Bαnksy κατά κατήφειας



Σ’ αυτές τις μέρες της ασήκωτης κατήφειας, ένα πρωί αντικρύσαμε σ’ έναν τοίχο του σχολείου το γνωστό γκράφιτι του Banksy με το παιδάκι και την καρδιά. Απ’ όσο μπόρεσα να καταλάβω, το γεγονός προκάλεσε χαμόγελα· συνάδελφοι και παιδιά είδαν με ευφρόσυνη διάθεση το γκράφιτι.


Ίσως να αισθανόμαστε το μήνυμα ενός παιδιού που, σαν προσκαλώντας μας, προσφέρει την κόκκινη, ολοζώντανη καρδιά του. Σαν ένα κάλεσμα ζωής.
Η κουβέντα στο διάλειμμα έφτασε στο Banksy και τα γκράφιτί του. Κι εκεί συναντηθήκαμε για άλλη μια φορά με τη δημιουργική ανησυχία του Γιώργου Ντούρα, που θέλησε να σχολιάσει (και εικαστικά ) ένα άλλο γκράφιτι του Banksy, αυτό του τρομοκράτη που αντί για μολότοφ πετάει λουλούδια, έχοντας καλυμμένο το πρόσωπό του. Ο Γιώργος τον ξαναζωγραφίζει με δυο διαφορές ( παρατηρήστε τις μόνοι σας, παρακαλώ!)

και αναρωτιέται: « Βία με πρόσωπο ή απρόσωπη ειρήνη;»
Τι απαντάμε;

Σχόλια

  1. Ρε Γιώργο τι ερωτήματα είναι αυτά;;
    Μου θυμίζεις το ερώτημα αντικειμενικότητα ή υποκειμενικότητα.
    Αχχ τι υπερβατικό μυαλό που είσαι!:P

    Μου φαίνεται κάπως δύσκολο να απαντήσω διότι είναι πολύ αόριστη η ερώτηση.

    Λογικά πιστεύω επιλέγουμε τη ειρήνη και ας είναι απρόσωπη.Αλλά τι σημαίνει απρόσωπη;Μήπως φαινομενικά έχουμε ειρήνη αλλά κατά βάθος οι ψυχές των ανθρώπων δεν την επιθυμούν;;Τότε υποκρινόμαστε και ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα επιλέγω την αλήθεια και ας είναι το τίμημα η βία.

    Όσο για τη βία με πρόσωπο,καλύτερα είναι εφόσον υπάρχει να γνωρίζεις ποιος σε "χτυπάει".
    Αναφέρομαι σε ένα γενικότερο επίπεδο και όχι στο σκίτσο.

    Επί του πρακταίου και της κυριολεξίας,οι κουκουλοφότοι δε γίνεται να μην είναι κουκουλοφόροι.Άμα το κατάφερναν αυτό θα είχε εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος.
    Αυτό το λέω διότι πολλοί είναι προκατειλημμένοι,ακόμα και εχθρικοί (με τη βοήθεια των ΜΜΕ) απέναντι σε όσους φοράνε μαντήλια,κουκούλες,μάσκες και διάφορα προστατευτικά στις πορείες.Νομίζουν πως αυτοί είναι κακοποιά στοιχεία.Για κατέβα όμως ρε μάγκα μου σε διαδήλωση όπου γίνεται βίαιη,χημική και ψηφιακή καταστολή όπως βγαίνεις για βόλτα!
    Με τα μάτια μου έχω δει μασκοφόρο γέρο κοντά στα 80 με την οικογένειά του.


    Πλάκα έχει να σχολιάζω τα σκίτσα αυτά έχοντας για εικόνα προφίλ το ίδιο σκίτσο.


    Όσο για το κοριτσάκι,όντως επέδρασε και σε εμένα θετικά διότι ο ρόλος της τέχνης είναι να προκαλεί συναισθήματα -να αλλάζει διαθέσεις-να προβληματίζει και σίγουρα μία ζωγραφία σε ένα μουντό,κενό και παππουτσοπατημένο τοίχο στην αυλή ενός σχολείου προσδίδει άλλες διαστάσεις και προσθέτει μία διαφορετική ύπαρξη στην καθημερινή μας ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν πρωτοείδα το graffiti στον τοίχο της αυλής χαμογέλασα και μελαγχόλησα παράλληλα.Σκέφτηκα πως το κοριτσάκι αντιπροσωπεύει την παιδικότητα,την ανεμελειά,την αθωότητα και το μπαλόνι-καρδιά συμβολίζει όλα αυτά που χάνουμε καθώς μεγαλώνουμε,δηλαδή γινόμαστε πιο σκληροί,υποκριτές.Έτσι,λοιπόν,απομακρυνόμαστε από την παιδική μας ηλικία χωρίς να το καταλαβαίνουμε και δίχως να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό,όπως το μπαλόνι απροδόκητα έφυγε από τα χέρια του κοριτσιού....Και ύστερα μένουμε και κοιτάμε "το μπαλόνι" να παρασύρεται από τον αέρα!

    Γιώργο,
    σε αυτή την ερώτηση φοβάμαι πως δεν έχω κάποια συγκεκριμένη απάντηση.Νομίζω,πάντως,ότι δεν έχει σημασία εαν η βία είναι απροσωπη ή προσωπική,το αποτέλεσμα ούτως η άλλως θα είναι να καταστρατηγούνται τα δικαιώματα του ανθρώπου.

    Όσο για τους κουκουλοφόρους είναι κοινό μυστικό,ότι προέρχονται από τα σώματα ασφαλείας και τους βάζει η κυβέρνηση να κατεβαίνουν στις ειρηνικές πορείες για να καταστρέφουν τις περιουσίες των συμπολιτών μας και στη συνέχεια να αναπαράγωνται από τα ΜΜΕ οι συνέπειες τις πορείας και όχι ο πραγματικός σκοπός της.

    Καταληκτικά,επειδή δε μπορώ να εκφράσω τί είναι η ειρήνη για μένα παραθέτω ένα ποίημα του Ρίτσου για την ειρήνη:

    Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
    Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
    Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα
    είναι η ειρήνη.Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο
    μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
    μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
    και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
    είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού
    που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
    είναι η ειρήνη.

    Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές
    κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
    και μες στους λάκκους που ‘ καψε η πυρκαγιά
    δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
    κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους
    και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
    ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
    είναι η ειρήνη.

    Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,
    τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο
    δεν είναι φόβος,
    τότε που το χτύπημα στην πόρτα
    σημαίνει φίλος,
    και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
    σημαίνει ουρανός,
    γιορτάζοντας τα μάτια μας
    με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
    είναι ειρήνη.

    Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
    κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει,
    τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας:
    το φως, το φως
    και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,
    είναι η ειρήνη.

    Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
    τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα,
    τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο
    όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας
    φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο,
    είναι η ειρήνη.

    Τότε που η μέρα που πέρασε,
    δεν είναι μια μέρα που χάθηκε,
    μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ
    κι είναι μια κερδισμένη μέρα κι ένας δίκαιος ύπνος,
    που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
    να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου,
    είναι η ειρήνη.

    Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
    είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
    Όταν λες: αδελφές μου, – όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε.
    όταν χτίζουμε και τραγουδάμε,
    είναι η ειρήνη.

    Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
    είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
    είναι το χαμόγελο της μάνας
    Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
    Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη τη γη,
    ένα όνομα μονάχα γράφουν:
    Ειρήνη.
    Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη.

    Πάνω στις ράγες των στίχων μου
    το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
    φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα,
    είναι η ειρήνη.

    Αδέρφια,
    μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος
    με όλα τα όνειρά μας
    Δώστε τα χέρια αδέρφια μου,
    αυτό ‘ναι η ειρήνη.

    Καλό βράδυ σε όλους!

    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι μου θύμησες τώρα....!!!Κοίτα αντικειμενικά...Όχι ένταξη πλάκα κάνω!!!

    Αρχικά θα συμφωνήσω μαζί σου!Όντως δύσκολη ερώτηση...και αρκετά αόριστη,ως και ρητορική θα έλεγα!Αλλά αυτό οφείλετε στις λέξεις (βία,ειρήνη) και όχι τόσο στην ερώτηση!

    Ναι όντως λογικά ειρήνη....αλλά δεν αμφιβάλω τόσο για τις ψυχές των ανθρώπων!Αυτές επιλέγουν σίγουρα ειρήνη....μάλλον με τα μυαλά των ανθρώπων υπάρχει το πρόβλημα και για αυτό υποκρινόμαστε...Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα...!!!

    Πάμε στο δικό μας.
    Κουκουλοφόρος χωρίς κουκούλα;!
    Θα ήθελα να το δω...αν και πρακτικά αδύνατο!

    Τώρα όσο για τα χημικά,από το '94 έχουν λήξει(!) κάπου δεν πρέπει να τα πετάξουν;Πως θα πάρουμε καινούρια;(ειρωνική αντιμετώπιση αλλά μόνο αυτή μου έχει μείνει!!!)
    Και μετά σου λένε μην τρως από τα Goody's δεν είναι υγιεινά!

    Τέλος πάντων πάμε σε αυτό που μας καίει...
    Η βία είναι σίγουρα ότι χειρότερο!Και το κυριότερο,πράξη που δείχνει την ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑ του θύτη!Όχι μόνο έτσι δεν πετυχαίνεις τίποτα αλλά στο τέλος πάντα τα χάνεις ΟΛΑ!

    Το θέμα είναι τώρα ότι εντάξει καταδικάζεις αυτόν που κάνει χρήση βίας!Τι γίνεται με τον άλλον όμως; (αναφέρομαι αποκλειστικά στο σκίτσο!)Ποίος είναι ο άλλος;Γιατί κρύβετε αυτός ο άλλος;Στην τελική ο ''καλός''της υπόθεσης είναι!

    Θα μου πεις τώρα ''Μας ωθείς στην βία''
    ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!!!
    Απλά σκέφτομαι ότι είναι μια πράξη απρόσωπη(εξακολουθώ να αναφέρομε στην αριστερή πλευρά του σκίτσου).Μια πράξη που κάνεις δεν θα πάρει την ευθύνη.Μια πράξη όπου αυτός που την κάνει κρύβεται πίσω από την μάσκα.

    Οπότε μήπως αυτό επηρεάζει την πράξη;Μήπως είναι και αυτός παράγοντας για να την χαρακτηρίσουμε ''καλή'' ή ''κακή'';

    Και θα κλείσω και εγώ με το κοριτσάκι(έργο το οποίο είναι ένα άπο τα 2 έργα του Banksy που λατρεύω!)
    Κάποιοι λένε πως όταν χαμογελάς κερδίζεις χρόνο ζωής!Αν είναι αλήθεια,τα παράπονά σας στον καλλιτέχνη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απρόσωπη ειρήνη διαλέγουμε!!Να αυξηθούν και να πληθύνουν τέτοιες καλλιτεχνικές ανησυχίες!!Στη συζήτηση σας δεν συμμετέχω!!!!Βαριέμαι να σας κατατροπώσω και πάλι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. minnie,

    Πρέπει να είμαι ειλικρινής: Κι εμένα η πρώτη σκέψη καθώς αντικρύζω το μαύρο κοριτσάκι με την κόκκινη καρδιά που φεύγει είναι μελαγχολική. Αυτές οι μέρες, οι καιροί, δυστυχώς βολεύουνε για τέτοιες ερμηνείες ( μαυρίζουμε, χάνουμε την παιδικότητά μας, τη ζωντάνια μας..) Χρειάστηκε να ...προσπαθήσω να θελήσω να το ξαναδώ με μάτι αισιόδοξης ερμηνείας. Ευτυχώς, πάντως, υπάρχει και τέτοια.

    Και συμφωνώ απολύτως για την ειρήνη
    Και με συγκινούν ακόμα πολύ στίχοι όπως
    "Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
    είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου"
    ή
    "Όταν λες: αδελφές μου, – όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε.
    όταν χτίζουμε και τραγουδάμε"
    ή
    "Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
    κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει,
    τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας:
    το φως, το φως
    και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,"

    Και δεν είναι μόνο ότι συγκινούν. Είναι ότι τους έχουμε κι ανάγκη.

    Να ξαναπώ, επίσης, ότι αναβαθμίζεις το σχολικό μπλογκ με τις καταχωρήσεις σου στα σχόλια, ε;:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τώρα το παρατήρησα!!!Αλκμήνη αυτό είναι αναληθές και είναι αστικός μύθος!!!!Οι κουκουλοφόροι χωρίζονται σε τρεις περιπτώσεις,στους παρακρατικούς που αναφέρεις,στους αναρχικούς και τους αριστερούς ή ακροδεξιούς που κάνουν επαναστατική γυμναστική θεωρώντας ότι έτσι αλλάζουν τον κόσμο σπάζοντας και καταστρέφοντας και είναι και οι χούλιγκαν που απλά είναι εθισμένοι στη βία και έτσι τρέχουν όπου υπάρχει ξυλο ή πιθανότητες σύγκρουσης!!!!Η αστυνομία δεν τους πιάνει γιατί υπάρχει το σύνδρομο της "προοδευτικότητα"!!Θα το συζητήσουμε κάποια στιγμή και αυτό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η βία είναι έξω από εμένα,
    αλλά προφανώς είναι κομμάτι του ανθρώπου ως άτομο και ως κοινωνία.
    Άλλες φορές καλούμαστε να την ερμηνεύσουμε, άλλοτε να τη διαχειριστούμε και κάποτε γινόμαστε μέρος της....
    Γιώργο, μας προβληματίζεις, Θετικά.
    Νάσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις