"Κανονικότητα"

Μας πήρε λίγο παραπάνω φέτος να γράψουμε αυτές τις πρώτες προτασούλες. Αλλά πώς να συγκεντρώσεις σκέψεις όταν τα γεγονότα σε προλαβαίνουν συνεχώς; Δύσκολα τα γεγονότα του Σεπτέμβρη. Η χρονιά ξεκίνησε κάπως θλιμμένα φέτος. Γιατί κάποια χιλιόμετρα μακριά κάποια παιδιά δεν μπόρεσαν να πάνε στα σχολεία. Αρχικά επειδή η πρόσβαση ήταν αδύνατη αλλά κυρίως επειδή έβγαζαν λάσπες από τα σπίτια που φιλοξενούσαν την παιδική τους αθωότητα και ζεστασιά. Κάποια πιο λίγα χιλιόμετρα μακριά, άνθρωποι ρίχτηκαν στη θάλασσα και αφέθηκαν να πεθάνουν λες και δεν θα κάνει διαφορά μια ψυχή λιγότερη. Λίγο πιο πέρα, άλλοι άνθρωποι ακόμα καθάριζαν τις στάχτες μέσα από τις οποίες δυστυχώς δεν αναγεννήθηκε ποτέ σαν φοίνικας το κατεστραμμένο βιός τους. Βαρύ το κλίμα του Σεπτέμβρη….

Τα παιδιά του 6ου μπήκαν στις τάξεις. Στην «κανονικότητα» του μαθητή που τελικά δεν είναι τόσο κανονική. Γνωρίστηκαν, αγκαλιάστηκαν, είπαν τα νέα τους. Το είχε ανάγκη αυτό, το μπερδεμένο μας μυαλό. 

Το κουδούνι χτύπησε για πρώτη φορά για τα πρωτάκια μας. Καλώς ήρθατε παιδιά! Σας υπόσχομαι πως όσο τρομακτικό και αν μοιάζει θα περάσετε τέλεια! Για εμάς τα παιδιά της τρίτης χτύπησε για τελευταία φορά το κουδούνι. Η τελευταία πρώτη μας μέρα, αλλά ταυτόχρονα μια πρώτη μέρα σαν όλες τις άλλες. Ενθουσιασμός, χαρά, λίγη μελαγχολία και συγκίνηση. Εντάξει και νύστα γιατί μας ξύπνησαν νωρίς. 

Μπήκε ο Οκτώβρης πια και σαν να έχουμε τακτοποιηθεί κάπως. Η Σχεδία επιστρέφει από τις διακοπές της και ανανεωμένη είναι πια έτοιμη να ταξιδέψει τη νέα χρονιά. Θα κάνουμε κουπί όλοι μαζί, δεν τις φοβόμαστε τις φουρτούνες εξ άλλου.