Ρίτσος παντός καιρού

η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα παιδιά της Β΄λυκείου
Γκράφιτι στο 4ο Γυμνάσιο Σπάρτης

Η αλήθεια είναι πως έχουμε, ως σχολείο, τις ποιητικές μας αδυναμίες ( διάβαζε εμμονές..). Κι ο Ρίτσος είναι μια βασική.  Συχνά πυκνά τον θυμόμαστε, και δε χρειαζόμαστε τις επετείους και τις γιορτές για να δροσιζόμαστε με τους στίχους του.

Φέτος, στις 17 Νοέμβρη, συνοδέψαμε την εκδήλωσή μας με αφίσες με στίχους του. Η εκδήλωση τελείωσε, ο Νοέμβρης έφυγε, μα οι αφίσες μένουν – κάνουμε πως τις ξεχάσαμε. Ποιο το κακό να κάνεις γυμναστική και να διαβάζεις:



ή



ή 

ή ακόμα


;

Και στη δευτέρα τάξη, μέσα από το μάθημα της λογοτεχνίας, ζωγραφίσαμε εικόνες στίχων του, διαβάσαμε και σημειώσαμε στίχους που μας άρεσαν από το Πρωινό Άστρο, το Καπνισμένο Τσουκάλι, την Ανυπότακτη Πολιτεία, τη Ρωμιοσύνη, τον Επιτάφιο, το Εικονοστάσι Ανωνύμων Αγίων, είδαμε βίντεο και ακούσαμε τραγούδια, απαγγείλαμε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, αλλά κυρίως ...κλέψαμε. Κλέψαμε όσο μπορούσαμε από το δυναμισμό των στίχων του, από την αστείρευτη αγάπη του και πίστη στον Άνθρωπο, στο Φως, στο Δίκιο, στη Λευτεριά και την Ειρήνη. Κλέψαμε φως, δηλαδή, για να κάνουμε αυτό που ΄θελε πάντα εκείνος: να μπορούμε να το χαρίζουμε. Κλέψαμε φως από στίχους όπως αυτοί:

*  όσοι αγαπάνε και αγαπιούνται είναι ευτυχισμένοι - κ' είμαι τόσο ευτυχισμένος, να σ' αγαπάω.

*  όλη η καρδιά μου ζεσταίνεται στην παλάμη της στοργής σου.

*  γράφω στίχους, να διαλύσω με την ποίηση και με την αγάπη σου τη λύπη του κόσμου.
 
σκίτσο της Κωνσταντίνας Κ.
*  δε χωράει ο πόνος μες στο φως. Ας τον διώξουμε,  θα τον διώξουμε.

όπου κι αν ψάξεις είναι φως, το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας.

*  είναι άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.
κατασκευή στο τετράδιο της Κων/νας Κ. για το Πρωινό Άστρο

*  ποτέ δε θα σωπάσω. Σα να φοβάμαι μη και δεν προφτάσω να τραγουδήσω όλη την ομορφιά και την αγάπη.

*  άκου τι όμορφα που τραγουδάει η βροχή, τι όμορφα που τραγουδάει η καρδιά μας. Τ'όνειρο δε μουσκεύει στη βροχή.

*  Ζωή - ένα τραύμα στην ανυπαρξία.
 
απ' το τετράδιο του Σίμου
*  Να λες: ουρανός· κι ας μην είναι.

*  Ήλιε, σφυρί μου, δούλεψέ μας, σε δουλεύουμε, ήλιε μας.

*  Κι ο θάνατος δεν είναι παρά ένα φύλλο που έπεσε για να θρέψει ένα φύλλο που ανεβαίνει.
ο Ρίτσος του Σίμου

*  Χαμογελάμε κατά μέσα.

*  Πρέπει ν' αποθηκέψουμε πολλά τσουβάλια φως για να τα βγάλουμε πέρα
            μεθαύριο που θάρθουν τα σύννεφα.

*   Αυτά που χάθηκαν, αυτά που δεν ήρθαν μην τα κλαις.
      Αυτά που τα'χες και δεν τα' δωσες κλάφ' τα.



 (Κάποια παιδιά, βλέποντας τις αφίσες στους τοίχους είπαν την ιδέα
 να κάνουμε μικρά καδράκια με στίχους ποιητών για να τα βάλουμε στις τάξεις. 
Ποιος θέλει να συμμετέχει; Άλλες ιδέες;)

Σχόλια

  1. Αχ αυτά τα τετραδιάκια!! Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις τη δημιουργικότητα των παιδιών και την προσώπική τους έμπνευση μέσα από το Ρίτσο και τα ποιήματά του!! Σε γεμίζουν χαρά και αισιοδοξία!! :)
    Μπράβο στα παιδιά αλλά και στον υπεύθυνο της ύπαρξής τους, βεβαίως βεβαίως!!
    Συνεχίστε να γεμίζετε τις σελίδες τους με όμορφα λόγια, για να έχετε μια όμορφη ανάμνηση από το μάθημα της λογοτεχνίας αργότερα. Όταν πλέον κανλενας καθηγητής και κανένα βιβλίο δε θα σας "υποχρεώνει" να ασχοληθείτε ... ( Μιλάω εκ πείρας!! )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι!

      Τα τετραδιάκια, Ελίτσα, έχουν πολλά παράθυρα, να μπαίνει το φως της ψυχής του κάθε παιδιού. Και όμορφότερο γίνεται, όταν, σε πείσμα του συστήματος που χώρισε τα μαθήματα σε "χρήσιμα" και όχι τόσο, τα παιδιά αφιερώνουν χρόνο και δημιουργούν εκεί εξαιρετικά πράγματα.

      ( Κι ο Ρίτσος, βέβαια, αποτελεί μιαν ανεξάντλητη δεξαμενή γι' αυτά..)

      Πολλά πολλά φιλιά. Όταν θα έχεις χρόνο και όρεξη, περιμένουμε ανταποκρίσεις από τη ζωή στη σχολή, την πόλη σου, τα αντικείμενα των σπουδών σου, τις ανακαλύψεις σου. Άλλωστε και το μπλογκ μας ... ένα τετραδιάκι δεν είναι κι αυτό; :-)

      Διαγραφή
  2. Τυχαία ξεφύλλισα ένα τετράδιο μαθήτριας της Β και ....ήταν μια υπέροχη έκπληξη! Πολλή και ποιοτική δουλειά! Συγχαρητήρια στο δάσκαλο που εμπνέει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο δάσκαλος τελεί εν απογνώσει, κ. Χριστοπούλου, καθώς δε χωράει με τίποτα τόσος πλούτος λογοτεχνίας και ομορφιάς σε πενηντάφυλλα τετράδια..

      Διαγραφή
  3. Αχχ Γιάννης Ρίτσος! Ένα όνομα που πλέον έχει σημαδέψει την ζωή μου και πολλών άλλων πιστεύω!
    Όσα χρόνια και αν περάσουνε, πάντα το μήνυμα των ποιητών φτάνει στα χέρια, τα αυτιά και τις καρδιές αυτών που τα αποδέχονται, με δικό του τρόπο ο καθένας και όσοι τα αποδέχονται, βρίσκουνε πράγματα για την ζωή που δεν τα βλέπεις με γυμνό μάτι! Ξέρετε τι εννοώ....
    Μπράβο σε όλους σας που δίνετε έστω λίγα λεπτά από την ώρα σας για να ασχοληθείτε με την ποίηση και του τί μπορεί να εκφράσει...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ είσαι, βρε SoundDMIxer_DJose;;;
      Ναι, Οφσέπ, "καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περισσότερα"!
      Όταν θα μπορείς, πάντα σε περιμένουμε για ωραίες μουσικές - οκ;

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις