"Να κηρύξουμε τον πόλεμο κατά της αντωνυμίας"

Αντρέας Ι. Κασέτας


Είκοσι χρόνια και, ζω με το φάντασμα του Λεονάρντο.
Με βοηθούσε και με βοηθάει να οξυγονώνομαι, να βρίσκω την ευθεία για τα μάτια των μαθητών μου, όταν τη χάνω, να λειαίνω τις γωνίες της καθεμέρας, να γίνομαι ευκολότερος στη συγχώρεση και στην κατανόηση του άλλου, να ζω, τέλος πάντων.

Το συνάντησα σε ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο και το αγόρασα έναντι 1133 δραχμών.
Περίεργο: Πώς γίνεται να μπορείς να αγοράζεις ανεκτίμητα πράγματα;
Το φάντασμα του Λεονάρντο
είναι βιβλίο. Είναι βιβλίο του φυσικού, αρθρογράφου,συγγραφέα, συναδέλφου
Αντρέα Ι. Κασέτα.
Ο υπότιτλός του είναι «σκέψεις και ημέρες ενός φυσικού». Ενός φυσικού ανθρώπου, θα συμπλήρωνα όταν θα το διάβαζα.



« Στις διακόσιες περίπου σελίδες που προέκυψαν, συμβιώνουν υποκριτικά ποικίλα θραύσματα του προσωπικού μου σύμπαντος. Φτελιές και ασημόλευκες, άνθρωποι/έφηβοι και άνθρωποι/παιδιά, κορμοράνοι και κοτσύφια, αστέρια της Εθνικής Αργεντινής και της θερινής νύχτας, γορίλες στην ομίχλη, μέρες από το Τσερνομπίλ, η Μεγάλη Πρέσπα, η Μεγάλη Άρκτος και η Μεγάλη Παρασκευή, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν και ο Γκαίτε, πράγματα που έγιναν και άλλα που ματαιώθηκαν ενώ θα μπορούσαν να γίνουν, κάποιοι περίπατοι της επιστήμης με τη φαντασία, ένας προσωπικός μου καϋμός να μιλήσω στον κόσμο για το περιεχόμενο της φυσικής επιστήμης και κυρίως κάποιες καταγραφές της σχολικής ενδοχώρας και της πραγματικότητας που βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι/δάσκαλοι και οι μαθητές τους»,
γράφει στο «αυτί» του βιβλίου της πρώτης έκδοσης ο συγγραφέας.

Κι αν ήθελε κανείς να δώσει ένα δείγμα γραφής, για να φανεί το πλούσιο που είναι το κείμενο του Αντρέα Ι. Κασέτα, θα είχε πραγματικά μεγάλη δυσκολία επιλογής.
Αντιγράφουμε λίγες γραμμές από τις πρώτες σελίδες – με μια αίσθηση, πάντως, αδικίας απέναντι στο υπόλοιπο κείμενο που τις αγκαλιάζει.


«Έξω από τα τείχη δεν υπάρχει μόνο τηλεόραση. Υπάρχει ένας ολόκληρος Κόσμος που «περιμένει» να τον προσέξουμε, να τον οικειωθούμε, να τον ερμηνεύσουμε, να τον ανακαλύψουμε από την αρχή.
Και ειδικά για το δάσκαλο το ζήτημα έχει και μια διάσταση ιδιαίτερα σοβαρή. Πείθουμε τον απέναντί μας νέο άνθρωπο να θέλει να μαθαίνει, να ερευνά, να αναρωτιέται, μόνο αν τον έχουμε πείσει ότι θέλουμε να μαθαίνουμε αδιάκοπα κι εμείς.
¨Εχουμε χρέος να αναζητούμε τα εναύσματα πρώτα για τους εαυτούς μας κι ύστερα για τους υπόλοιπους, τους λιγότερο μεγάλους, τους νέους ανθρώπους/μαθητές. Το παιχνίδι παίζεται πάνω στο «πόσες φωτιές θα καταφέρουμε να ανάψουμε» στις μετρημένες εκείνες δεκαετίες που θα λειτουργήσουμε ως εκπαιδευτικοί.


(…) Η γνωριμία μας με τα πράγματα ξεκινάει με το όνομά τους. Το όνομα ενός πράγματος είναι η κατεξοχήν εξοικείωσή μας μ’ αυτό. Όπως όταν μας συστήνουν σε κάποιον και λέμε «χαίρω πολύ». Μαζί με τις συστάσεις λειτουργεί και το ενδεχόμενο να τον ερευνήσουμε. Μέχρι τότε δεν ήταν παρά κάποιος μέσα στο πλήθος.(…) Στρεβλώνοντας ένα όνομα σημαίνει ότι στρεβλώνουμε το πράγμα στο οποίο ανήκει. Το μεγάλο μαυριδερό υδρόβιο πουλί με το λευκό πηγούνι και τα λευκά μάγουλα καθώς και τη λευκή κηλίδα στους μηρούς, που βγάζει ένα βαθύ και βραχνό «κρα» και που μπορεί κανείς να κλείσει μαζί του ραντεβού στους Ψαράδες της Μεγάλης Πρέσπας, το λένε «κορμοράνο». Αν ξέρεις τ’ όνομά του νιώθεις πιο κοντά σ’ αυτό, έχεις κιόλας μαζί του μια σχέση διαφορετική (…)
Να κηρύξουμε τον πόλεμο κατά της αντωνυμίας. Έχει κατακλύσει την καθημερινή μας ζωή. «Αυτό», «ετούτο», «εκείνο», το «άλλο». Μαζί με το τεντωμένο δάχτυλο που δείχνει ενώ από την άκρη του αναβλύζει η αδυναμία για έκφραση, η άγνοια του ονόματος. «Εκείνο» το άστρο κι όχι ο Σείριος. (…) Αλλά για να ανταποκριθούμε σε ένα τέτοιο ρόλο ο καθένας από μας θα πρέπει να ανοίξει ένα καινούριο προσωπικό παράθυρο στον Κόσμο ρωτώντας καταρχήν «πώς λέγεται;». Να τον ξανακοιτάξουμε με μια άλλη αθωότητα»


Κάπως έτσι πορεύεται το φάντασμα του Λεονάρντο, το γλυκύτερο φάντασμα του κόσμου, ποιητικό, ανθρώπινο, προκλητικό. Το ίδιο επίκαιρο κι ολόφρεσκο από τότε που γράφτηκε. Σαν πυξίδα προσανατολισμένο στην αθωότητα και στη ζωή, πυξίδα απαραίτητη κυρίως σε μας τους εκπαιδευτικούς, για να μην ξεχνάει « η εκπαίδευση ότι οφείλει να μπολιάζει την κοινωνική συνείδηση με υλικό ικανό να προκαλεί μεταλλάξεις και να δημιουργεί καινούριες λογικές στην κοινωνία μας», όπως γράφει ο συγγραφέας σε άλλη σελίδα του βιβλίου του.

Σχόλια

  1. Ωραίο πρέπει να είναι.Να πω την αλήθεια δεν το περίμενα από φυσικό,διότι μόνο η ένδοξη θεωρητική μπορεί να γράψει αριστουργήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ωραιο ακουγεται... Για τον εκπαιδευτικο και οχι μονο λοιπον!!

    εγω κυνηγαω αλλο βιβλιο τωρα (ξερω οτι ο νικος θα με κραξει αλλη μια φορα) το "πυθαγορεια εγκληματα" μηπώς το εχει διαβασει κανεις????

    ηλιολουστα φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αφού το ξέρεις βρε Ειρήνη τι το αναφέρεις?Θα μπορούσες να το περάσεις από τη λογοκρισια πρώτα και ΑΝ εγκριθεί να το πεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. [Man gave names to all the animals in the beginning, in the beginning (=Στην αρχή-αρχή ο άνθρωπος έδωσε ονόματα σε όλα τα ζώα)], μας λέει ο Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan) σe τραγούδι που περιλαμβάνεται στον δίσκο του [Slow train coming (=Ερχομός αργού τρένου)]. (Στίχοι εδώ, λίγα στοιχεία για τον νεαρό Μπομπ εδώ).
    Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ονόματα πραγμάτων, ανθρώπων, καταστάσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω δύο ερωτήσεις.
    Υποθέτω ότι με τη λέξη όνομα εννοεί το να ορίζουμε τα πράγματα, να τα κάνουμε πιο συγκεκριμένα και μέσω αυτής της διαδικασίας να τα γνωρίζουμε καλύτερα.(Περιμένω επιβεβαίωση της υπόθεσης για να συνεχίσω!)

    Νίκο,
    Νομίζω στο βιβλίο έκθεσης της τρίτης λυκείου υπάρχει ένα απόσπασμα του Γραμματικάκη(φυσικός και αυτός) για το "μετέωρο άνθρωπο".Διάβασέ το,μου φαίνεται ότι αξίζει...

    (Η θεωρητική που εκτιμα τα έργα άλλων κατευθύνσεων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νίκο,
    Ευτυχώς που δεν μπορεί μόνο η ένδοξη θεωρητική να γράψει αριστουργήματα..

    (Αλς),
    Άλλωστε κι ο Τεύκρος Μιχαηλίδης των πυθαγόρειων εγκλημάτων μαθηματικός είναι - και ελπίζω ότι αφήνουμε τις διακρίσεις μόνο στην περιοχή των αστεϊσμών.

    Αλκίνοε,
    Ευχαριστούμε για το στίχο του Μπομπ ( ε, ναι, όνομα..) Είναι τυχερό το ζωάκι άνθρωπος που ονομάζει τα άλλα ζωάκια. Όπως εννοεί και η

    Θεωρητική,
    ( που, για να συνεχίσουμε το αστείο, δεν είναι καθόλου slow train κι ας λέει ο Bob) μέσα απ' αυτή τη διαδικασία, την "των ονομάτων επίσκεψιν", που λέγαμε στην τάξη, θεωρητική μου, γνωρίζει ο κόσμος τον Κόσμο, αποκτούν πρόσωπο τα απρόσωπα, σημαίνουν.

    ( Ε, λοιπόν, συνέχισε, που μου θες και επιβεβαιώσεις:-) )

    Σας χαιρετώ. Σπεύδω σχολείο για το "Περσέπολις"

    Επ! Πού θα είστε;!;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χέρι χέρι πάει η αντωνυμία με την ανωνυμία. Να κηρύξουμε στον πόλεμο κατά της αν(τ)ωνυμίας σημαίνει να ξυπνήσουμε εκείνο το κομμάτι του εαυτού μας που όταν ήμασταν παιδιά ρωτούσε συνεχώς να μάθει πώς λέγονται τα πάντα γύρω. Φαίνεται πως κάποια στιγμή στην πορεία πως μας έπεισαν ή πείσαμε εμείς τους εαυτούς μας ότι μεγαλώσαμε αρκετά και ξέρουμε όσα ονόματα μας χρειάζονται για να πορευόμαστε στον κόσμο(;). Ακόμα και ότι μας αρκούν οι φίλοι που έχουμε και δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε καλά καλά ούτε άλλους ανθρώπους. Έτσι εκτός από τα πράγματα που ομαδοποιήθηκαν εύκολα και αδιάφορα (αυτό είναι ένα ακόμη δέντρο), κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τους ανθρώπους: "αυτή δεν είναι που...", ή ακόμα και όταν μας συστήνουν σε κάποιον που κάπου τον έχουμε δει "εσύ δεν είσαι που...." Μόλις πάρουμε την πληροφορία, παύει και κάθε άλλο ενδιαφέρον για να γνωρίσουμε τον Άλλον.
    Σκέφτομαι πόση ευχαρίστηση μου προκαλεί πάντα όταν ο συνομιλητής μου χρησιμοποιεί το όνομά μου στην κουβέντα και έτσι όλα σα να αποκτούν ιδιαίτερο βάρος. Δεν συνομιλεί απλώς και μόνο ένα α πρόσωπο με ένα β πρόσωπο, δεν είναι αυτή η συζήτηση πανομοιότυπη με κάθε άλλη συζήτηση που θα μπορούσε να εξελίσσεται στο διπλανό τραπέζι. Συνομιλεί ο Γιώργος, για παράδειγμα, με τη Στέλλα και αυτό κουβαλάει παντα τόση ζεστασιά.
    Καλά μας ξυπνητούρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Νίκο καθόλου περίεργο που ένας Φυσικός όπως ο κ.Ανδρέας Κασέτας έγραψε ένα θαυμάσιο δοκίμιο.Ο κ.Ανδρέας Κασέτας είναι εγνωσμένης αξίας Δάσκαλος με σημαντική παρουσία στην Παιδεία.Έχει σφαιρική άποψη για πολλά θέματα που αφορούν την επιστήμη του αλλά και την κοινωνία.Ακριβώς στην ίδια κατηγορία είναι και ο Τεύκρος Μιχαηλίδης.Μην ξεχνούμε ότι τα Μαθηματικά η Φυσική η Χημεία κλπ,έχουν μια κοινή μάνα:Τη Φιλοσοφία,συνεπώς συμφωνώ με τον Νιόνιο ότι οι κόντρες Θετικής-Θεωρητικής είναι μόνο για χαριν αστεισμού,ο ένας χρειάζεται τον άλλο,παρεπιπτόντως σου υπενθυμίζω το πάθος μου για την Ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ερχομαι κι εγω τωρα να συμφωνισω λιγακι με τον κυριο βαγια!
    Και φυσικα οι επιστιμονες ειναι ικανοι να γραψουν και οχι μονο υπεροχα αποσμασματα , βιβλια και λοιπα!
    Το ιδιο καλα μαλιστα και με τους ''θεωριτικους'' με την μονη διαφορα ομως οτι οι επιστημονες ειναι πολυ εξυπνοτεροι...:P χαχα πλακιτσα!
    τελος παντων το βιβλιο φαινεται οντως πολυ ενδιαφερον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ειδες νικο τι λεγαμε κ στο μπλογκ του 2ου?? κοινη ριζα φιλοσοφιας φυσικης και γενικα θεωρητικων-θετικων, το λεει και ο κ. Βάγιας..

    οποτε..? εισαι λαθος αγαπητε προεδρε..χαχα

    οσο για τον γραμματικακη που αναφερεται πιο πανω, πραγματικα ειναι εξαιρετικος.. διαβασε καποιο κειμενο του αξιζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γνωρίζει ο κόσμος τον Κόσμο???(ανάλυση παρακαλώ!)
    Και οι ερωτήσεις είναι:1)Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι χωρίς να το έχουμε ονομάσει?Να είναι ίσως θολό ή απροσδιόριστο,αλλά υπαρκτό και να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του.
    2)Δε γίνεται να ξέρουμε την ονομασία μιας κατάστασης ή ενός συναισθήματος ας πούμε, αλλά να μην το έχουμε βιώσει, άρα γνωρίσει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χοχο.

    Θεωρητική ,πιστεύω πως μπορείς να βρεις τις απαντήσεις ανασκαλίζοντας προσωπικές εμπειρίες.

    Πάντως σύμφωνα με τον συγγραφέα γνωρίζοντας την ονομασία, ερχόμαστε σε στενότερη επαφή με αυτό.


    Διαφωνώ με τον κύριο Μάνεση πως για να σημαίνει κάτι,να αποκτήσει πρόσωπο το απρόσωπο πρέπει να έχει ονομασία.
    Πολύ απλά η ονομάσία μας κάνει τη ζωή εύκολη αφού με μία λέξη μπορούμε να εννοήσουμε κάτι.Αλλά αυτό το κάτι εφόσον το ξέρουμε χωρίς ονομασία μπορούμε να το εννοήσουμε περιφραστικά.Αλλά για εννοήσουμε κάτι περιφραστικά χρειαζόμαστε ονομασίες.Χμμμμ.....
    Μάλλον δε θα διαφωνήσω αλλά ούτε θα συμφωνήσω.Δεν ξέρω.Θέλει λίγη σκέψη.


    Θα συμφωνήσω με τη Θεωρητική πως χρειαζόμαστε ανάλυση της φράσεως:
    Γνωρίζει ο κόσμος τον Κόσμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λόγος
    για την ουσία των πραγμάτων –των εκπαιδευτικών
    και των άλλων-
    για φωτιές και μεταλλάξεις και καινούργιες λογικές,
    πράγματα παρήγορα –και ανατρεπτικά-
    απέναντι στους σημερινούς «σχεδιασμούς» , τους άνευ έρματος και προοπτικής,
    τους πλήρεις αντωνυμιών, υποψιάζομαι.
    Τι ωραία αίσθηση από αυτή την ανάρτηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. πολυ ωραια τα λετε κυρια τζετζου! μπραβο σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θετική, θεωρητική, Σοφοπλάστες,
    Βιαστική διευκρίνιση, μια και τη ζητάτε. Τα περισσότερα/υπόλοιπα που προκύπτουν από τις σκέψεις-ερωτήσεις-διαφωνίες, επιφυλάσσομαι, (τρέμετε!) σε επόμενο σχόλιο.

    Ένα από τα συνήθη, φτηνά και αποτυχημένα λογοπαίγνια ήταν η φράση "να γνωρίσει ο κόσμος τον Κόσμο". Την πρώτη φορά με μικρό "κ" το εννόησα ως το σύνολο των ανθρώπων, το...ανώνυμο σύνολο, και το δεύτερο το χρησιμοποίησα με κεφαλαίο, όπως και ο συγγραφέας στο βιβλίο του, εννοώντας περισσότερο το Σύμπαν και αποδίδοντάς του κάτι από την ετυμολογία της λέξης
    (=κοσμώ = στολίζω) Να γνωρίσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι την Ομορφιά.
    ( Με κάνετε και ντρέπομαι, αυτοαναλυόμενος!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. To περίμενα ότι ήταν λογοπαίγνιο, αν και δεν είχα συνδυάσει την ετυμολογία.(Ήταν απ'τα πετυχημένα:)

    Το be continued λοιπόν...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ώστε πυρ ομαδόν όλοι σας έ?Καλά παραδέχομαι ότι μπορεί και οι θετικοί να γράψουν και κάτι,αλλά μην νομίζετε ότι θα παραδεχθώ ότι είναι και καλύτεροι,ούτε κατά διάνοια.Έχασα μία μάχη όχι και τον πόλεμο.Η σταυροφορία για την παγκόσμια συνωμοσία συνεχίζεται.(μην τρομάξετε απλώς θα "βοηθήσω" τους αντίθετους να συμφωνησουν)Όσο για τον κόσμο δεν νομίζω ότι ο κόσμο ξέρει τον κόσμο και δεν νομίζω να ήθελε καν διότι θυα έφευγε αηδιασμενος από το πεδίο το πεδίο της έρευνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νίκο, σταμάτα τα σχόλια περι θεωρητικής-θετικής γιατί θα φας ξύλο. Σοβαρά.
    Και γιατί δε λες τι πιστεύεις για το κείμενο που διαβάσαμε κι όχι για τον άνθρωπο και τις επιστήμες που αρέσουν σε αυτόν;


    -Θετική όπως καταλάβατε. :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τι λες καμάρι μου!(Νίκο σε σένα πάει!)
    Δε θέλει ο άνθρωπος να γνωρίσει την ομορφιά?Τώρα αν εννοείς τον κόσμο ως το σύνολο ανθρώπων,ζώων,πραγμάτων κτλ κατά τη γνώμη μου όμορφος είναι...ή τουλάχιστον κρύβει μεγάλη ομορφιά και στο χέρι μας είναι την ανακαλύψουμε!Όσο για τα προβληματάκια του,(που τα έχει και δεν το αρνούμε και μάλλον το υποκοριστικό δεν ταιριάζει) εμείς τα προκαλόυμε,εμείς καλούμαστε και να τα λύσουμε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εγώ μιλάω για τον κόσμο σαν κοινωνία.Λίζα απαξιώ να σου απαντήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Βιάζονται να αποσύρουν τη ματιά από τα πράγματα. Το βλέμμα τους δεν εμπεριέχει παρατήρηση."
    Ας στοχαστούμε πάνω σ΄αυτό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χμμ.Νομίζω κ.Χριστοπούλου πως αυτό ονομάζεται οχαδερφισμός.Άμα συναντήσει κάποιος κάτι κακό κλείνει τα μάτια και προχωρα σαν να μην είδε τίποτα.Δεν αναλαμβανει δράση αλλά το χειρότερο είναι πως δεν θέλει να δεχτεί την αλήθεια.
    Για αυτό μας αρέσει να ζούμε στα ψέματα και τα έχουμε συνηθίσει στην καθημερινότητά μας.Υποκρινόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό,στην αντιληψή μας προςτον κόσμο,στα μάτια μας,στα αυτιά μας,στον εγκέφαλό μας.Γινόμαστε ψεύτικοι,ανούσιοι.Στο τέλος καταντάμε να έχουμε κανει πλύση εγκεφάλου μόνοι μας στον εαυτό μας!Η σκέψη μας στερεύει.Γινόμαστε υπόδουλοι της ψευτιάς μας.

    Δεν πρέπει να φοβόμαστε την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι.

    Ή θα είμαστε πολεμιστές έξω από το σκάκι ή θα είμαστε πιόνια στο σκάκι.Επιλέγουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μπήκα στο μπλογκ κάπως καθυστερημένα-η "καθυστερημένη"-και κοινώνησα ομορφιές ανθρώπων.Να λοιπόν ένα βιβλίο που δεν υπήρχε όσο δε φρόντιζε ο Διονύσης να το "ονοματίσει",με τον τρυφερά στοχαστικό,"αγγίζω διακριτικά ό τι αγαπάω",γνωστό του τρόπο.Και τι βιβλίο! Ποια ευαισθησία με "την ουσίαν έξυπνην" θα μπορούσε να σου φανερώσει ως υπαρξιακή αποκάλυψη της αντωνυμίας[αντί+όνομα]τον-στα ανθρώπινα-"ύποπτο" ρόλο;Ποιος καλύτερα από έναν ΔΑΣΚΑΛΟ;Respect,κύριε Κασσέτα!

    Όσο για τη σημασία της "των ονομάτων επισκέψεως" να συνεισφέρω τη ρήση ενός Μεγάλου της νεώτερης φιλοσοφίας,του Βιτγκενστάιν,ο οποίος έλεγε πως "τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας".Αλλιώς μοιάζουμε με Γιαπωνέζους τουρίστες που δεν κοιτάνε,φωτογραφίζουν οι καημένοι.Τόση αντ-ωνυμία δεν αντέχεται γαμώ το,αν μου επιτρέπετε.Δε χωράει σε κανένα πλάνο των ανθρώπων η χαρά- ούτε κι η λύπη,πάρεξ και μόνο στις λέξεις της ψυχής τους τουτέστιν της γλώσσας τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Επ! Εδώ (ξανα)είμαστε, μετά από δυο μερούλες,
    δυο μερούλες που ήταν αρκετές για να πάρει το δρόμο της η κουβέντα και να μην περιμένει, απιστώντας στο λόγο του παρουσιαζόμενου συγγραφέα περί αργού ρυθμού, σταματήματος του βλέμματος, παρατήρησης κλπ!

    Λίγα σκόρπια, λοιπόν, και πρώτα η χαρά μου που αυτό το μπλογκ συζητάει.

    Θεωρητική,
    Σου έχω ξαναπεί ότι ακόμα περισσότερο κι από τις απαντήσεις σου μ' αρέσουν οι ερωτήσεις σου.
    Ρωτάς:
    1) Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι χωρίς να το έχουμε ονομάσει? Να είναι ίσως θολό ή απροσδιόριστο, αλλά υπαρκτό και να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη του.
    2)Δε γίνεται να ξέρουμε την ονομασία μιας κατάστασης ή ενός συναισθήματος ας πούμε, αλλά να μην το έχουμε βιώσει, άρα γνωρίσει?

    Και οι δυο βάζουν ένα σωρό θεματάκια - τι να πρωτοσυζητήσουμε; Παρόλα αυτά, επιμένοντας όπως κάθε συνεπής πεισματάρης, οφείλω να πω ότι, αν η γνωριμία μας με την ουσία αρχίζει από τα ουσιαστικά, τα ονόματα των πραγμάτων, αυτό δεν αποκλείει τη δεύτερη ερώτησή σου. Όσο για την πρώτη σου ερώτηση, αναγκάζεσαι κι εσύ να πεις ότι, όταν κάτι υπαρκτό δεν το έχουμε ονομάσει, μένει θολό και απροσδιόριστο. Και δε λες "το γνωρίζουμε". Αλλά "αναγνωρίζουμε την ύπαρξή του". Συμφωνούμε! Και στα βαφτίσια θα του πάμε κι οι δυο τα δώρα μας:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. (φλυαρίας συνέχεια)

    Να πω, επίσης, ότι στο ίδιο πνεύμα έχω διαβάσει το περίφημο απόσπασμα από το Μικρό Πρίγκιπα, του
    Σ.Εξιπερί, που περιλαμβανόταν και στα κείμενα του Γυμνασίου ( β΄τάξη;)
    Το απόσπασμα όπου ο μικρός κάνει τη γνωριμία με ένα τριαντάφυλλο, τριαντάφυλλο που, αφού το γνωρίσει, αποκτάει ιδιαίτερη, ανεκτίμητη, αξία γι' αυτόν, ξεχωρίζοντας από το πλήθος των "ανώνυμων" άλλων τριαντάφυλλων.
    Άλλωστε η οικειότητα ενδημεί στον οίκο, την πατρίδα-που πόσοι έχουν πει πως είναι η γλώσσα μας ( ήδη η Άννα μας χάρισε το δυνατό απόσπασμα του Βίτγκεστάιν.

    Περιμένοντας, λοιπόν, το Σοφοπλάστε να βγάλει το πόρισμα της διαφωνίας ή συμφωνίας του, χαιρετώ την παρέα ( πώς την είπαμε; πώς την είπαμε; )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Φιλόσ-οφι.Έ κ. Μάνεση,πως σας φάνηκε το όνομα της ομαδούλας μας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. κυριε μανεση μου αρεσε ετσι οπως το προσδιορισατε!
    εγω γενικοτερα πιστευω πως και στις περιπτωσεις(δηλαδη να αναγνωριζουμε την υπαρξη καποιου ενδεχομενως συναισθηματος ή να μην το εχουμε βιωσει ακομα ) η ονομασια ειναι απλως μια τυπικοτητα!
    μπορει να βιωνουμε κατι τωρα και να μην ειμαστε σε θεση να το προσδιορισουμε(να του δωσουμε ονομα) αυτο δεν σημενει ομως τιποτα! σημασια εχει να γνωριζουμε την υπαρξη του!
    π.χ. εμεισ οι ανθρωποι γιατι λεγομαστε ανθρωποι???
    εχει αναρωτηθει κανεις??? γιατι δεν λεγομαστε πορτοκαλια ας πουμε???
    απλη ονοματολογια! εμεις προσδιδουμε ονοματα στα παντα σαφως για να τα ξεχωριζουμε..ωστοσο ομως δεν κατεβηκε κανενα λεξικο απο τον ουρανο με τις λεξεις και τα σχηματα τους για να ξερουμε τι εννοει ο ''ποιητης'' ...

    p.s. υπαρχει και ονομα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ιωάννα το ψάχνουμε.Έχεις να προτείνεις κάτι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τελικά θα σχολιάσω τη φράση αποκτούν πρόσωπο τα απρόσωπα.
    Το πρόσωπο είναι μία ονομασία.Τα απρόσωπα είναι όσα δεν έχουμε ονοματίσει άρα αφού τους αποδίδουμε μία ονομασία αποκτούν ¨πρόσωπο¨-μάσκα για εμένα.:p
    Αυτή η μάσκα-ονομασία αντικαθιστά στο μυαλό μας την εικόνα-το άκουσμα-την έννοια-το αίσθημα έτσι ώστε όταν σκεφτόμαστε να χρησιμοποιούμε λέξεις-ονομασίες άρα ίσως να ισχύει πως τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας-(σκέψης μας) όπως είπε ο Βιτγκεστάιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. και προσεξτε...αναφερθηκε η ευρεση ονομασιας της ομαδας του μπλοκ στην αναρτηση περι ονομασιας γενικοτερα..ειναι τυχαιο ???
    χμμμ..νομιζω νικο πως θελει σκεψη δεν ειναι αντε αντε...:P
    στελιο-σοφοπλαστη θα συμφωνησω μαζι σου..ομως τι κι αν αφηναμε ορισμενα ανωνυμα?..(συναισθηματα κυριως) να αφηναμε ενα συννεφο μυστηριου γυρω απο εννοιες? :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Βασικά δεν το πολυσκέφτηκα.Μου ήρθε και το έγραψα.Ήταν πάντως ωραίο δεν μπορείς να πεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Νίκο,

    Ωραίο το λογοπαίγνιο, αλλά ως ονομασία του μπλογκ απορρίπτεται μετ' επαίνων, αν δε θέλουμε να μας πάρουν με τις πέτρες - που έτσι κι αλλιώς... Όσο για εκείνο το φιδάκι που κρύβεται στο δεύτερο συνθετικό, μπορεί να είναι ποτέ για καλό; ( Αν και εσύ θα ξέρεις για τις ιδιότητες που είχε ο "οικουρός όφις"..)
    Πάντως, η Ιωάννα ψήφισε κιόλας, ό,τι και να λέω εγώ!

    Ιωάννα,

    Το γιατί λεγόμαστε άνθρωποι και όχι πορτοκάλια είναι πολύ ενδιαφέρον. Αύριο ψάξε το στο ετυμολογικό λεξικό της βιβλιοθήκης, ΟΚ;
    ( Την αφίσα την κάνατε; Φωτογραφίες δε βγάλαμε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Άτσα η Ιωάννα.
    Είσαι του συναισθήματος;:P

    Είναι δύσκολο να αποφυγουμε να ονομάσουμε ένα αίσθημα εκτός και αν δεν γίνεται να το περιγράψουμε.Τέλος πάντων.

    Κάτι άλλο που σκέφτηκα και θέλω να προσθέσω είναι πως εφόσον ισχύει η φράση ¨τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας-(σκέψης μας)" τότε εμείς που ομιλούμε την ελληνική γλώσσα έχουμε τη δυνατότητα να θέτουμε μεγαλύτερα όρια στον κόσμο μας αφού η ελληνική γλώσσα έχει απίστευτο λεξιλόγιο και την ικανότητα να συνθέτουμε λέξεις συνεχώς.
    Δηλαδή έχουμε αστείρευτη γλώσσα άρα μπορούμε να έχουμε και αστείρευτη-απεριόριστη σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Στέλιο η ελληνική γλώσσα μπορεί να το κάνει απλά εμείς δεν ξέρουμε ούτε να τη μιλάμε ούτε καν να την γράφουμε(βλέπε κατάργηση πολυτονικού από τα σημερινά αστέρια που θα μας σώσουν από την χρεοκοπία).Μα γιατί κ. Μάνεση?Πώς θα μας πάρουν με τις πέτρες?Πρέπει να μας βρουν πρώτα.Ναι ξέρω.Προστατεύει το σπίτι που βρίσκεται από το κακό και αν ο ιδιοκτήτης τύχει να το σκοτώσει,πεθαίνει με τον ίδιο τρόπο.Άρα το φιδάκι θα μας προστατεύει από το κακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ισχυει αυτο που λεει ο νικος!
    και στελιο πιστευω πως ολοι μας ειμαστε του συναισθηματος!απλως αλλος το εκφραζει περισσοτερο και αλλος λιγοτερο η και καθολου καποιες φορες..κατι αναλογο με τον κακο και τον καλο εαυτο! ολοι εχουμε και τους 2 απλα ολοι μας εκφραζουμε καποιον απο τους 2 σε μεγαλυτερο βαθμο!
    ομως τελος παντων παμε σε αλλο θεμα τωρα...:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ιωάννα τι από όλα ισχύει,το ότι δεν ξέρουμε ελληνικά ή το ότι θα πάρουμε τον κ. Μάνεση με τις πέτρες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. το οτι δεν ξερουμε ελληνικα..
    κριμα ειναι να παρουμε τον κ. μανεση με τις πετρες .. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Δεν είναι καθόλου κρίμα.Αν ήταν κρίμα η Η.Α. δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.Και πριν δικαιολογημένα ρωτήσεις τι είναι θα σου πω:Η Ηνωμένη Αντιπολίτευση (Η.Α.) είναι κόμμα που δημιουργήθηκε πέρυσι και έχει ως βασικό στόχο την υπονόμευση του κ. Μάνεση,καθηγητή που επί δύο χρόνια βασανίζει εμένα αλλά και άλλα καημένα παιδάκια εδώ και χρόνια.Έδρα του είναι το 6 Γελ Καλλιθέας ενώ έχει παραρτήματα και σε άλλες Ελληνικές πόλεις.Μέσα που χρησιμοποιεί είναι ο προσυλιτισμός και η πλύση εγκεφάλου σε αυτούς που επιμένουν να υποστηρίζουν τον κ. Ένοχο από πάνω και την πειθώ στους υπόλοιπους.Για αυτό Ιωάννα θέλεις να ενταχθείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. χαχαχα...οντως θα ρωταγα!
    χαριμενο εχω να πω..
    κοιτα δελεαστικη η προταση σου , αλλα...
    δεν ειμαι σιγουρη...πρεπει να προσπαθισεις να με πεισεις περισσοτερο για να τα καταφερεις να ενταχθω...ασε που εμενα δεν με εχει βασανισει καθολου!!!
    ΘΕΤΙΚΗ !!!
    xaxaxa...:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ιωάννα,

    Από μένα - εννοείται - έχεις το ελεύθερο των επιλογών σου.

    Δημοκρατικά - πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ναι αλλά Ιωάννα από συμπαράσταση στους συμμαθητές στην Θεωρητική για τα βάσανα τα οποία ΣΤΩΙΚΑ επιμένουν δεν θα έπρεπε εισέλθεις και εσύ?Θα μπορούσαμε βέβαια να επεκταθούμε και σε άλλους τομείς αντιπολίτευσης της θετικής,αλλά θα είχες το κουράγιο να το αναλάβεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις