Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος για μια συνάντηση


Πώς να ξεκινήσει μια χρονιά μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κοινωνικό κλίμα , σ’αυτή τη σαν αδιέξοδη εθνική κατάθλιψη που βιώνουμε;
Να την πολεμήσουμε θέλουμε, να σταθούμε δημιουργικοί πάνω απ’ τις δυσκολίες και πεισματικά να αρχίσουμε και φέτος να βρίσκουμε τους ρυθμούς μας, τους δεσμούς μας, τα τραγούδια μας.
Μας βοήθησαν, λοιπόν, οι γελοιογράφοι: Ο Quino, o Reiser, o Αρκάς, που αλλάζοντας σε σκίτσα τους τα λόγια ( μας συγχωρούν, ελπίζουμε..), μας βοήθησαν να απλώσουμε χαμόγελα στους τοίχους και τα ταμπλό του σχολείου.
Quino, στα ταμπλό της εισόδου...


...αρκάς, στο προαύλιο...




...στις σκάλες για τους ορόφους...

στο διάδρομο για τη βιβλιοθήκη

Και, βέβαια, οι ποιητές. Που γέμισαν τους πίνακες ανακοινώσεων των τάξεων, σχολιάζοντας με το δικό τους τρόπο την πραγματικότητα και προσφέροντας έναν τόνο αγωνιστικότητας, δυναμισμού, ελπίδας.
Κ. Καβἀφη, Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία•
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε•
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.


Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.


Γ. Ρίτσος, Το νόημα της απλότητας
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε•
αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.

Το αυγουστιάτικο φεγγάρι γυαλίζει στην κουζίνα
σα γανωμένο τεντζέρι (γι’ αυτό που σας λέω γίνεται έτσι)
φωτίζει τ’ άδειο σπίτι και τη γονατισμένη σιωπή του σπιτιού –
πάντα η σιωπή μένει γονατισμένη.

Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.

Νικηφόρος Βρεττάκος,
Τα όπλα
Δεν εγκατέλειψα ούτε στιγμή
το εργαστήρι μου όπου φτιάχνω τα όπλα,
εκτελώντας παραγγελιές που λαβαίνω
από την ειρήνη. Συλλογιέμαι πως όλα
τα μυρμήγκια της γης έχουν καρδιά
και φτιάχνω εφτά χρωμάτων λουλούδια.

Καταξίωσε, Κύριε, τα χέρια μου, ευλόγησε
ν’αυξαίνουν τα όπλα μου. Ο στρατός μου.


Αναβίωση


Τόσοι άνεμοι, Θεέ μου,και δεν έσβησε
ακόμη της καρδιάς μου το φώς.
Προκλητικό κι αμετάπειστο,επιμένει.
Είναι το Άιμα μου-κι είναι η αγάπη μου
σ΄αυτή τη ζωή,που ανανεώνει διαρκώς
το διαρκώς καιόμενο αίμα μου.



Τίτος Πατρίκιος



ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ
Όταν μιλούν στα καφενεία
για έρωτα κι ελευθερία και τέτοια
πως να τους πεις για τον ερειπωμένο έρωτα
που αντιστέκεται ακόμα και στην απομόνωση,
για τη δικαιοσύνη που φτιάχνεται στο χάος
χιλιάδων προσβολών και παραβάσεων,
πως να τους πεις για λευτεριά που μοναχά κερδίζεται
μεσα απ' το βάθος των αποπνικτικών δεσμωτηρίων

που φυλακίζουν την κάθε ώρα της ζωής μας...



Από σήμερα σειρά μας. Να παλέψουμε μαζί, να κρατάμε τις σχέσεις και τα όνειρα, να δημιουργούμε, να προσφέρουμε, να χτίζουμε. Τι λέτε; Μπορούμε;


Σαν υστερόγραφο, ένα βιντεάκι- απόσπασμα από την τελευταία μας περσινή γιορτή, που μας είχε προσφέρει πολλή χαρά



Σχόλια

  1. Εγώ φυλάω πάντα Θερμοπύλες και προσπαθώ να παρασέρνω κόσμο στον κόσμο των ονείρων!!!!Βέβαια για να κάνουμε αυτά που λέτε πρέπει όχι μόνο να το θέλουμε αλλά και να το δείχνουμε!!Ας πούμε το ιστολόγιο,θεμα για το οποίο τις απόψεις μου τις ξέρετε!!Αυτα!!Το τελευταίο βίντεο τι το βάλατε;;;;ΝΑ μας θυμήσετε πως μεγαλώνουμε θέλετε και να μας κάνετε να αναπολήσουμε;;;Είστε κακόοοος!!!χαχαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ θα παραστήσω ότι μιλάω για σκάκι:

    Ποτέ δεν κέρδισε κανείς μια παρτίδα που την εγκατέλειψε!

    Δεν τα παρατάμε, γινόμαστε καλύτεροι (για να έχουμε περισσότερες ευκαιρίες σε μια δύσκολη συγκυρία), και χαιρόμαστε όποτε δημιουργούμε κάτι όμορφο ή χρήσιμο.
    Το να καταστρέφεις είναι εύκολο, (η φυσική λέει ότι το σύμπαν βαίνει σε κατάσταση αύξουσας εντροπίας), αλλά η ζωή εδώ δείχνει ότι υπάρχει δυνατότητα η πληροφορία να οργανώσει άτομα και κοινωνίες. Ας δημιουργήσουμε συνθήκες βελτίωσης της πορείας μας.
    Μετά από χρόνια, αυτό που μένει είναι οι ωραίες αναμνήσεις, κι ακόμα πιο μετά, μένει το έργο του καθενός μας που έγινε με αγάπη για τον συνάνθρωπο. Τα άλλα ξεχνιούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ τι ωραια.. φτου και απο την αρχή, μα με νεους πρωταγωνιστες και παλιους αγαπημένους (ή όχι, μη χαλατε τις καρδιες σας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκο,

    Μύθων τε ρητήρ, έργων τε πρηκτήρ, Νίκο, πόσες φορές δεν τα κουβεντιάζαμε στην τάξη..

    Το βίντεο το έβαλα μάλλον για να μπορέσουμε φέτος να ξαναπιάσουμε από 'κει που το αφήσαμε: στην αίσθηση της συνδημιουργίας, της χαράς από τη δημιουργία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. alkinoos,

    Σ' ευχαριστούμε για τη μεστή σου σκέψη. Η μεταφορά της σκέψης από το πεδίο της πραγματικότητας στο στοχασμό, έχει πάντα τη γοητεία της. Και το σκάκι είναι εκεί ( εσύ το ξέρεις καλύτερα απ'όλους αυτό), περιμένοντας πάντα τη στοχαστική, μεταφορική μας σκέψη:-)

    Συνδυάζοντας τις δυο τελευταίες σκέψεις σου, να συμπεράνω ότι η αγάπη είναι απαραίτητη για να βελτιώσει την πορεία μας;

    Εγώ τη βλέπω απαραίτητη και στη διδασκαλία. Καταλυτικά απαραίτητη.

    ( Πάντα μας παρασύρεις σε σκέψεις και σ' ευχαριστούμε γι' αυτό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αλς,

    Κάθε αρχή είναι κι άλλο σημείο, πάντως.
    Κάθε καλό και στη δική σου, ΜΣΝΕ, αρχή:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι μια ευκαιρία να τα ξαναπούμε!!!!Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως αφού αρχίσαμε τα αρχαία!!χαχα!!

    Καλά την γλιτώσατε αυτή τη φορά!!Την επόμενη όμως δεν θα την βγάλετε καθαρή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή αρχή, με σύντροφο την τέχνη και τη δημιουργικότητα, όπως πάντα βλέπω!!

    Υπάρχουν άλλα βίντεο από τη γιορτή;;;


    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αναρωτιέμαι ακόμη αν "γελάμε με το ίδιο αστείο",αν "βλέπουμε το χέρι που μας δίνεις".Το εμείς αφορά τους δασκάλους,αφορά και τα παιδιά.
    Τόση κ΄τέτοια αποκαρδίωση πώς να την πεις με λέξεις,πώς να την ορίσεις με αξιοπρέπεια;Κι οι ποιητές θα σιωπούσαν σε τόσο μίζερους καιρούς.Άλλο κατοχή κι άλλο ανοχή.Άλλο πείνα κι άλλο δάνειο.Αλλο ενοχή κι άλλο ευθύνη.Άλλο περηφάνεια κι άλλο υπεροψία.Άλλο ελευθερία κι άλλο "φιλελευθερισμός"...Μας τελείωσαν οι λέξεις κ΄τα νοήματα;Τελειώσαμε!Δεν μπορούμε καν να γελάμε στο ίδιο αστείο,[μεταξύ μας-όχι πως μπορουσαμε και ποτέ-απλώς συγκαταβατικά,χαμο;γελούσαμε.Έστω.]
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αλήθεια, άλλη μια χρονιά ξεκίνησε. Μια δύσκολη χρονιά. Ίσως η πιο δύσκολη ανάμεσα στις δύσκολες. Όμως εμείς πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να πορευόμαστε μαζί. Μαζί σε μια " Οδό Ονείρων " που ξέρω πως μπορούμε να αναβιώσουμε. Έστω και καθυστερημένα λοιπόν εύχομαι όλα να πάνε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις