Βάλτε ένα χεράκι!

Ανανεώνουμε την πρόσκλησή μας,
πρόσκληση συμμετοχής σ’ αυτό το μπλογκ,
συμμετοχής που μπορεί να εκφράζεται με ανάρτηση δικών
σας κειμένων ή σχολίων στις αναρτήσεις των άλλων.
Πρόσκληση ανοιχτή και διαρκείας σε όποιο μαθητή,
απόφοιτο, καθηγητή, αλλά και φίλο ακόμα της σχολικής
μας κοινότητας. Το ιστολόγιο αυτό θέλει να επιμείνει
να υπάρχει, όχι ως έκφραση του συλλόγου καθηγητών
ή του συνόλου των μαθητών ή του διευθυντή. Θέλει να
υπάρχει ακριβώς έτσι όπως ξεκίνησε:
Ως βήμα (δια)λόγου, χώρος ζεστής συζήτησης και νηφάλιας
ανταλλαγής απόψεων, εκκολαπτήριο δημιουργικών ιδεών,
πεδίο συνάντησης μαθητών και καθηγητών, πρόταση ευθύνης,
συμμετοχής, ομαδικότητας. Ομαδικότητας κάτω από καμιά
ομπρέλα, παρά μόνο αυτής που προσφέρει η διάθεση για συμμετοχή,
για δημιουργία, για μη παραίτηση.
Ένα μπλογκ που γεννιέται μέσα στο σχολείο αλλά δεν είναι του σχολείου.

Αναρωτιέται κανείς, βέβαια,
γιατί ένα μπλογκ μέσα από ένα σχολείο κι όχι έξω απ’ αυτό.

Γιατί θέλουμε το σχολείο να είναι το σπίτι μας.
Γιατί η ζωή μας στις αίθουσες θέλουμε να μας
εμπνέει και έξω απ’ αυτές.
Γιατί μέσα στο σχολείο θέλουμε να ζούμε κι όχι να «ζούμε».
Και το μπλογκ μας βοηθάει να είμαστε κοντά,
να μένουμε κοντά, να ζούμε.
Για τις συζητήσεις που δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε στην τάξη.
Για τα τραγούδια, τα ταξίδια, τα όνειρα που δεν προλαβαίνουμε
να κάνουμε και να ανταλλάξουμε στην τάξη.
Για τα θέλω που δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε στην τάξη.

Για να γκρεμίσουμε το τείχος που οι αναχρονιστικές αντιλήψεις
επιμένουν να βάζουν ανάμεσα στη ζωή και στο σχολείο.
Γιατί προβληματιζόμαστε, κρίνουμε, ανησυχούμε, ελπίζουμε,
δημιουργούμε, αγανακτούμε, έχουμε προσωπικές θέσεις κ
αι καμιά φορά ξεχνάμε πως κι οι μαθητές κι οι δημόσιοι
υπάλληλοι έχουνε δικαίωμα σ’ όλα αυτά.
Γιατί το κρυφό σχολειό υπήρξε επί τουρκοκρατίας.
Γιατί έτσι αποκτάει νόημα πλουσιότερο η σχολική καθημερινότητα.
Γιατί έτσι είμαστε πιο εμείς, πιο αληθινοί, πιο κοντά στην ψυχή μας.
Γιατί δε θέλουμε η εκπαίδευση να είναι η στείρα προετοιμασία
μονάδων παραγωγής ή αναπαραγωγής κανενός συστήματος.
Γιατί θέλουμε να προτείνουμε μια συμπληρωματική εκπαιδευτική
δραστηριότητα «απ’ την ψυχή ως την ψυχή»
Γιατί θέλουμε να υπάρχουμε στο χώρο που ζούμε, καταθέτοντας
τη σφραγίδα μας σ’ αυτόν.
Γιατί αγαπάμε το σχολείο μας, το πονάμε για τα χάλια του και
θέλουμε να κάνουμε κάτι για να είναι αυτά τα χάλια λιγότερα.
Γιατί θέλουμε να εκπαιδευτούμε στην ευθύνη. Της άποψης,
της θέσης, της πρότασης.
Γιατί θέλουμε να κρίνουμε και να προτείνουμε.
Γιατί στο σχολείο μάς έμαθαν πως για να γυρίσει ο ήλιος
θέλει δουλειά πολλή.
Για την ομορφιά του συνανήκειν, της συμμετοχικότητας,
της συνεργασίας. Και γιατί αυτά δεν ενθαρρύνονται
και πολύ στην εφαρμοζόμενη εκπαιδευτική διαδικασία.
Γιατί ο δον Κιχώτης τα έβαζε με τους ανεμόμυλους.
Γιατί ένα ιστολόγιο που γεννιέται μέσα σε ένα σχολείο
είναι ένα παράθυρο ανοιχτό. Στη συζήτηση, στη γνώση,
στην κατανόηση της ζωής και του διαφορετικού.
Και αυτό θέλει να είναι.
Γιατί θεωρούμε ότι η εκπαιδευτική διαδικασία δεν τελειώνει
όταν χτυπάει το τελευταίο κουδούνι. Δεν τελειώνει ποτέ.

Εσείς πώς βλέπετε την ύπαρξη ενός ιστολογίου που ξεκινάει
μέσα από ένα σχολείο; Τι πρόσημο του δίνετε; Ποιες επιφυλάξεις
μπορεί να έχετε; Ποιες προϋποθέσεις λειτουργίας θα βάζατε;
Πώς θα το θέλατε – αν θα το θέλατε-;
Γιατί θα είχατε αντίρρηση στη λειτουργία του;
Γράψτε μας τη γνώμη σας;
Βάλτε ένα χεράκι στα κουπιά της σχεδίας μας.

Σχόλια

  1. Κ. Μάνεση σας το δηλώνω καθαρά,είχα πρόθεση να αποχωρήσω και να σταματήσω από εδώ,αλλά με πείσατε να συνεχίσω.Θα συνεχίσω λοιπόν γιατί το σχολείο δεν είναι για μένα υποχρεωτικό είναι επιλογή,γιατί δεν είναι μια απλή δημόσια υπηρεσία είναι το δεύτερο σπίτι μου και κανείς δεν θα μπορέσει να μου το αλλάξει.Μόνο για αυτό σας δηλώνω ότι η Η.Α. αναστέλλει τη λειτουργία,προσωρινά έστω.Μετά βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ωραίο κείμενο! Πόσο ομορφότερα τα συναισθήματα και το "νοιάξιμο" που κρύβει μέσα του! Μακάρι και στο δικό μου σχολείο (όταν πήγαινα) να είχαμε τέτοια ουσιαστική και πολύπλευρη επικοινωνία! Το internet μας δίνει πρωτοποριακές δυνατότητες, καλό θα ήταν όλα τα σχολεία να το χρησιμοποιούσαν παρόμοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χμμμ... επιστρεφω δριμυτερη στην παρεα σας αλλα δε σας βλεπω στα... χάι σας!! γιατί παιδάκια;

    νικο μου, μονο για λιγο καιρο ξαποσταίνει και ξανα προς τη δοξα τραβα!
    δώσε το σύνθημα, πρόεδρε και ειμαι εδω :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φυσικά και είμαι "μέσα" ή μάλλον "πάνω" στη σχεδία μας, προσυπογράφοντας το κείμενο!
    Ο κόσμος προχωραέι από τους Δον Κιχώτες- πολύ εύστοχες οι εικόνες-.

    Σημείωση για το Νίκο:
    αυτό έλειπε να μη συνεχίσεις!!!
    Είμαστε , εξάλλου, όλοι μάρτυρες της ακούραστης παρουσίας σου σε όλους τους τομείς δραστηριότητας του σχολείου μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εμ.. διονυση, τωρα που θυμηθηκα! ντροπη, ενα χρονια πολλα για τα κοριτσια σας..; ουτε ενα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νίκο,

    Χαίρομαι και για τις δυο αποφάσεις σου.
    Δεν ξέρω αν εννοείς ότι σε έπεισα με τη στάση μου - γιατί το θέμα αυτό καθαυτό δεν το συζητήσαμε. Τη σταθερή και μόνιμη ανησυχία μου την ξέρεις: Ο χρόνος σου, οι εξετάσεις σου. Αν ήταν να σε πείσω για κάτι, Μάρτη μήνα, θα ήταν να τα δώσεις όλα στις εξετάσεις σου.

    Δεν μπορώ, πάντως, να αποσιωπήσω το γεγονός ότι τα λόγια σου με χαροποιούν, γιατί είναι ό,τι απομένει από την όποια προσπάθεια, το να αισθάνεται έστω κι ένας από μας το σχολείο δεύτερο σπίτι του.

    Όπως γράφει κι η κ. Χριστοπούλου στο σχόλιό της, η ακούραστη παρουσία σου σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητες του σχολείου αξίζει τον έπαινό μας. Και τον έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. roadartist,

    Παλιά, καλή μας φίλη, σε όλες τις φάσεις του ιστολόγιού μας, σε ευχαριστούμε.
    Και για την παρουσία σου και για τα καλά σου λόγια.
    Όντως, το ίντερνετ εδώ είναι. Η δυνατότητα στα χέρια μας. Το θέλω- μας ζητάει. Και το νοιάξιμο.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να βάλουμε χεράκια! Να φυσήξουμε κιόλας!
    Για όλα τα «γιατί» του κειμένου.


    Για την «Αλς» που το σχόλιό της ήταν «βότσαλο στη λίμνη» , και για όλους, φυσικά:
    Ένα αγαπημένο απόσπασμα από τη Μαρία Νεφέλη του Ο.Ελύτη
    (η Μαρία Νεφέλη και ο Αντιφωνητής :)

    Μ.Ν.: Περπατώ μες στ΄αγκάθια μες στα σκοτεινά σ΄αυτά που΄ναι να γίνουν
    και στ΄αλλοτινά κι έχω για μόνο μου όπλο μόνη άμυνα τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα.


    Α.: Παντού την είδα. Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει το κενό.
    Ν΄ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου. Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια
    και μια παλιά καμπαρντίνα. Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών. Πιο θλιμμένη τότε.
    Και στις δισκοθήκες, πιο νευρική, να τρώει τα νύχια της. Καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα.
    Είναι χλωμή και ωραία. Μα να της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου.
    Σαν να γίνεται κάτι αλλού - που μόνο αυτή το ακούει και τρομάζει.
    Κρατάει το χέρι σου σφιχτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι ε κ ε ί.
    Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα.

    Μ.Ν.: Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου έλεγε "θυμάσαι;"
    Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα.
    Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα - πως να το πω: απροετοίμαστη.
    Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα - κει που δεν το περίμενα καθόλου. Έλεγα "μπα θα συνηθίσω".
    Κι όλα γύρω μου έτρεχαν. Πράγματα και άνθρωποι έτρεχαν, έτρεχαν -
    ώσπου βάλθηκα κι εγώ να τρέχω σαν τρελή.
    Αλλά φαίνεται, το παράκανα. Επειδή - δεν ξέρω - κάτι παράξενο έγινε στο τέλος
    Πρώτα έβλεπα τον νεκρό κι ύστερα γινόταν ο φόνος.
    Πρώτα ερχόταν το αίμα κι ύστερα ο χτύπος κι η κραυγή.

    Και τώρα όταν ακούω να βρέχει δεν ξέρω τι με περιμένει...

    Οδυσσέα Ελύτη, Μαρία Νεφέλη, [H Παρουσία (απoσπάσματα)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αλς,
    :-)
    Σε ετοιμότητα για νέους αγώνες με την Η.Α, ε; Και μάλιστα ( ακόμα) δριμύτερη;

    Όσο για μας, μην ανησυχείς. Συναντήσαμε κάτι φουρτούνες και τρικυμίες, αλλά οι καλοί οι καπετάνιοι κλπκλπ. Άλλωστε, τι σχεδία θα ήμασταν, αν ήταν να βουλιάζαμε με το πρώτο κύμα που θα βρίσκαμε μπροστά μας;

    Τώρα...να λέμε χρόνια πολλά σήμερα ή καλύτερα να σας σεβόμαστε έμπρακτα και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου;

    ( Περάσαμε άλλα μαθήματα;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Εσείς πώς βλέπετε την ύπαρξη ενός ιστολογίου που ξεκινάει
    μέσα από ένα σχολείο; Τι πρόσημο του δίνετε; Ποιες επιφυλάξεις
    μπορεί να έχετε; Ποιες προϋποθέσεις λειτουργίας θα βάζατε;
    Πώς θα το θέλατε – αν θα το θέλατε-;
    Γιατί θα είχατε αντίρρηση στη λειτουργία του;
    Γράψτε μας τη γνώμη σας;"

    1) Η αλήθεια είναι ότι δεν έκατσα ποτέ να σκεφτώ το λόγο ύπαρξης ενός σχολικού ιστολογίου.Όταν ήρθα σε αυτό το σχολείο και άρχισα σιγά σιγά να ανακαλύπτω τις δραστηριότητες, δεν αναρωτήθηκα το βαθύτερο νόημα για το οποίο ορισμένοι άνθρωποι αφιερώνουν χρόνο,κόπο,χρήμα,ψυχή.Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι ότι τους ευχαριστώ.Πολύ.Και συγκεκριμένα για το blog, τους ευχαριστώ για όσα λέει το κειμενάκι που διαβάσατε.
    2)Πρόσημο?Να σκεφτώ...+++
    3)Επιφύλαξη δεν είχα καμία,αλλά έλα που κάποια περιστατικά με έκαναν να καταλάβω ότι ορισμένα πράγματα(όπως ελευθερίας έκφρασης ας πούμε) δεν είναι και τόσο δεδομένα τελικά.Σε ένα σχολείο λοιπόν όπου υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι και άρα τόσες διαφορετικές γνώμες, καθένας οφείλει να ξεκαθαρίζει πέντε-έξι φορές ότι όταν εκφράζει την άποψή του είναι δική του και όχι του σχολείου προς αποφυγή παρεξηγήσεων.(Ναι συμβαίνουν,μη σας φαίνεται περίεργο.)
    4)Μόνη προυπόθεση για μένα είναι να το θέλουμε.(Αλλά τη θέληση να τη μετουσιώνουμε και σε πράξη.)
    5)Θα το ήθελα λιγάκι πιο συμμετοχικό και εδώ αναφέρομαι στον εαυτό μου κυρίως.
    6)Θα είχα αντίρρηση σε περίπτωση που σταματούσε να εξυπηρετεί το σκοπό για τον οποίο αποφασίσαμε να το έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στέλλα,

    Φουσκάλες έχουν βγάλει τα χεράκια σουθ απ' το κουπί, δε χρειάζεται να μας το λες!

    Τώρα, οι ανεμόμυλοι κι ο Κιχώτης συνοδεύονται από απορίες: Ήξερε, άραγε, ότι παλεύει με ανεμόμυλους; Ήθελε να τους βλέπει ιππότες ή τους έβλεπε; Γιατί, σε κάθε περίπτωση, συνέχιζε να παλεύει - αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα πως του είχε σαλέψει. Ή μήπως δεν πρέπει να την εξαιρέσουμε;
    Και πάει λέγοντας...Μάλλον πρέπει να κάνουμε ξεχωριστή ανάρτηση για το επιδεκτικό πλούσιου σχολιασμού θέμα του δονκιχωτισμού..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και επειδή οι συνήθειες δεν κόβονται εύκολα,το προηγούμενο μακροσκελές σχόλιο ήταν της θεωρητικής!

    Καλό σας βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λίλα,

    Επιμένεις να ανεβάζεις το ετοιμόρροπο σκαρί μας σε γιοτ πολυτελείας. Σε ευγνωμονούμε γι' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νέο ξεκίνημα λοιπόν!!Η σχεδία μας ξεπερνάει τυχόν θύελλες και συνεχίζει την πορεία της!Σε αυτό το blog λειτουργούμε σαν ομάδα, είμαστε ΟΜΑΔΑ,είμαστε οικογένεια κι όχι , δεν έχουμε ιεραρχία, και σαφώς δεν έχει κανείς το δικαίωμα να καταργεί τις απόψεις των άλλων, παρά μόνο να τις σχολιάζει, να τις αντικρούει και από τη διαδικασία αυτή να μαθαίνει,να καταλαβαίνει και να βοηθάει η μια πλευρά την άλλη.Το αστείο είναι ότι νόμιζα πως αυτό ήταν αυτονόητο τόσο καιρό!Συνεχίζουμε απτόητοι! :-)

    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θεωρητική,

    Είδες που ούτε η συμμετοχικότητα (εγώ δεν αναφέρομαι σε σένα, βέβαια!!) είναι κάτι δεδομένο.
    Η μεγάλη χαρά είναι όταν, σε οποιοδήποτε βαθμό, υπάρχει. Όταν σπάει η ακινησία και κάποιος σηκώνει το χέρι. Όταν σπάει η σιωπή και κάποιος μιλάει. Όταν κάποιος ξεχωρίζει από τη μάζα και λέει "εγώ".
    Όταν θέλουμε, όπως λες στην παρατήρηση 4, και μετουσιώνουμε αυτό το θέλω σε πράξη.
    ( Τα κατάφερες πάλι: ήρθα στα λόγια σου!)

    ΥΓ.Μακροσκελές σχόλιο, είδα. Πάει, χάλασε ο κόσμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαργαρίτα,

    Ομάδα; Ομάδάρα! Και, με την πείρα των τριών και χρόνων σ' αυτή τη σχεδία, μπορώ να βεβαιώσω πως είστε το πιο δυναμικό πλήρωμα που είχε ποτέ.
    ( Παρόλα αυτά, είπαμε: Κάποιοι μεγαλύτεροι μπορούν να αφήσουν το κουπί για 2-3 μήνες και να αφοσιωθούν στις εξετάσεις τους. Οι υπόλοιποι θα κωπηλατούμε και για σας:-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. κα Τζετζου,
    υπεροχος ελυτης, ομορφο το αποσπασμα!!

    διονυση,
    εχουν βγει 5 και περασα τα 4 (το ενα δεν το ειχα διαβασει λογω ακυρου προγραμματος) και περιμενω αλλα 3... αντε να δουμε..!

    α! και μιας και ειστε σχεδία και πλέετε σε μια.. Ἅλς οριστε κατι και απο μενα:
    "Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ' αποδαρμένη
    μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ' αφρισμένη
    παλεύω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
    κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη (σσ. της μανας)" Αλ. Παπαδιαμαντης

    καληνυχτες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλοτάξιδοι! :-)

    http://www.youtube.com/watch?v=xogjAgRjBT4&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Νέα χρώματα, νέα σχήματα, νέες ιδέες αλλά πάντα με την ποιότητα του 6ου. Ελπίζω σε πολλά 6α. Για το καλό της Ελλάδας. Καλή δύναμη, Διονύση και φίλοι εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Στο σχολείο που εργαζόμουν έγινε κατάληψη ξαφνικά. Κράτησε υπερβολικά πολλές μέρες και ήμουνα στα όρια της απελπισίας. Κάποια στιγμή, όταν μιλούσα με παιδιά στα κάγκελα, είπε ένας μαθητής "Ούτε ένα ιστολόγιο δεν έχουμε για να δημοσιοποιήσουμε τα προβλήματά μας". Αυθημερόν έφτιαξα ένα και έβαλα μια ανακοίνωση γιαυτό λέγοντας ότι μπορεί, όποιος θέλει, να λέει το πρόβλημα που έχει.
    Επί πολύ καιρό κανείς δεν το χρησιμοποίησε. Μετά έγιναν μερικές λεκτικές επιθέσεις, ότι ήμουνα τσιράκι του διευθυντή και λοιπά χαριτωμένα, που μπορείτε να διαβάσετε στα σχόλια.
    Έγιναν μερικές αναρτήσεις με προβληματάκια ή με θέματα που είχαν ενδιαφέρον και μετά ... σιωπή.
    Στην τελευταία ανάρτηση τους είπα ότι κάποιοι άνθρωποι δημιουργούν κι αν λείψουν, τίποτε δεν περπατάει. Όπως είδα σήμερα, καμμία νέα ανάρτηση δεν έχει γίνει στο ιστολόγιο αυτού του σχολείου.
    Κανείς δεν ενδιαφέρεται, ούτε για κτιριακά προβλήματα, ούτε για πολιτιστικά θέματα, ούτε για προβολή των δραστηριοτήτων ώστε να αναβαθμίζεται η σχέση σχολείου και κοινωνίας.
    Δείτε το ιστολόγιο και τις αναρτήσεις του. Διαβάστε τα όπως θα διαβάζατε την ιστορία ενός ανθρώπου που δεν είναι πια μαζί μας.
    Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
    Μανωλάς Εμμανουήλ (a.k.a. Alkinoos)
    Συνταξιούχος εκπαιδευτικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ειρήνη ξαπόστασε και πάλι προς τη μεγάλη δόξα τραβά.Πάντα και παντού υπό οποισδήποτε συνθήκες.Το ποιήμα του Παπαδιαμάντη είναι πολύ όμορφο και αληθινό όπως ο ίδιος άλλωστε.

    Κ. Χριστοπούλου τι μάρτυρες από αυτούς που μαρτυρούν ή από αυτούς που δίνουν μαρτυρία για κάποιο γεγονός.

    Ο Μάρτιος μήνας είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης και τρίτος του χρόνου.Είναι πολύ όμορφος και αν και είναι μεταβατικός πάντα είναι ο πρώτος που υποδέχεται την Περσεφόνη από τον κάτω κόσμο.Θυμηθείτε ότι α)έχω το μυαλό μου στις εξετάσεις,αλλά όχι μόνο εκεί και β)προσπαθώ ποτέ να μην υποκρίνομαι,ότι λέω προσπαθώ να το εφαρμόζω.Μην ανησυχείτε,το κίνημα μαθητών κατά του φροντιστηρίου θα περάσει και θα πετύχει.

    Μαργαρίτα όπως ακριβώς το είπες μια οικογένεια.Μια ομάδα που δεν είναι συνηθισμένη,παράξενη μα τόσο κοινή συγχρόνως.Όσο για το τελευταίο συμπεραίνουμε πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο ούτε καν η ανεξαρτησία ενός κράτους.Επειδή οι πρόγονοι μας μας απελευθέρωσαν δεν σημαίνει ότι εμείς αν δεν κάνουμε κάτι θα παραμείνουμε.(Άσχετο αλλά και αρκετά σχετικό λόγω των ημερών που πλησιάζουν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εγώ από καιρό λέω ότι είσαστε ένα πολύ προχωρημένο σχολείο και σας θαυμάζω! Καλά κάνετε και μπλογκάρετε και πρέπει να το στηρίζετε/με όλοι σας/μας!
    Και επί τη ευκαιρία να σας γνωρίσω ένα καλό συνάδελφο που είμαι σίγουρη ότι θα γνωριστείτε και θα γίνετε φίλοι!
    http://vprassas.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αλς,
    Ευχαριστούμε! Ευγενικό και τρυφερό.


    Στέλλα,

    Ευχαριστούμε, επίσης. Πολύ πετυχημένο. "περνάω" εδώ τους στίχους του Αλέξανδρου Δήμα:

    Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
    με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
    σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
    υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

    Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
    χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά
    στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
    να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

    Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
    και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
    να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
    να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

    Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
    λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
    αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
    σηκώνει άγκυρα για μακριά

    Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
    θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
    ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
    κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

    Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...



    Θα 'θελα να κρατήσω κάποιους άλλους στίχους, αλλά, δυστυχώς, ο πιο κατάλληλος είναι ο πρώτος...

    Πολλά φιλιά στα χιονισμένα μέρη σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Θερσίτη,

    Να το αντιγυρίσω ευχόμενος πολλούς θρασείς Θερσίτες.

    Για το πολλά 6α δεν είμαι σίγουρος. Ας μιλάμε, καλύτερα, για μονάδες. Γιατί και το 6ο είναι ένα σύνολο ανομοιογενές, με ποικίλες τάσεις, που συνθέτει, τελικά, δυστυχώς, ένα ακόμα σχολείο της εποχής και της χώρας μας. Με ό,τι κι αν λέει αυτό.

    Καταλαβαίνεις και επιτρέπεις, φαντάζομαι την απογοήτευση. Όλα αυτά τα περί καινούριων ιδεών που γράφεις, ήταν απόπειρες να σώσουμε το σκάφος. Δε φαίνεται να τα καταφέρνουμε. Σήμερα, μετά από τρία χρόνια λειτουργίας, ο διευθυντής θεώρησε πως πρέπει να βγάλουμε ΚΑΙ τη διατύπωση "του 6ου λυκείου" από τον τίτλο.

    Για να μην εκτίθεται κανείς από τις απόψεις όσων γράφουν.

    Δεν ξέρεις πόσο ευτυχής νιώθω που έχω πετύχει τους συναδέλφους με τους οποίους τόσα χρόνια κάναμε ένα σωρό πράγματα και πιστέψαμε πως κάτι μπορεί να γίνει.

    Η προσγείωση, ακόμα και για μια σχεδία, μάλλον προβλέπεται ανώμαλη.
    jamais dèsesperer, που έλεγε και ένα παλιό τραγουδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αλκίνοε,

    Αφού σε ευχαριστήσω για το χρόνο και τα όσα χρήσιμα και ενδιαφέροντα μας περιέγραψες, αλλά και για όσα είχες προλάβει κι είχες κάνει και στο σχολείο μας, το μικρό διάστημα που πέρασες, θα συμφωνήσω, δυστυχώς, και με πολλή πίκρα μαζί σου: Στη φιλοπατρία των μονάδων και η εκπαίδευση. Υπνώττει. Πάει με αυτόματο που έχει κολλήσει.

    Το κακό με μας εδώ, στο σχολείο του πουθενά, όπως θα το λέμε σε λίγο, για να μη θίγεται κανείς, είναι ότι αρχίσαμε και φλερτάραμε με την ψευδαίσθηση ότι κάτι αχνοφαινόταν. Ένα μόνο: ΚΑΙ φέτος, κάθε Κυριακή περίπου 50-60 παιδιά και αρκετοί συνάδελφοι έρχονται σχολείο. Μουσικές, πρόβες, προγράμματα, όρεξη, συνεργασίες, συζητήσεις, αναγνώσεις, κινηματογράφος - ενίοτε και σκάκι, για να είσαι κι εσύ ευχαριστημένος.
    Στα γράφω και μου φαίνεται ψέμα.

    Κι όπως έχεις γνωρίσει, όλα από ατομικές πρωτοβουλίες των συναδέλφων. Δονκιχωτισμοί της συμφοράς.

    Το ιστολόγιό σου (αν πω "σας", θα είν αι αλήθεια;) το παρακολουθήσαμε, προσπαθήσαμε και να του συμπαρασταθούμε στον καιρό του, αλλά, όπως τα λες, και εκεί τα ίδια. Φαίνεται πως οι περισσότεροι έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν. Να διαμαρτύρονται, π.χ, για το χάλι της εκπαίδευσης.

    ( Συνταξιούχος αλλά μάχιμος πάντα
    :-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κική,

    Καλώς τον πρώτο διαδικτυακό μας συμπαραστάτη ( εσύ και το κυκλάμινο του βουνού:-) )!

    Σ' ευχαριστούμε πολύ για τις συστάσεις. Απαραίτητες σε δύσκολες ώρες.
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Προσυπογράφω μέχρι κεραίας το κείμενο,Διονύση.Αυτό το μπλογκ ταξιδεύει τρία χρόνια τώρα "με μπουνάτσες και μποφώρια"...Στη μικρή του παντιέρα έγραφε 6ο Λύκειο,πώς αλλιώς-ήθελε να είναι χώρος γόνιμης συνάντησης όσων,πολλών κ'διαφορετικών, υπάρχουν σ'αυτό το σχολείο.Αλλιώς θα πλασσάραμε τη στείρα μας αυταρέσκεια στα φεισμπούκια,προς δόξαν του μονομανούς εγωτισμού.Χωρίς έρμα,χωρίς αυτή την έγνοια για το πολύτιμο "μαζί",που τόση ανάγκη το έχουμε,που οφείλουμε να μαθαίνουμε στα σχολειά,όπως τα φανταζόμασταν στα φοιτητικά μας χρόνια,σχολειά της ουσιαστικής γνώσης,της δημιουργικής αναζήτησης,του γόνιμου προβληματισμού,της ωραία δύσκολης άσκησης στην ελευθερία κ΄στ'αδερφάκι της,την υπευθυνότητα. Αυτό-νομίζω-προσπαθούσε -ΚΙ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ-να εκφράζει αυτό το μπλογκ.Αν του πάρουν οι άνεμοι την παντιέρα,του παίρνουν την ψυχή.Σ'αυτή την εποχή που μας έλαχε να ζήσουμε,σ'αυτή τη χώρα "τη σκοτεινή και δύσκολη",όπως την κατάντησαν,δε μας μένει τίποτε άλλο πάρεξ "οι φωλιές νερού" κ'"τα κρυμμένα τιμαλφή" που "πρέπει να σώσουμε".Τα πολύτιμα πανάκριβα [εσύ ξέρεις καλύτερα πόσο κοστίζουν] "μαζί".


    "Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν
    Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες
    Φίλε μου
    όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι
    Σίδερο τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά
    Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!
    [ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο]"
    Ο.Ελύτης



    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Άννα,

    Δυστυχώς, πολύ αργά. Αυτό το μπλογκ είναι παρελθόν ήδη από σήμερα. Προς τιμήν της Μαργαρίτας κρατήθηκε, να κάνει την τελευταία ανάρτηση ένα από τα παιδιά που σ' αυτά τα τρία χρόνια με όλα αυτά που γίνονται κατάφερε να αισθάνεται το σχολείο του σα δεύτερό του σπίτι, όπως η ίδια λέει.

    Ο Ελύτης συγκινητικότατος, με ένα δυναμισμό που στιγμές νομίζεις ότι θα σε γυρίσει τούμπα. ( Αυτές οι στιγμές, που η ποίηση συναντάει τη ζωή σου και σου υπαγορεύει αυτό που αισθάνεσαι, πάντως, είναι μαγικές και αξίζουν όσο τίποτα - για να πούμε και κάτι σοβαρό, τέλος πάντων)

    Αύριο - μεθαύριο θα κάνουμε και την τελευταία ανάρτηση αυτού του σχολικού ιστολόγιου, γιατί πολύ τραυμάτισε την τιμή και το κύρος των ανθρώπων του τρία χρόνια τώρα και δεν το αντέχουν άλλο.

    Ντρέπομαι για την εξέλιξη και την κατάντια αυτή και έτσι, εν θερμώ, δε θα ήθελα να γράψω κάτι άλλο.
    Κι αν ο Ελύτης μας συμβούλευε ποιους να μνημονεύουμε, εγώ θα ξεκινάω πάντα με τους αγαπημένους του σχολικού χώρου που τόσο καιρό προσπαθήσαμε γι'αυτό το μαζί.
    Σ' ευχαριστώ που μακραίνεις τον κατάλογο:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ως νεοφερμένο μέλος της παρέας μας, από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ισότιμη συνεπιβάτης της σχεδίας μας στο ταξίδι της γνώσης και της δημιουργικότητας.Ειδικά στις μέρες μας που οι νέοι αποπροσανατολίζονται σε μονοπάτια μοναχικά,η ύπαρξη του ιστολογίου μας είναι διέξοδος στις αγωνίες,στους φόβους και στους προβληματισμούς τους.Η ανταλλαγή απόψεων μέσα από την ελευθερία του λόγου που εκφράζεται σε αυτή τη σελίδα αναπτύσσει την ευγενη άμιλλα των ομιλητών,προάγει τη δημοκρατικότητα,η οποία συνήθως σκοπίμως χειραγωγείται.

    Παρόλα αυτά,ακόμα και όταν γίνεται αυτό,εμείς δεν πτοούμαστε.Όπως είναι γνωστό σε καθε ταξίδι συναντάμε και ούριους ανέμους αλλά και τραμουντάνα....τότε είναι που χρειάζεται όλα τα μέλη του πληρώματος ενωμένα ,εμψυχώνοντας τους καπετάνιους τους, να κωπηλατήσουν κλείνοντας τα αυτιά τους σε κάθε είδους "σειρήνες" που θέλουν να εμποδίσουν το ταξίδι τους,τραγουδώντας δυνατά:

    Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
    κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα - μάινα".
    ·
    Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
    φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές.
    ·
    Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
    κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό.
    ·
    Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς,
    βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς.
    ·
    Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ,
    τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο,
    ·
    Χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε,
    χίλιους καπεταναίους (δεν) τους αλλάξαμε.
    ·
    Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,
    μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε.
    ·
    Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
    παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα.

    http://www.youtube.com/watch?v=tX48hFljGAI

    Όσον αφορά το πρόσημο του ιστολογίου μας,βάζω αντικειμενικότατα 10.000 +++
    Σας καληνυχτίζω,
    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Εεεεεε;;
    Από ποιους αποφασίστηκε ότι θα κλείσει το ιστολόγιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σοφοπλάστες,

    Ο διευθυντής σήμερα ζήτησε να βγει από τον τίτλο οποιαδήποτε ένδειξη του 6ου λυκείου. Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό σημαίνει κατάργηση του σχολικού μπλογκ. Ή όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ...ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΕΣΗ!!!

    ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΑΣ!!!
    ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!

    απλα ειναι φορες που απλως παρερμηνευονται καποια πραγματα..
    για παραδειγμα καποιοι (η καποιος) ισως μπερδεψε το μπλοκ του σχολειου και τον ρολο που εχει (και ειχε αλλωστε εξ αρχης) συμβαινουν αυτα..
    ενα συμπερασμα λοιπον ειναι να δειξουμε σε καποιους βιαστηλουλιδες-παρορμητικους τι σημαινει για μας εδω ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!!!
    σιγουρα το μπλοκ μας κανει απο το ξεκινημα του μεχρι σημερα περιφανο το ΣΧΟΛΕΙΟ τους μαθητες και τους καθηγητες του...

    ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ Η ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!!!

    ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
    μην το βαζουμε κατω! το μπλοκ ειναι εμεις , οι αποψεις , τα λογια μας
    οσο εμεις προβληματιζομαστε και συνομιλουμε θα υπαρχει το μπλοκ με η χωρις καποιους οι οποιοι δεν συμφωνουν...

    ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΕΣΗ!!!
    στεναχωριεστε...επειδη στεναχωριομαστε εμεις ..επειδη καποιοι προσπαθησαν να ''χαλασουν'' το οικογενειακο κλιμα που χτησαμε ολοι...στενοχωριομαστε εμεις ομως κυριε μανεση που στεναχωρηθηκατε!!!
    ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΕΦΑΤΟ ΟΠΩς ΠΑΝΤΑ!!!!!!!!!

    αυτα ειχα να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Χαχαχα.
    Αχ αυτή η απαισιοδοξία.

    Ε, ο διευθυντής το ΖΗΤΗΣΕ.Δε σημαίνει πως θα ισχύσει.Θέλω να πιστεύω πως λειτουργούμε δημοκρατικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Από όσα μπορώ να συμπεράνω, έχετε φέτος ένα πρόβλημα με το ιστολόγιο, που δεν υπήρχε πέρυσι. Διοίκηση σεν έχετε αλλάξει (εκτός αν έχασα επεισόδια).
    Επομένως, κάποιοι ανέβασαν την τελευταία χρονιά αναρτήσεις που δεν ήσαν πολύ εύπεπτες για σχολικό περιβάλλον.
    Η λύση που προτάθηκε για κατάργηση του ιστολογίου του 6ου Λυκείου Καλλιθέας με μετονομασία του σε κάτι άλλο, είναι τεράστια ζημιά για τα παιδιά τα τωρινά και τα επόμενα. Τους φοράτε φίμωτρο και τους στερείτε τον λόγο.
    Προτείνω μια ενδιάμεση λύση. (Το μη χείρον βέλτιστον).
    Αυτοί που έκαναν τις επίμαχες αναρτήσεις να δημιουργήσουν ιδιωτικά ιστολόγια και να τις μεταφέρουν εκεί. Στο σχολικό ιστολόγιο θα μπορούσε να υπάρχει σύνδεσμος και όποιος επιθυμεί θα μπορεί να διαβάζει και να σχολιάζει τις ιδιωτικές εκφράσεις γνώμης. Είναι ένα είδος αυτολογοκρισίας, αλλά δεν είναι διαγραφή των θέσεων, απλά μια ελαφριά μετατόπιση, ώστε στο σχολικό ιστολόγιο να παραμείνουν αναρτήσεις κύρια από τα παιδιά. Αν δεν δημιουργηθούν τα ιδιωτικά ιστολόγια από όσους έχουν δημιουργήσει την αναστάτωση αλλά δεν έχουν συναισθανθεί το πρόβλημα, (δηλαδή αυτοί που έβαλαν αναρτήσεις γνώμης και συνάντησαν πολλές διαφωνίες και αντιρρήσεις), τότε θα έχουν οι ίδιοι φέρει μια τελειωτική καταστροφή.
    Προτείνω μετακίνηση σήμερα!
    Σώστε το ιστολόγιο των παιδιών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις