Μικρό οδοιπορικό στην "άλλη" Καλλιθέα


Κυριακή 11 του Δεκέμβρη, πρωί.
Ήταν μία αλλιώτικη μέρα στην Καλλιθέα, να δώσουμε υπνόσακους στους άστεγους.
Συνάντηση στο πάρκο στη Χαροκόπειο.
Σε κάποιο παγκάκι, κουβέρτες διπλωμένες προσεκτικά και κρεμασμένες λίγες σακούλες,σφιχτοδεμένες με τα λιγοστά υπάρχοντα.
Ένας άντρας και μια γυναίκα κοιμούνται εδώ που μόλις πριν έφυγαν, μας λένε.

Αργήσαμε.Σκεφτόμαστε τις εκκλησίες-Κυριακάτικα πρωινά μοιράζουν αντίδωρο-κι είν' ευρύχωροι οι άνθρωποι μετά τη λειτουργία.

Λίγο πιο κάτω στους Άγιους Πάντες.
Κρατάει ένα κουτί με λίγες πενταροδεκάρες.
Να τον πλησιάσουμε;Του μιλάμε.Νοήματα,δεν καταλαβαίνει.
Με νοήματα συγκατανεύει-είναι άστεγος.
Του δίνουμε έναν υπνόσακο.Ευχαριστεί.
Τον ρωτάμε αν ξέρει πού μπορούμε να βρούμε άλλους.Δεν καταλαβαίνει.
Αναζητάμε στυλό,γράφουμε στην παλάμη: 
"Ξέρετε άλλους άστεγους;". "Βουλγαρία" μας γράφει σε ένα άδειο πακέτο τσιγάρων.
Μας χαιρέτησαν τα μάτια του.

Στο πεζοδρόμιο λίγο πιο κάτω.
Μαύρα γυαλιά,διπλωμένος χάμω με μια εικονίτσα της Παναγίας.
Ένα σακβουαγιάζ δίπλα του μικρό.
Δε ζητάει τίποτε.Απλώς είναι εκεί.
-Πού μένετε;
-Στην πλατεία Καραϊσκάκη,ξερετε έχει ένα παγκάκι εκεί.
-Να σας δώσουμε έναν υπνόσακο;
-Ευχαριστώ,ευχαριστώ πολύ.

Δαβάκη και Θησέως-στο παρκάκι του Βενιζέλου.
Κοιμάται."Να τον ξυπνήσουμε;" 
Του μιλάμε-δεν κοιμάται.Σηκώνεται αξιοπρεπής.
"Περνάνε φίλοι και με ρωτάνε: Πώς πάει Νίκο; Τι να τους πω;Απλώς ρωτάνε."
"Είμαστε από ένα λύκειο την Καλλιθέας, πίσω από το Ωνάσειο"
-Δεν έχει σχολείο εκεί.Εγώ εδώ γεννήθηκα,στην Καλλιθέα.Μέχρι πριν λίγο καιρό έμενα στην Ταγματάρχου Πλέσσα.
-Είμαστε της γειτονιάς, είναι ένα σχολείο εκεί.Να σας δώσουμε έναν υπνόσακο;
-Τι είναι, πώς είναι;
Τον ανοίγουμε,του δείχνουμε. "Χωράω;"
-Να είστε καλά,ευχαριστώ.Να προσέχετε.
-Εσείς να προσέχετε.Καλό χειμώνα. (ειρωνεία;)

Στην πλατεία Κύπρου ο γνωστός παχύσαρκος με τις σακούλες του.
"Δε θα χωράει στον υπνόσακο,δεν έχει νόημα."

Στο σταθμό.
Οι κνίτες μοιράζουν φυλλάδια του ΠΑΜΕ και το Ριζοσπάστη.
Δίπλα κοιμάται κάποιος σε ένα παγκάκι.
Το γνωστό: "Να τον ξυπνήσουμε;" Πολλές κουβέρτες,πάπλωμα.
Σαστίζουμε-είναι τόσο νέος κι όμορφος.
Του μιλάμε.
Απλώς παίρνει των υπνόσακο, μας λέει ευχαριστώ.
Δεν ξέρει κανέναν άλλον άστεγο.

Φεύγοντας μοιραζόμαστε τις λέξεις του Πεσόα:
"Η οδύνη της αδιαφορίας των ανθρώπων που έχουν πολύ πονέσει."

Σχόλια

  1. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ο ορισμός της αξιοπρέπειας!!ΕΚεί που εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτοί ζουν χωγίς να γογγύζουν,με ένα χαμόγελο,με την ευγένεια μέσα τους.

    Αφιερωμένο σε αυτούς αυτό το τραγούδι!!Θα τον αλλάξουμε αυτόν τον τόπο γιατί τον πονάμε και ας κυβερνάνε ματαιόδοξοι μασώνοι!!Γιατί αμα τα πάρουμε δεν μας κρατάει τίποτα!!

    http://www.youtube.com/watch?v=P3pHY7auD8w

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι ομορφη αναρτηση...!!!
    μπραβο σου!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιωάννα μας καλή-καλή χρονιά!!!
    Μας λείπεις...Ήσουν εκεί όμως-κι εσύ κι ο Νίκος κι ο Θοδωρής κι ο Σπύρος- κι όλοι όσοι αγαπάτε τους ανθρώπους στη χαρά τους κ'στη λύπη τους[αποδεδειγμένα].Να κάνετε όμορφα πράγματα όπου κι αν είστε.
    Υ.Γ.:ήταν εκεί αυτό το πλάσμα!-η Μ
    αργαρίτα!
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας η οποία με συγκίνησε βαθιά!Ράγισε η καρδιά μου την προηγούμενη εβδομάδα που ήμουν στην Αθήνα και έβλεπα άστεγους!Έτσι δίνετε νόημα στη λέξη άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το είχαμε ξανασυζητήσει παλιότερα, νομίζω: Ήταν, για μένα, από τις πιο ουσιαστικές δραστηριότητες του σχολείου μας. Αν δεν κάνω λάθος, ιδέα, οργάνωση, εκτέλεση, ήταν πρωτοβουλία των παιδιών που τόσο διακριτικά και ουσιαστικά στηρίχτηκε από σένα, Άννα.

    Σας έβλεπα να φτιάχνετε τις ανακοινώσεις, να μαζεύεστε στη βιβλιοθήκη για να συζητήσετε το τι και το πώς, να ψάχνετε άκρη στα τηλέφωνα στο δήμο, να περνάει το καλοκαίρι και να μη χάνεστε, να φορτώνεστε, τελικά, τους υπνόσακκους και να τους δίνετε "ιδίαις χερσίν" στους ανθρώπους που τους χρειάζονται.
    Συναντώντας τους και μιλώντας τους - που κι αυτό είναι τόσο (σκεφτείτε: ποιος τολμάει, περνώντας, να κοιτάξει τους ανθρώπους αυτούς στα μάτια, να τους πει μια κουβέντα..)

    Είναι οι φορές που, χωρίς λεκτικές υπερβολές, αισθάνομαι περήφανος και τυχερός που σας έχω συναντήσει, που μοιραζόμαστε αυτό το χώρο και το χρόνο που μας έσμιξαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να προσθέσω και εγώ ένα μεγάλο "μπράβο" για τη σκέψη και , κυρίως, την πραγματοποίηση της, από "τα παιδιά με το χαμόγελο"!
    Και η ανάρτηση εξαιρετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να θυμηθούμε ότι εξ απ'αρχής η κινητοποίηση για τους αστέγους ξεκίνησε μ'αφορμή ένα κείμενο της Μαργαρίτας στο μπλογκάκι μας.Όταν οι λέξεις που μοιράζονται αγάπη κι ανθρωπιά,γίνονται πράξη αγάπης κι ανθρωπιάς-εντάξει!!!Τιμή κ' σεβασμός κι αγάπη στους μαθητές που μας έλαχαν-τόσο ωραίοι Άνθρωποι!!!
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις