Στον απόηχο μιας Παγκόσμιας Ημέρας


Salvador Dalí
Woman at the Window (Muchacha en la ventana) 1925

Η αναρτηση αυτή δεν είναι τυχαία ετροχρονισμένη.
Ίσως οι Παγκόσμιες Ημέρες πρέπει να κρατάνε όλο το χρόνο!
Στις 8 Μαρτίου 2011, αφήσαμε πίσω μας ακόμη μια Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας , στο ξεκίνημα της άνοιξης, μέσα στην κρίση…
8 Μάρτη του 1857, στη Νέα Υόρκη οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας κινητοποιήθηκαν στις για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών.
1908, Νέα Υόρκη :15.000 γυναίκες παρέλασαν, ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Ακολούθησαν αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο।
Το 1977, η 8η Μαρτίου ορίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας।

Όμως μέχρι τις μέρες μας τεράστιες κοινωνικές ανισότητες χωρίζουν τις γυναίκες, που από τη μια καταλαμβάνουν θέσεις υψηλές, γίνονται πρωθυπουργοί, πρόεδροι οργανισμών σημαντικότατα στελέχη κυβερνήσεων και πολυεθνικών επιχειρήσεων, παρ' όλα αυτά, η θέση της στις ίδιες κοινωνίες παραμένει μειονεκτική....


Ακόμα και οι λεγόμενες αναπτυγμένες κοινωνίες παραμένουν ανδροκρατικές , γυναίκες τρομοκρατούνται, βιάζονται, κακοποιούνται. Πολλά γίνονται δυστυχώς, και γίνονται ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους σκοτεινούς και πίσω από κλειστά παράθυρα και πόρτες. Το πρωί στο φως του ήλιου η γυναίκα είναι υποχρεωμένη να χαμογελάσει. Γιατί φοβάται. Η κακοποιημένη γυναίκα φοβάται να μιλήσει. Φοβάται να καταγγείλλει τον βιαστή και βασανιστή σύζυγο, αδερφό, πατέρα.
Κάποιες άλλες γυναίκες, όμως, στο Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν ζουν σε χειρότερη μοίρα, κλεισμένες στα σπίτια , στερημένες τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, κάτω από την πιο σκληρή και απροσχημάτιστη καταπίεση.



Έχει η ημέρα της Γυναίκας νόημα; Μήπως οι γυναίκες δεν πρέπει να γιορτάζουν, αλλά να αγωνίζονται;
Ή μήπως , αντίθετα είναι μια αφορμή να τιμήσουμε τις γυναίκες –και τους άντρες- που πάλεψαν για τις όποιες σημερινές κατακτήσεις και να υποσχεθούμε ότι οι αγώνες θα συνεχίζονται μέχρι να δικαιωθούν;
Τι γνώμη έχετε για τις Παγκόσμιες ημέρες γενικά;

Υ।Γ। Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει γίνει ήδη ο τρομακτικός «Παγκόσμιος» σεισμός στην Ιαπωνία। Δέος και τρόμος μπροστά στις δυνάμεις της Γης,μια άλλη "σχεδία" κλυδωνίζεται πλέοντας στο μάγμα. Εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας στους ανθρώπους που δοκιμάζονται εκεί και την οδύνη μας γι΄αυτούς που χάθηκαν.

Σχόλια

  1. Κατά τη γνώμη οι παγκόσμιες ημέρες πρέπει να καταργηθούν καθώς δίνουν άλλοθι στους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όλο το χρόνο άσχημα και μια φορά το χρόνο λόγω της ημέρας καλά.Είναι καθαρή υποκρισία.Κάθε μέρα πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά.Πάντως για τις γυναίκες στις χώρες αυτές πρέπει να σκεφτόμαστε το διαφορετικό πολιτισμό και μετά να μιλάμε γιατί αλλιώς μοιάζουμε στο Μπους που ήθελε να εξάγει τη δημοκρατία όπως τη νομίζε αυτός σε όλον τον κόσμο.Όσο για την Ιαπωνία το κακό δεν είναι ο σεισμός και το τσουνάμι,αλλά το νέο Τσέρνομπιλ που ετοιμάζεται.Ήδη ραδιενεργός ατμός αφέθηκε από τους υπευθύνους για τη μείωση της πίεσης στο εσωτερικό του αντιδραστήρα,ενώ πιο πριν έχουν μετρήσει στο περιβάλλοντα χώρο του αντιδραστήρα 8 φορές περισσότερη ραδιενέργεια από το κανονικό.Το έχει η χώρα φαίνεται με τα πυρηνικά.
    Αυτός ο κίνδυνος είναι και στη γειτονιά μας πάντως.Όλοι οι γείτονες ετοιμάζουν πυρηνικά εργοστάσια.Μάλλον πρέπει να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο πυρηνικό ατύχημα στη γειτονιά μας.Γενικό συμπέρασμα όχι στην πυρηνική ενέργεια για οποιοδήποτε λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ

    Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
    ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

    Στολίζεις κάποιο πάρκο.
    Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.
    Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει
    νὰ θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,
    πώς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.
    Ἀπὸ κοντὰ ξεκαθαρίζει τὸ ὄνειρο:
    δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τὰ χέρια σου
    μ᾿ ἕνα σκοινὶ μαρμάρινο
    κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
    κάτι νὰ σὲ βοηθήσει νὰ ξεφύγεις
    τὴν ἀγωνία τοῦ αἰχμαλώτου.
    Ἔτσι σὲ παραγγείλανε στὸ γλύπτη:
    αἰχμάλωτη.
    Δὲν μπορεῖς
    οὔτε μία βροχὴ νὰ ζυγίσεις στὸ χέρι σου,
    οὔτε μία ἐλαφριὰ μαργαρίτα.
    Δεμένα εἶναι τὰ χέρια σου.



    Καὶ δὲν εἶν᾿ τὸ μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.
    Ἂν κάτι πήγαινε ν᾿ ἀλλάξει
    στὴν πορεία τῶν μαρμάρων,
    ἂν ἄρχιζαν τ᾿ ἀγάλματα ἀγῶνες
    γιὰ ἐλευθερίες καὶ ἰσότητες,
    ὅπως οἱ δοῦλοι,
    οἱ νεκροὶ
    καὶ τὸ αἴσθημά μας,
    ἐσὺ θὰ πορευόσουνα
    μὲς στὴν κοσμογονία τῶν μαρμάρων
    μὲ δεμένα πάλι τὰ χέρια, αἰχμάλωτη.


    Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
    ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.
    Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσε
    στὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης
    κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
    εὐγονία ἀγαλμάτων,
    καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.
    Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις
    ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,
    σὲ λέω γυναίκα.

    Σὲ λέω γυναίκα
    γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

    Κική Δημουλά

    Παρμένο απ'το blog της λογοτεχνίας.(Εμπίζω να μη χρειαζόταν άδεια κ.Μάνεση!)

    Μέχρι πριν δυο χρόνια θα σας έλεγα ότι η γυναίκα στο δυτικό κόσμο είναι πλεόν ισότιμη με τον άνδρα.Μετά άρχισα να παρατηρώ τη νοικοκυρά στη διαφήμιση για το απορρυπαντικό, τα σχόλια για τις γυναίκες οδηγούς,ακόμα και τους συμβολισμούς για το άρθρο στην παντομίμα ταινιών!(Το θεωρητικό1 κατάλαβε.)
    Δεν είμαστε βέβαια όπως σε χώρες της Ασίας π.χ. αλλά δεν ξέρω πόσο διαφορετικά είναι η συνειδητοποίηση της ανελευθερίας από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.

    Θεωρητική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν μπόρεσε κανείς
    τον πόνο της ν΄αντέξει
    κι ούτ΄ένας συγγενής
    να πει δε βρήκε λέξη.
    (από: Ν. Γκάτσου, Ο Γιάννης ο φονιάς)

    Για τις «μέρες» (μας):
    Μπορεί ,βέβαια, μια «μέρα» να είναι άλλοθι
    και να λειτουργεί εκτονωτικά,
    μπορεί ,όμως, να τροφοδοτεί σχέδια και σκέψεις διαρκείας,
    να αξιοποιηθεί δυναμικά και να κινητοποιεί,
    μπορεί ακόμα να είναι και μέρα μνήμης :
    στην περίπτωσή μας πώς να μείνει κανείς αδιάφορος
    από την εξέγερση των γυναικών αλλά και από
    το καταπληκτικό –ποιητικό και πονεμένο- σύνθημά
    τους.
    Πολλές φορές «οι μέρες» μας γίνονται πολύτιμες.

    Στέλλα, ευχαριστούμε γι αυτή την ανάρτηση
    και για την ιστορική αναδρομή. Για να μην ξεχνιόμαστε.

    ΥΓ. …και να ετοιμαζόμαστε σιγά -σιγά για την επόμενη «μέρα»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια και στις προηγούμενες αναφορές δίνονται ωραιότατα ποιητικά σχόλια, ας πάμε σε κάτι με πιο ανάλαφρο διάθεση, του Διονύση Σαββόπουλου:
    "Ο άντρας και η γυναίκα δεν είναι ίσοι
    γιατί απλούστατα η γυναίκα είναι ανώτερη
    γι'αυτό και η κυρά-Άσπα του Διονύση
    πάντα υποχωρώντας τον καθοδηγεί"

    ( Τώρα, αν είναι έτσι, θα μου πείτε γιατί δε γιορτάζουμε την ημέρα του άνδρα..Ε, μη με μπερδεύετε!)

    Προτιμάμε, τελικά, τις παγκόσμιες μέρες, γι' αυτό ακριβώς: για τις αφορμές τους. Θύμηση και υπενθύμιση, σκέψη, γνώση, συζήτηση, προβληματισμός, αναρτήσεις της Στέλλας:-)

    Θα ήταν ευκταίο να μην τις είχαμε ανάγκη, κάποια κάπως αυτονόητα πράγματα να ήταν αυτονόητα απ' όλους, να κατακτούνταν ευκολότερα από τους ανθρώπους ο σεβασμός και άλλες αξίες και να μην επινοούνταν όλοι αυτοί οι συζητήσιμοι τρόποι ευαισθητοποίησης.

    Απ' την άλλη, αν δεν υπήρχαν, θα ευχόμασταν η Πολιτεία να επινούσε, να θεμελίωνε θεσμούς που θα προωθούσαν, θα ενίσχυαν την πίστη σε κάποιες αξίες.

    Στο δρόμο είμαστε. Στην πορεία. Κι αν κάτι συμβάλλει στο προχώρημα, δε με αφήνω πολύ να του τονίζω τα αρνητικά και να το ροκανίζω. Κι αν ακόμα υπάρχει, όπως λέει ο Νίκος υποκρισία στους θεσμούς αυτούς κι αν δίνουν άλλοθι, έχουν πάντως και τις θετικές λειτουργίες που λέγαμε παραπάνω. Έστω, μία: Τις σπιθίτσες της μνήμης που κρατούν αναμμένες.

    ΥΓ. Θεωρητική, το μπλογκ της λογοτεχνίας "δανείστηκε" από κάποια άλλη σελίδα το ποίημα της Κ. Δημουλά, για να μην το πληκτρολογεί απ' την αρχή. Η νέα τεχνολογία, έχει κι αυτή τις δυο της πλευρές: Η κ.Κική Δημουλά είναι η μόνη η οποία θα μπορούσε 1) να θυμώσει από την αυθαίρετη χρήση του ποιήματος από κάτι φυντάνια σαν τον κ. Μάνεση και 2) να μας είναι ευγνώμων για τη διάδοσή του...
    Η τεχνολογία μάλλον τρέχει πιο γρήγορα από τη νομική επιστήμη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νίκο μου,
    θα συμφωνήσω αρχικά μαζί σου όσον αφορά στην χρήση της πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Μετά από όσα συμβαίνουν, χρειάζετια ειδική ανάρτηση.
    Ίσως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας έχει νόημα μόνο σαν θύμηση- τιμή για όσες-ους αγωνίστηκαν για τα γυναικεία ζητήματα.
    Το θέμα του διαφορετικού πολιτισμού, σκοντάφτει πάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια κια την ελεύθερη βούληση. Οι γυναίκες, οι άνθρωποι γενικά, πρέπει να έχουν ελεύθερη επιλογή. Ας πούμε, να φοράνε τσαντόρ αν πραγματικά θέλουν, όχι να βάφουν τα νύχια και να τους κόβουν τα δάκτυλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. θεωρητική
    "δεν ξέρω πόσο διαφορετικά είναι η συνειδητοποίηση της ανελευθερίας από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας"
    πρόκειται για ένα ερώτημα πραγματικό, υπαρξιακό ίσως, κατά τη γνώμη μου, για το οποίο δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση.
    Ας φροντίσουμε να απαλείψουμε τις αδικίες και τις ανισότητες που προσβάλλουν τις γυναίκες-αλλά και καθε άλλη καταπιεσμένη ομάδα-ως ανθρώπινη υπόσταση και ας προβληματιζόμαστε παράλληλα!
    Το ποίημα, εξαιρετική επιλογή!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω όμως ότι τα βλέπουμε από τη σκοπιά μας.Για παράδειγμα οι γυναίκες στο Ισλάμ όταν βλέπουν τις Δυτικές τις χαρακτηρίζουν με βάση τις δικές τους αξίες.Βέβαιως υπάρχουν κάποιες πανανθρώπινες αξίες που ισχύουν ανευ πολιτισμού,αλλά και πάλι δεν πρέπει ούτε να επιβάλλονται με τη βία ούτε να πηγαίνουμε εμείς οι δυτικοί εκεί με ένα ύφος ξερόλα και αλάζονα και να τους κάνουμε κυρήγματα.Ότι προκύψει,θα προκύψει μέσα από τον διάλογο ώστε οι μεν να υιοθετήσουν κάποιες αξίες και οι δε κάποιες άλλες.Υπενθυμίζω μόνο μία πρόφαση για τον πόλεμο στο Ιράκ.Έλεγαν τότε ότι πάνε να κατεβάσουν τον Σανταμ από την εξουσία και να κάνουν μια δημοκρατία όπως στην Δύση,καθαρή εξαγωγή μοντέλων.Όσο είδαν οι Ιρακινοί την Δημοκρατία άλλο τόσο την είδα και εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λίλα, Διονύση
    όπως φάνηκε από όσα έγραψα παραπάνω, συμφωνώ μαζί σας!
    Εδώ να πω ότι διαβάζοντας τα σχόλια σας και τα κείμενα σας, καταλαβαίνει κανεις γιατί στο σχολείο μας η ποίηση καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να ακουμπήσει τις ψυχές των παιδιών.
    Σας καλημερίζω και σας ευχαριστώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η μέρα της γυναίκας,η κάθε μέρα της γυναίκας όπου γης εξακολουθεί,νομίζω,να είναι ένας αδιάκοπος αγώνας για "ψωμί και τριαντάφυλλα".Αν και οι επέτειοι συχνά λειτουργούν σαν άλλοθι-θα συμφωνήσω με το Νίκο-είτε πάλι προσφέρονται για-εσκεμμένες ή επιπόλαιες παρανοήσεις κι αλλοιώσεις.
    Για παράδειγμα πόσα ανόητα "χρόνια πολλα" δεν ακούμε στις 8 του Μάρτη;Πόσα κατινίστικα... αφιερώματα στα μίντια με...όσα ενδιαφέρουν[!] τη γυναίκα-ξέρετε μποτοξ,καλλυντικά,άντρες... των ονείρων της κ.λπ.Πόσες γυναικοπαρέες παίρνουν ελευθέρας για μιας νύχτας μπαρότσαρκας με τις φίλες τους;...
    Πάντως,Στέλλα-καλή σου ώρα-για το πώς αγωνίζονται γιορτάζοντας οι γυναίκες και σε σαρκαστικό πείσμα των στερεοτύπων,οι εικόνες των γυναικών με τις μαντίλες κ'τα τσαντόρ στις χώρες της Μέσης Ανατολής,στις διαδηλώσεις στο Κάιρο,την Τύνιδα,τη Λιβύη κ.α.είναι καταλυτικές κι ιδιαίτερα εύγλωττες.

    Ευχαριστούμε για την ανάρτηση!
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. :) γεια σας!!!
    βλεπω μιλανε οι μεγαλες δυναμεις του μπλοκ σε αυτην την αναρτηση...

    εγω λοιπον δεν εχω παρα να συμφωνησω...

    :) γεια σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιωάννα δεν υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις.Όλοι μια χαρά μεγάλη είμαστε,αν εξαιρέσουμε τους Ενόχους που αν και η ποινή που τους επιβλήθηκε είχε αναστολή,παραβιάσαν τους όρους και επανήλθαν στη πρότερη κατάσταση.Και αυτήν τη φορά κ. Ένοχε δεν υπάρχει το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι θα 'λεγες,Ιωάννα,να παίζαμε ένα παιχνίδι με τις- βαθύ μπλαβί
    σχεδόν μαύρο,καθόλου μπλε όμως-αδυναμίες των,και καλά,"μεγάλων δυνάμεων";Όπου βρίσκονται σ'ένα σκοτεινό δρόμο,έχουν κερί αναμμένο,αλλά δε φωτίζει.Σκοντάφτουν πάνω σε πράγματα,σε ιστορίες,σε ανθρώπους,παραπατάνε,παραμιλάνε,θυμούνται λόγια-ξόρκια σοφών,επινοούν απαντήσεις άκυρες σε αρχαία αινίγματα,πασχίζουν να διαλύσουν τα σκοτάδια...κι ωστόσο,"σ'αυτόν τον κόσμο που τον καίνε πυρκαγιές" κάποια απόκοσμη,οικεία ωστόσο, φωνή ψιθυρίζει με στοργή όμως,με τρυφερή έγνοια: "σβήστα τα κεριά σου σου".Τι συμβαίνει σ'εκείνον το σκοτεινό δρόμο;
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις