Η Μαργαρίτα γράφει για το μέσα κρύο


Ένα όμορφο κείμενο ιδιαίτερης ευαισθησίας και κοινωνικού
προβληματισμού έγραψε η Μαργαρίτα και θέλησε να το μοιραστεί
μαζί μας. Την ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη
και σπεύδουμε να το ανεβάσουμε:
" Αυτές τις μέρες κάνει κρύο. Βρέχει. Χιονίζει. Ακούω παντού
χαρούμενες φωνές, βλέπω χαμόγελα. Φωνές που ζητωκραυγάζουν
"επιτέλους χιονίζει!". Αλλά δεν μπορώ να χαρώ, όσο κι αν θέλω.
Νιώθω τύψεις. Όταν ήμουν ,πριν λίγες ημέρες, έξω με συμμαθητές
μου και έβρεχε καταρρακτωδώς, θυμάμαι τον εαυτό μου
και τους φίλους μου να ανυπομονούμε να φτάσουμε σπίτι
να πιούμε κάτι ζεστό και να στεγνώσουμε. "Θα αγκαλιάσω
το καλοριφέρ" είπε ο Χ."θα πιω τρία κιλά τσάι" είπα.
ΣΠΙΤΙ. Σπίτι μας. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι.
Ζούμε σε μια εποχή τόσο δύσκολη και σε ένα κράτος
τόσο αδιάφορο, που σπίτι δεν έχουνε όλοι. Περπατάω έξω
και βλέπω ανθρώπους να κοιμούνται στα παγκάκια
και στις εκκλησίες όλο και πιο συχνά, όλο και περισσότερους.
Τις προάλλες περπατούσαμε νύχτα σε κεντρικό
δρόμο στην Καλλιθέα και πρόσεξα κατά μήκος του
πεζοδρομίου στρωσίδια. Από τη μία άκρη στην άλλη. Προσπάθησα
να καταλάβω αν κοιμούνται άνθρωποι μέσα. Μάλλον κάναμε
φασαρία, γιατί καθώς πλησίασα, ένας άστεγος κύριος
άνοιξε το κάλυμμά του και μου φανέρωσε τη φρικιαστική
αλήθεια. Φυσικά και κοιμόντουσαν άνθρωποι. Τουλάχιστον
δέκα σε εκείνο μόνο το πεζοδρόμιο. Άνθρωποι χωρίς
τίποτα στον κόσμο.
Άνθρωποι φτωχοί, αδύναμοι, ανήμποροι, εξαθλιωμένοι, που
προσπαθούν να βρουν μια γωνιά να κοιμηθούν, να ζεσταθούν.
Άνθρωποι που τους έχουν παρατήσει όλοι. Καθώς
διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας, ο κύριος ξανακουκούλωσε
το πρόσωπό του.
Ποτέ δε θα ξεχάσω το βλέμμα του όμως, τα μάτια που έσταζαν
παράπονο και λύπη, κρυμμένα πίσω από τις πονεμένες ρυτίδες.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτούς τους ανθρώπους;
Και γιατί δεν κάνουμε τίποτα; Κρυώνουν κι αυτοί όπως κι εμείς.
Σε τι σάπια κοινωνία ζούμε, όταν άλλοι γυρνάμε στη ζέστη
μας ενώ άλλοι παλέυουνε κάθε μέρα για να δουν την επόμενη
να ξημερώνει, ξέροντας μάλιστα ότι θα είναι κι αυτή
ίδια με τις υπόλοιπες; Θέλω, αλλά πώς να χαρώ που χιονίζει;
Που βρέχει; Που κάνει κρύο;
Αν μπορούσαμε να χαρούμε όλοι, δε θα ήταν καλύτερα;

Σχόλια

  1. Καταστάσεις που όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει και που περίπου όλοι έχουμε επιλέξει να ξεχάσουμε.Κάπου είχα διαβάσει ότι οι άνθρωποι που έχουν σπίτι και δουλειά αποτελούν περίπου το 1% του πληθυσμού της γης...
    Αν και μέχρι τώρα δεν έχω συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών ζωής αυτών των ανθρώπων,έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα ήθελα να συμμετέχω σε εθελοντικές δράσεις,όταν θα είμαι επιτέλους εντελώς υπεύθυνη για τον εαυτό μου.(Στα 18 εννοώ.)
    Θέλω να πιστεύω ότι όντως έτσι θα κάνω και ότι δεν είναι ένας τρόπος να ξεγελάσω τη συνείδησή μου...

    Μαργαρίτα,πού ήσουν τόσο καιρό?:P

    θεωρητική here...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι εχεις δικιο..
    μοναχα στην πρωτευουσα πεθαναν μεσα σε μια μερα 4 ανθρωποι απο το χιονι που ηταν αστεγοι και βεβαια δεν ξερουμε ποσοι ακομη..

    στη Θεσσαλονικη απο την αλλη, δεν ξερω ποιος δραστηριοποιηθηκε και προσκαλεσαν τους αστεγους σε ενα κλειστο γυμναστηριο της πολης για να περαασουν τις κρυες μερες... Μπορει να μην ειναι κατι μονιμο αλλα σιγουρα ανακουφιστικο...

    Και ερωτω, πόσα κτήρια που μενουν ανεκμεταλλευτα υπαρχουν; Ποσοι ιδιωτες θα μπορουσαν να προσφερουν (δες για τους μεταναστες) ενα χώρο που δεν χρησιμοποιουν; Αλλα βεβαια, πρεπει να ερθει η τηλεοραση για να κανεις μια καλη πραξη να παρεις δοξα και τιμη, διοτι το χρημα πολλοι εμισησαν, τη δοξα όμως;;

    λυπουμαι... Ειναι αναγκη να γινει κατι. Δε με νοιαζει ποιος φταιει και αυτοι οι ανθρωποι ειναι αστεγοι, ίσως το ίδιο τους το κεφαλι ίσως άλλοι, μα ειναι Ανθρωποι... Είναι σαν εμας....

    Και να προσθεσω πως μπορουμε να κανουμε κ μεις κατι μικρο. Να δωσουμε ρουχα ή φαγητα για παραδειγμα σε μέρη που τα συγκεντρωνουν και τα δινουν σε αστεγους. Δεν ειναι δυσκολο. Εμεις το κανουμε απο μικροι και μαλιστα μας το ζητουσαν και απο το σχολειο...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://www.cityofathens.gr/eypatheis-koinonikes-omades/astegoi

    http://www.atenistas.gr/

    http://www.kyada.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο σου Μαργαρίτα.Χρειάζομαστε ανθρώπους με αισθήματα,αληθινούς ,που δε νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους.

    Η ανάρτησή σου με συγκίνησε βαθύτατα σε σημείο να κλάψω.

    Θα αναφέρω 2 περιστατικά.

    Πρέπει να ήμουν περίπου 9 χρονών όταν βρισκόμουν σε μία δεξίωση γάμου.Ήταν μεσημέρι.Καθόμουν ακριβώς δίπλα στο τζάμι και κοιτούσα έξω.Τα φαγητά δεν είχαν σερβιριστεί ακόμα.Ξαφνικά,είδα από έξω να περνά ένα κορίτσι ίσως λίγο μεγαλύτερο από εμένα, προχειροντυμένο,εξαθλιωμένο, πωλώντας χαρτομάντηλα.Με κοίταξε λίγο και συνέχισε τον δρόμο.Εμένα με πήραν τα κλάματα και έλεγα συνεχώς <>

    Αυτό που έχει χαραχτεί στο μυαλό.
    Όσο σκέφτομαι πως μέσα στο μαγαζί γλεντούσαν, τρώγαν,πίναν τόσα άτομα σε τεράστιες ποσότητες και από έξω υπήρχε ένα παιδί να πουλάει χαρτομάντηλα,να πεινάει,να διψάει,να κρυώνει τρελαίνομαι.

    Το άλλο περιστατικό θα το αναφέρω αργότερα το βράδυ γιατί τώρα δε με παίρνει ο χρόνος αλλά καλύτερα ας πω πως θέλω να κάνω κάτι.Δε φταίει ο χρόνος , εμείς κάνουμε τις επιλογές μας.
    (Φροντιστήριο αγγλικά πάω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να αρχίσω με ένα μπράβο στη Μαργαρίτα που θέλησε να μοιραστεί τις ευαισθησίες της με άλλους.
    Την ακολούθησε και ο Στέλιος με τις αναμνήσεις του. Είναι ήδη ένα βήμα τεράστιο το να εξωτερικεύεις το συναίσθημα σου.
    Νομίζω ότι κανείς δε νιώθει καλά με αυτά που περιγράφονται, όμως συνηθίζουμε να ΑΝΑΘΕΤΟΥΜΕ τα πάντα στο κράτος, στους υπεύθυνους, σε κάποιον άλλο.....
    Και εδώ παρουσιάζεται η "θεωρητική" και δηλώνει δράση!
    Καταπληκτικό,
    ελπιδοφόρο,
    δείχνει το δρόμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαργαρίτα θα μοιραστώ τον ενθουσιασμό της Ισμήνης και θα αναφωνήσω δυνατά "ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ".Έχω προσέξει πολλές φορές τέτοιες καταστάσεις.Πονάω,λυπάμαι,θα ήθελα να κάνω κάτι,αλλά προχοράω και πάντα δικαιολογούμαι "Τι μπορώ να κάνω εγώ,είμαι μικρός ακόμα".Να μοιραστώ και εγώ το εξής.Κάθε μέρα όταν γυρνάω από το σχολείο σε μια γωνία υπάρχει ένα χαμόσπιτο,αποθήκη για κάθε είδους σκουπίδια παρά σπίτι.Εκεί ζει μαι γριούλα,την οποία πολλές φορές έχω συναντήσει ντυμένη φτωχικά να προσπαθεί να φάει τα ελάχιστα που έχει.Πολλές φορές εύχομαι καθώς περνάω να μην τη δω γιατί μετά για αρκετή ώρα θα αναλώνωμαι σε οργάνωση προσπαθειών που θα έβγαζαν αυτή τη γριούλα από αυτή τη δυστυχία,αλλά μετά έρχεται αυτή η αμείλικτη καθημερινότητα και τα παίρνει όλα σαν δυνατή θύελλα.Δυστυχώς ενώ μέχρι τώρα οι άνθρωποι βοηθούσαν ο ένας τον άλλον τώρα προσπαθεί ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου.Άλλη μία αιτία της κρίσης.Ξέρω ότι θα γίνω φορτικός αλλά για την αλλαγή πρέπει να αρχίσουμε από την πνευματική ανόρθωση και την ηθική ανακάθαρση.Ίσως επέλθη η αρχή για ένα καλύτερ κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Aυτή είναι η Μαργαρίτα που ξέρουμε,που υπερβαίνοντας την "αγοραφοβία" της, είπε τα λιγοστά της-όπως πάντα-λόγια κι η "ψυχή μας έκανε πανιά".Ο Στέλιος,η Ισμήνη,ο Νίκος,η Στέλλα,εγώ-το μισώ το α'ενικό-,ο Διονύσης κ' τόσοι πολλοί άλλοι που δε μιλούν,δε γράφουν κι ωστόσο ξέρουν,κι ωστόσο υποφέρουν κι ωστόσο υφίστανται-αν μπορούσαν να μιλήσουν,θα μας κοίταγαν απλώς μ'εκείνα τα άδεια τους μάτια-κι εμείς θα ντρεπόμασταν-ίσως-,δε θα ξέραμε να διαβάσουμε τα μάτια τους,Ισμήνη,δε θα ξέραμε τι θέλει να πει το τραυματισμένο τους βλέμμα,θα νομίζαμε πως είναι ο οίκτος αυτό που τους χρωστάμε και θα...ξεμπερδεύαμε με την επιβεβλημένη μας ελεημοσύνη.Απλώς είμαι καχύπτοτη με τον οίκτο,είναι τόσο φτηνά εγωτικός,το βλέμμα που τάραξε τη Μαργαρίτα.Όσο κι αν αγοράζουμε τα χαρτομάντηλά τους στα φανάρια,τα πετάμε μετά γιατί τα βρώμισαν με τα "λερά" τους χέρια.Τόσο εύκολη "φιλ"-ανθρωπία-μικροαστικής κοπής "τα παιδάκια που υποφέρουν"στον... άλλο κάσμο!Οι φιλανθρωπικές ευκολίες είναι για τους ενοχικούς μικροαστούς,εμείς είμαστε στο μάτι του κυκλώνα,δεν είμαστε για φτηνούς...οίκτους,είμαστε -δυνάμει κι εν ενεργεία-άστεγοι,άνεργοι,μετανάστες.[μέσα μας ή έξω μας]
    Άννα Ζ.DE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαργαρίτα,
    θα συμφωνήσω απολύτως με τους προλαλήσαντες...πού ήσουν τόσον καιρό;
    Πραγματικά πόσο επίκαιρο θέμα!Πριν από λίγο ανακοινώθηκε ότι πέθαναν 4 άστεγοι λόγω των καιρικων συνθηκών.Βγήκε στα καναλια ο αρμόδιος υπουργος και αρχισε τα θα,θα,θα!Δε γυρίζουν όμως πίσω αυτοι οι 4 άστεγοι,που ποιός ξέρει το πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο,ώστε να ζουν στο δρόμο!
    Πρέπει κάτι να γίνει!
    Όχι να τους θυμόμαστε όταν είναι ήδη αργά!
    ...γιατί άλλωστε όλα ειναι ευμεταβλητα,τιποτα δεν είναι δεδομένο...μπορεί και εμείς κάποια στιγμή να βρεθούμε σε ανάγκη.Ας λοιπόν δείξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους αλληλεγγύη!
    Γιατί πιστεύω πώς αν ο καθένας μας ευαισθητοποιηθεί με όλες τις ευπαθεις ομάδες όλο και λιγότερες τέτοιες ειδήσεις θα υπάρχουν!Γιατί αν είμαστε όλοι μας ενωμένοι η κοινωνία θα βελτιωθεί-οσο περισσοτερο γίνεται-
    Επομένως ας μην τους ξεχνάμε ή ακόμα χειρότερα τους φοβόμαστε...είναι άνθρωποι σαν εμάς σε ανάγκη!
    Καληνύχτα σε όλους μας!
    ΥΓ.Μαργαρίτα σε ευχαριστουμε πολύ για την ανάρτησή σου!:-D
    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ταραν.

    Νίκο,
    Αυτός ο ρυθμός της καθημερινότητας τείνει να μας κάνει εγωκεντρικούς,αδιάφορους,απάνθρωπους.
    Σου προτείνω μία μέρα να της πιάσεις συζητηση και κάποια στιγμή ρώτα τη άμα είναι ικανοποιημένη με τα λίγα αγαθά (για εμάς) που έχει.


    Θα αναφέρω και το 2ο περιστατικό.

    Αυτό συνέβη το Νοέμβριο όταν είχα τη γιορτή μου.
    Όπως συμβαίνει σε κάθε γιορτή μου από το δημοτικο,κουβαλώ μαζί μου στο σχολείο γλυκά και τα μοιράζω σε μαθητές και καθηγητές.
    Έτσι λοιπόν,η μητέρα μου με ρώτησε τι γλυκά να αγοράσει και της απάντησα πως δε ήθελα να συνεχίσω αυτό το έθιμο.Ειχα τα επιχειρήματά μου βεβαίως.
    Τελικά,αντίθετοι καθώς είμαστε, αγόρασε εν αγνοία μου 3 κουτιά σοκολατάκια.Εγώ εννοείται πείσμωσα αλλά κάτι έπρεπε να τα κάνω οπότε της είπα πως δε θα τα πάρω στο σχολείο αλλά θα πάω στην Αθήνα μία βόλτα και θα τα δώσω σε άστεγους αφού αυτοί θα τα είχαν πολύ περισσότερο ανάγκη.
    Μα και πάλι τσακωθήκαμε.
    Δυστυχώς με κατάφερε και πήρα στο σχολείο τα 2 από τα 3 κουτιά.
    Το άλλο κουτί το κράτησα και όταν πήγα στην Αθήνα, με μία τσάντα γεμάτη φαγώσιμα ,το έδωσα σε 2 άστεγους την ώρα που σκεπάζονταν για να κοιμηθούν και τους είπα "Πάρτε κάτι να φάτε για να γλυκαθείτε όσο μπορείτε" και μου απάντησε ο ένας ¨Ευχαριστούμε¨.
    Τότε έννοιωσα κάτι που ίσως είναι σπάνιο μα αληθινό.Είναι το αίσθημα της αληθινής χαράς για τη βοήθεια προς τους άλλους.Είναι τότε που καταλαβαίνουμε πως χρειαζόμαστε τους άλλους και μας χρειάζονται, και η χαρά τους είναι και χαρά δική μας.
    Από την άλλη, συλλογίζομαι τη στάση της μητέρας μου, στην οποία τόσο πολύ έχουν ριζώσει τα δήθεν πρότυπα της κοινωνίας , οι καθωσπρεπισμοί και το λεγόμενο savoir vivre.Αντιθέτως ,δε σκέφτεται όπως και πολλοί πως αντί να σπαταλήσουν κάτι ανούσια θα μπορούσαν να το προσφέρουν ώστε να ξημερώσει η μέρα για κάποιους άλλους...

    Και επειδή μου αρέσει να μιλάω ειλικρινά και να εκφράζω ότι σκέφτομαι....
    Δεν πα να γαμ****ν όλα τα πρότυπα του κόσμου,
    να τα απορρίπτουμε και ας πράττουμε όπως αληθινά πιστεύουμε.

    Ας μας περιθωριοποιήσουν,ας μας αποκαλέσουν τρελούς,ας μας πουν κομπλεξικούς.Εγώ θέλω να είμαι τρελός έξω από το τσίρκο τους.

    Καληνύχτα μας και ιδίως σε όσους είναι έξω στο κρυο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην αργατιά, στη χωριατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
    ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
    Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
    Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου. Κ. Παλαμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. BACK!!!
    και μαζι με αυτο θελω και εγω να πω ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΡΘΕΣ ΠΑΛΙ!!! <3

    για να μην γινω κουραστικη λοιπον θα πω πως πραγματι τετοια φαινομενα ειναι καθημερινα και δυστυχως εκθετικα αυξανομενα (ισως λιγακι υπερβολικο) μερα με την μερα..
    και τωρα τειθεται το ερωτημα οπως αλλωστε εχει προαναφερθει πανω κατω απο ολους...ποια ειναι η θεση μας??? τι κανουμε εμεις για αυτο???πως μπορουμε να βοηθησουμε??? (η ερωτηση προς ολουw φυσικα..ισμηνη, στελιο,ειρηνη, νικο , κ.χριστοπουλου , κ.ζωγακη και πολυαγαπιμενη μου μαργαριτα..)
    για αυτο λοιπον ως προβληματισμενη βεβαιως βεβαιως κι εγω απο την μερια μου εχω να προτυνω το εξης!
    τι θα λεγατε να μαζευτουμε (οσοι θελουν εννοειται) ,να συγκεντρωσουμε τροφιμα και να τα παμε σε ενα ''στεκι'' αστεγων?
    οποτε θελετε...

    ευκαιρια να κανουμε πραξη καποιους απο τους προβληματισμους μας...
    ετσι ισως (και λεω ισως γιατι δεν μπορουμε να καταφερουμε και παρα πολλα μπροστα σε ολους τους αστεγους που προσπαθουν να επιβιωσουν καθημερινα) θα ξερουμε οτι καναμε κατι , οτι δεν επιτρεψαμε την κατασταση αυτη..ισως δειξουμε εμπρακτα κι εμεις την ανθρωπια που εχουμε μεσα μας...

    με πολυ αγαπη προς ολους..

    Υ.Γ,(1) περιμενω απαντησεις!!!ηταν προταση!!!

    Υ.Γ.(2) χιλια συγνωμη για τα ορθογραφικα xD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμφωνώ απολύτως,Ιωάννα.Ας το κάνουμε.Ήδη τη χτεσινή παγωμένη νύχτα ένας άστεγος πέθανε απ'το κρύο στο άλσος του Θησείου.
    Κι ας φροντίσουμε επίσης αυτός ο κόσμος να μην αφήνει τους ανθρώπους μόνους,να μην τους καταντάει άστεγους.Λίγο πιο δύσκολο αυτό,αλλά αξίζει τον κόπο,δεν είναι;
    ["αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι",αν δε θέλουμε να "ντρεπόμαστε για τη ζέστα μας και για την ανθρωπιά μας",όπως γράφει ο Παλαμάς στο γυγκλονιστικό ποίημα,που μας χάρισε ο-άγνωστός μου-φίλος Ρουμπάκης]
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ιωάννα είμαι μέσα.Να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες στο σχολείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ιωάννα μου κι εγώ ήθελα να προτείνω κάτι παρόμοιο, με πρόλαβες!Θα κανονίσουμε στο σχολείο τις λεπτομέρειες όλοι μαζί!

    μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. :)
    χαιρομαι!!!
    αυριο λοιπον θα κανονισουμε τις λεπτομερειες!!!

    xD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι θα λέγατε για αύριο το δεύτερο διάλειμμα στη βιβλιοθήκη;

    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαργαρίτα,
    τί να πώ.....ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ......και για πολλοστή φορά πού ήσουν τόσο καιρό?

    Για να μπώ στο θέμα...χθές το βράδυ συγκεκριμένα στις ειδήσεις ανακοίνωσαν ότι πέθαναν από το κρύο τέσσερις άστεγοι και ο αρμόδιος υπουργός άρχισε τα θα,θα,θα!!!Έλεγε ότι θα ληφθούν μέτρα,έτσι ώστε να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο.Βέβαια ούτε κουβέντα για τους τέσσερις συν-ανθρώπους μας,γιατί πολλές φορές ξεχνάμε ότι είναι άνθρωποι σαν εμάς,με τις ίδιες ανάγκες με εμάς για στέγαση,για τροφή....Πραγματικά,μέσα στη ζεστασία του σπιτιού μας πολλές φορές ξεχνάμε ότι υπάρχουν και συνάνθρωποί μας που ζούν εξαθλιωμένοι με καμία πρόνοια από το κράτος.
    Ιωάννα μου, τί όμορφη σκέψη-προτροπή...ίσως αφού δεν κάνει τίποτα το κράτος ας κάνουμε κάτι εμείς!(ελπίζω να υπάρχει άλλη μια θέση και για μένα)

    Μαργαρίτα σε ευχαριστούμε!

    Καλό μας βράδυ!

    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. αυριο λοιπον δευτερο διαλειμμα θα τα πουμε απο κοντα!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αν δώσεις ένα ψάρι σ' έναν άνθρωπο,
    θα φάει μια φορά.
    Αν τον μάθεις να ψαρεύει,
    θα τρώει σ'όλη του τη ζωή.

    Κουάνγκ-Τσέου, 4ος-3ος αι. π.Χ., Κίνα
    (Από το βιβλίο γλώσσας της 3ης Γυμνασίου)

    Μακάρι να μπορούσαμε να εφαρμόσουμε το δεύτερο αλλά είναι πολύ δύσκολο να τους βρούμε κάτι σταθερό που να τους εξασφαλίζει τη σιγουριά για ζωή.
    Άρα ας εφαρμόσουμε το πρώτο όπως πρότεινε η ομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. 1)Aύριο.
    2)Δεύτερο διάλειμμα.
    3)Βιβλιοθήκη.

    Οκ θα τα θυμάμαι!:Ρ

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χαχαχα.

    Φάε ένα κομματάκι σοκολάτα.Θα βοηθήσει τη μνήμη σου.

    Άντε για νάνι που τριγυρνάς τέτοιες ώρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλημέρα.

    Όσον αφορά τα τρόφιμα,θα ήθελα να σημειώσω πως η ενορία της Μεταμορφωσεως του Σωτήρα έχει συσσίτια προς αστέγους.
    Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε μαζί τους και να τους προμηθεύουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα με τρόφιμα.
    Θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μία ομάδα εκπροσώπων και να βρισκόμασταν με το Δήμαρχο για να βρούμε λύσεις από κοινού.
    (κάποιο κτίριο που θα μπορούσαν να κοιμούνται οι άστεγοι,να μπουν σε ένα πρόγραμμα εύρεσης εργασίας και να είναι σε προτεραιότητα σε σχέση με κάποιους άλλους που τουλάχιστον έχουν ένα σπίτι κοκ)
    Αντιλαμβάνεστε ότι λόγω των συνθηκών, δυστυχώς το φαινόμενο των αστέγων θα αυξάνει και δεν είναι δυνατόν ένα μόνο σχολείο να μπορέσει να λυσει το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων.Αν ενωθούμε περισσότεροι όμως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμε,
    Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες!
    Όσο για το δήμο που λες,μάλλον σε προλάβαμε.Στείλαμε σήμερα μια αντιπροσωπεία μαθητών για να δουν, αν μπορούμε να συνεργαστούμε και να μας βοηθήσει.
    Είναι αλήθεια ότι δεν περιμένουμε θαύματα από την ομάδα μας.Όμως όσον αφορά στην τελευταία σου ερώτηση,έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου?

    (Θεωρητική)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ισμήνη μας έφαγε προσωρινά ελπίζω η γραφειοκρατία.Από Δευτέρα θα έχουμε νέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Nαι Νίκο μού το είπε ο Στέλιος...περιμένουμε τη Δευτέρα λοιπόν.

    Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Θα μπορούσαμε μέσω άλλων καθηγητών και παιδιών που γνωρίζουμε από άλλα σχολεία να ενωθούμε με μερικά ακόμη σχολεία της Καλλιθέας και να κάνουνε κι αυτοί το ίδιο με εμάς!όσο περισσότερα σχολεία τόσο το καλύτερο!
    Λέτε να γίνεται?

    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αααα.Δεν κατάλαβα Θεωρητική.Γιατί αφήνεις τελίτσες μετά το Στέλιος;;;Παίζει κάτι;;
    χαχαχα.Μάλλον το παράκανα σήμερα.:P

    Μαργαρίτα,
    Εννοείται πως γίνεται εφόσον υπάρχει θέληση.
    Περίμενε όμως πρώτα να βρούμε πού και πώς ακριβώς θα τα δώσουμε και ύστερα το οργανώνουμε και αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αχ αυτή η γραφειοκρατία....τέλος πάντων εμείς δεν πτοούμαστε!!!
    Πέρασα σήμερα από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως και ρώτησα αν μπορούν να μας πούν το πού μπορούμε να βρούμε τους αστεγους,ώστε να τους δώσουμε ρούχα,τρόφιμα κτλ. και μου είπαν ότι μπορούμε όταν τα μαζέψουμε να τα δώσουμε στη γαλήνη της εκκλησίας και εκείνοι θα τους τα δώσουν στο συσσίτιο....Πάντως παιδία πρέπει να μαζέψουμε αρκετά,γιατί οι άστεγοι τους τελευτίους μήνες έχουν αυξηθεί κατά πολύ....Επόμένως αυτά τα αγαθά τα έχουν ανάγκη!
    Ας βάλουμε τα δυνατά μας!
    Οι συνάνθρωποί μας μάς χρειάζονται!!!
    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. http://www.darksface.com/profiles/blogs/ten-emhera-varetohi-te-nhuchta

    αυτή η ιδέα πως σας φαίνεται?(πλακίτσα πλακίτσααα)!!!

    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. xaxa...
    εμενα μου αρεσει πολυ αυτη η ιδεα παντως!!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. θετική vs θεωρητική,
    δεν ξέρω εάν θα διαβάσετε την απάντησή μου στο ερώτημά σας ,γιατί πέρασαν τόσες μέρες και έχουν αναρτηθεί κι άλλα ενδιαφέροντα θέματα,ωστόσο σας την παραθέτω.Θεωρώ πως εάν γίνουμε πολλοί θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό τους άστεγους.
    Εάν όπως είπε κάποιος άλλος σχολιαστής ,συνεργαστούμε και με άλλα σχολεία της περιοχής κι αν ο καθένας από εμάς οργανώσει και στην πολυκατοικία που μένει βοήθεια προς τους αστέγους ,τότε αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλη γίνεται αυτή η βοήθεια. Πιστεύω πως όλα τα νοικοκυριά έχουν ένα πανωφόρι που δεν το φοράνε και μπορούν να το δώσουν ,πιστεύω πως τους περισσεύει ένα πακέτο μακαρόνια ή ρύζι την εβδομάδα για να το δώσουν στα συσσίτια.
    Εάν δημιουργηθεί ένα κίνημα στήριξης των αστέγων και παράλληλα πιέσουμε το δήμο να τους βρει δουλειά τότε κάτι θα γίνει,κάτι θα αλλάξει.
    Από την άλλη δίνοντας εύκολη λύση στο πρόβλημα των αστέγων της περιοχής μας,με το να τους εξασφαλίζουμε τροφή και στέγη τότε υπάρχει ο κίνδυνος να έρθουν άστεγοι κι από άλλες περιοχές και τότε να "πνιγούμε" χωρίς να μπορούμε να βοηθήσουμε ούτε αυτούς ,αλλά ουτε εμάς.
    Άρα πρωταρχικός σκοπός είναι βοήθεια για ένα - δύο μήνες με κάρτα αστέγου και παράλληλη εύρεση εργασίας.
    Συμφωνώ με τους Σοφοπλάστες για το ψάρεμα ....και για αυτό προσπαθώ να βλέπω τη μέση οδό, πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις