Μια δυνατή ταινία - μια ευχάριστη βραδιά

(τα φαναράκια στα πεζούλια συμπλήρωναν την ατμόσφαιρα)
Χτες το βράδυ το θερινό μας σινεμά γέμισε μαθητές,



καθηγητές, φίλους, με διάθεση μετα-σχολική..
Η δανέζικη ταινία που είδαμε μας κράτησε όλους,

την είδαμε με πολύ ενδιαφέρον,

τη θεωρήσαμε πολύ καλή επιλογή,

τη συζητήσαμε στο διάλειμμα και στο τέλος,

όσο μας έπαιρνε η ώρα, που, εκεί στο αίθριο,

περνούσε πολύ ευχάριστα, άρα και γρήγορα.. (οι τελευταίοι πιστοί της συζήτησης..)
Αν δεν την έχετε δει, δείτε τη, έχει πολλά να σας πει.

Κι αν την είδατε, ελάτε να τη συζητήσουμε,

να πούμε όσα δεν προλάβαμε να πούμε στο αίθριο.
(κάποια αγαπημένα τριτάκια που μας αφήνουν..)
Ένα δοκίμιο για τη βία είδα εγώ – και το θέτω προς συζήτηση.

Μια μελέτη της βίας, της βίας που ορμάει,

άλλοτε ωμή και απροκάλυπτη, άλλοτε υπόγεια και ύπουλη,

από χίλιους δρόμους. Στα παιδιά, στους γονείς,

στο δυτικό κόσμο και στον κόσμο της Αφρικής,

στον ένα, στον όχλο, σε γυναίκες και άνδρες.

Πανταχού παρούσα και ορίζοντας συμπεριφορές.
Έτσι, που την ταινία τη βλέπεις με ένα σφίξιμο.
(ο συνήθης συνωστισμός στο μπουφέ..)


Κι η στάση μας; Ποια δικαιοσύνη; Αυτοδικία;

Υποχώρηση; Στωικότητα; Καταγγελία; Σιωπή; Βία στη βία;
Είδα στο γιατρό, τον πατέρα του Ιλίας, τον ανθρώπινο

και γι’ αυτό με λάθη πατέρα του Ιλίας,

τη διστακτική πρόταση

του σκηνοθέτη: Δυναμώνουμε τον εαυτό μας

ώστε να την αντιμετωπίζουμε, δεν μπαίνουμε

στο φαύλο κύκλο της, την υπερβαίνουμε

μένοντας σταθεροί στις προκλήσεις της,

προσπαθούμε με τις επιλογές μας, τις ενέργειες,

τις πράξεις μας να γίνουμε οι ίδιοι

χωράφι ξερό, άγονο για την άνθισή της.
Σταθερά προσανατολισμένοι στην αγάπη και τον άνθρωπο.

Στη μικρή και στη μεγάλη κλίμακα.

Και μπορεί στο τέλος η ταινία να προσπάθησε

να τα λειάνει όλα, να στρογγυλέψει τις γωνίες,

αλλά ο φόβος για την έκβαση αυτής της άνισης πάλης

ανάμεσα στη βία και την αγάπη που παρακολουθούσαμε

στην ταινία δε νομίζω πως μας έφυγε.
Εσείς, ποιες σκέψεις για τη βία και τα πλοκάμια της κάνατε με αφορμή την ταινία; Ποιες στάσεις και συμπεριφορές εγκρίνατε και ποιες όχι;

. Και βέβαια ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσα παιδιά και συναδέλφους βοήθησαν να στηθεί και φέτος ο θερινός μας κινηματογράφος


Σχόλια

  1. Όπως έλεγα και χτες με αποξένωσε και με εντυπωσίασε αυτή η ψυχρότητα του Βορρά αλλά και οι οικογενειακές σχέσεις εκεί!!Δεν ξέρω λέμε ότι πρέπει να γίνουμε έτσι και να είμαστε ελεύθεροι αλλά δεν ξέρω νομίζω ότι η άκρατη ελευθερία δημιούργεί ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους!!Τι εννοώ!!!Κάποια στιγμή όπου η δάσκαλοι του Ηλία μιλούν στους γονείς του και αναφέρονται στο διαζύγιο τους η μάνα λέέι ότι είναι προσωπική υπόθεση και δεν αφορά το θέμα!!Μα το διαζύγιο δεν πληγώνει το παιδί?Δεν το κάνει αντικοινωνικό?Δεν το χτυπάει στην πιο ευαίσθητη περιοχή?Νομίζω ότι η μητέρα σε εκείνη τη σκηνή προσπαθει να φορτώσει κάπου αλλού τις ευθύνες της το ίδιο και ο πατέρας!!Δεν παραβλέπω βέβαια τους λόγους του διαζυγίου αλλά αυτό που πραγματικά μου την έδωσε είναι ότι μια μάνα διαχωρίζει το παιδί την οικογένεια από τις σχέσεις της με τον άντρα της και τα θεωρεί ενετελώς ανεξάρτητη!!Μπορείτε να με πείτε οπισθοδρομικό,αλλά δεν μπορώ να ανεχθώ μια τέτοια συμπεριφορά,διότι οι σχέσεις των γονέων καθορίζουν άμεσα τα παιδιά και την ψυχολογία τους!!Το αποδεικνύουν ξεκάθαρα και όλες οι έρευνες που έχουν γίνει πάνω στο ζήτημα των παιδιών από χωρισμένες οικογένειες!!Αυτά προς το παρόν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως μια όμορφη βραδιά κ΄μια δυνατή ταινία.Με το δανέζικο τρόπο της [ο κάπως-πολιτικά ορθός- βορειοευρωπαικός ουμανισμός της μικροαστικής αυταρέσκειας,λίγο ξένος για το ταμπεραμέντο των... pigs του νότου,ο ανθρωπισμός ως ιδεολογία του περισσεύματος,όχι ως ανάγκη κι αίτημα ζωής] έθιγε καίρια ζητούμενα ηθικά,κοινωνικά,πολιτικά.Μου θύμισε εκείνο το "θεριά οι ανθρώποι δε μπορούν το φως να το σηκώσουν" του Βάρναλη.Κι εντέλει το θέμα δεν είναι η βία κι ο τρόπος να την αντιμετωπίσεις,το ζήτημα είναι πάντα η απάντηση "Ανθρωπος",μόνο που πια δεν ξέρουμε σε ποια ερώτηση απαντά.
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "In a better world"...
    Σε έναν καλύτερο κόσμο,λοιπόν,ο άνθρωπος όχι μόνο θα πίστευε σε αυτόν,αλλά και θα αγαπουσε τον εαυτό του!!!Θα αποφάσιζε με βάση το δίκαιο και με ελεύθερη βούληση.Δε θα φοβόταν το θάνατο και δε θα έψαχνε την αυτο-επιβεβαίωση του μέσα από τη βία!

    Δυστυχώς,όμως,δε ζούμε σε αυτόν τον κόσμο.Στον κόσμο που ζούμε κάθε "σωστή" κοινωνία περιλαμβάνει ανεξαιρέτως τον ανταγωνισμό, την εχθρότητα, την δίψα για εξουσία.Και ο θυμός φαίνεται ότι έχει ηλικία και αυτή είναι η παιδική.

    Η ταινία βάζει στο κέντρο τις ζωές δυο παιδιών θυμώμένων και αδικημένων που επιλέγουν να δέιξουν το θυμό τους ο ένας με τη βία(κριστιαν) και ο άλλος με την καταπίεση του θυμού του(Ελίας)...Παρεπιπτόντως,πολύ έξυπνη ήταν η επιλογή του ονόματος του Κρίστιαν(χριστιανός),καθώς αντί να γυρίσει το μάγουλό του όταν κάποιος τον χτυπά,όπως πρεσβεύει ο χριστιανισμός,ο Κρίστιαν αποφασίζει να ππάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια του και ακολουθεί πιστά το "οφθαλμός αντί οφθαλμού"!Ίσως αυτή έκφραση του θυμού του οφείλεται στην αδυναμία του πατέρα του να καλύψει το κενό της μητέρας,παρά τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του.Στον αντίποδα,έρχεται ο πατέρας του ΕΛίας,ένας άνθρωπος που όλοι θα τον ήθελαν για φίλο,συμμαθητή,γείτονα και παράλληλα ένας πολύ καλός πατέρας,αλλά όχι σύντροφος!

    Εμένα,πάντως,η ταινία μου γέννησε ή καλύτερα ξέθαψε ένα ερώτημα που νόμιζα ότι είχα απαντήσει...
    Είναι τελικά ο άνθρωπος μέσα στην αγριότητα της ύπαρξής του,ένα ευγενικό όν;

    Καλό βράδυ,
    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλκμήνη νομίζω ότι ο άνθρωπος είναι το αντίθετο ένα ευγενικό ον που κυριαρχείται από βίαιες δυνάμεις!!!!
    Και νομίζω επιπλέον πως βασικό θέμα της ταινίας ήταν οι οικογενεικες σχεσεις και πως αυτές επιδρούν στους ανθρώπους που τις βιώνουν!!!!Βασικά όλα αυτά που ειπώθηκαν και στη συζήτηση είναι θέματα της ταινίας αλλά κυριάρχο κατά τη γνώμη μου είναι ο θεσμός της οικογένειας στην σύχγρονη εποχή!!

    Καληνύχτα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άννα, Νίκο, minnie,

    Είμαστε η επαλήθευση της ρήσης πως ένα έργο τέχνης έχει τόσες αναγνώσεις όσες και οι αναγνώσεις του. ( Εγώ πάντως πιστεύω ότι έχει...ακόμα περισσότερες..)

    Ακόμα όμως κι αυτό το γεγονός, ότι αυτή η ταινία ανοίγει τόσες συζητήσεις, είτε αυτές επικεντρώνονται στο ζήτημα "Άνθρωπος", είτε στη βία, είτε στις οικογενειακές σχέσεις, είτε στην παιδική ηλικία ή στην αγριότητα της ύπαρξης ή και στην ευγένειά της,
    ακόμα και γι' αυτό θεωρώ πως ήταν μια πολύ πλούσια ταινία.
    ( Κι είναι κι αυτός ένας ακόμα λόγος να απολαμβάνουμε την κινηματογραφική μας λέσχη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις