή με επιδέσμους στα χέρια και να προσποιηθείς ότι είσαι καλά. Αυτό σκοπεύω να κάνω κι εγώ αύριο."

    Τα παραπάνω λόγια γράφτηκαν από άτομο που αυτοτραυματιζόταν και τώρα ξανάρχισε. Αυτό το φαινόμενο υπάρχει, είναι δίπλα μας καθημερινά. Αλλά οι άνθρωποι δε βλέπουμε. Δηλώνετε άγνοια. Αδιαφορία πιστεύω είναι πιο κατάλληλη λέξη. Αδιαφορία για τον διπλανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θεωρώ ότι δεν είναι αδιαφορία,αλλά εντάσσεται στο γενικότερο προβληματικό πνευματικό πλαίσιο που υπάρχει στο τόπο αυτό μετά από χρόνια υλιστικής θεώρησης των πραγμάτων!!Και επιπλέον αδιαφορία είναι να γνωρίζεις κάτι και να μην κάνεις τίποτα και όχι το να μην ξέρεις κάτι!!Αυτό ονομάζεται άγνοια και κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν έκανε κάτι για κάτι που δεν γνώριζε!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις