Για τα παιδιά της γιορτής, για όλα τα τριτάκια που ανοίγουν φτερά



Κάθομαι σταυροπόδι στην κερκιδούλα της αυλής και σας χαζεύω. Τα σχολεία έκλεισαν επισήμως χτες, εσείς το δικό μας το κρατάτε ανοιχτό. Πρωί πρωί πρόβα σήμερα, το βράδυ η γιορτή σας.
Η δική σας γιορτή, η καταδική σας. Το αντίο σας.
Τι αποχαιρετάτε, αλήθεια; Χρόνια, στιγμές, απειρία συναισθημάτων και αναμνήσεων που γέννησε ο χώρος και οι σχέσεις.

Σας βλέπω πρωτάκια να ανιχνεύετε τους χώρους. Υιοθετήσατε τη βιβλιοθήκη. Χώσατε ερευνητικά τη μύτη σας σε καθετί που γινόταν, τα πήρατε πάνω σας: κινηματογραφική λέσχη, λέσχη ανάγνωσης, γιορτές, εκδηλώσεις. Στη Δευτέρα είχατε κιόλας κλειδιά, ευθύνη για μηχανήματα, είχατε καλλιεργήσει τον κήπο, μπαινοβγαίνατε με άνεση σε όλους τους χώρους, γραφεία, εργαστήρια, παρασκήνια. Δε θυμάμαι δραστηριότητα του σχολείου χωρίς εσάς. Φέτος φτάσατε να κάνετε τη γιορτή σας ολομόναχοι, φροντίζοντας για τα πάντα χωρίς καμία καθοδήγηση.

Ζηλεύω την όρεξή σας, τη σχέση σας με το χώρο, με τους ανθρώπους του, τους μεταξύ σας δεσμούς, τον τρόπο που βιώνετε τη σχολική καθημερινότητα, τη συμμετοχικότητά σας, σας βλέπω και μου έρχονται στο νου δεκάδες άλλες στιγμές-φωτογραφίες σας των τριών χρόνων που πέρασαν. Ο Άλεξ στην απογοήτευσή του κι η Αλκμήνη δίπλα στωικά, σιωπηλά συμπαραστέκεται, ο Γιώργος σκύβει στο αυτί της Ισμήνης για ανέκδοτο, η Κατερίνα κι η Νανά απόμερα δοκιμάζουν θεατρικές φιγούρες, η Ειρήνη πειράζει, ο Χρίστος με τις μπαγκέτες στο χέρι παίζει, η Μαντώ μιλάει με έξαψη για λογοτεχνία, ο Νίκος κι ο Στέλιος τρώνε τσιπς στον καναπέ βλέποντας ταινία, η Εύη τελειώνει την έκθεσή της σε μια άδεια τάξη, η Αναστασία χορεύει φλαμένκο, η Κατερίνα παραπονιέται χαμογελώντας, όλα χαμογελώντας τα κάνει η Κατερίνα, ο Στέλιος καθισμένος μόνος στις πιο απίθανες γωνιές, η Λίζα ξεσηκώνει με το μικρόφωνο, Αλέξανδρος και Αλεξάνδρα, Αλεξάνδρα και Αλέξανδρος, όλοι μαζί στο μεγάλο τραπέζι της βιβλιοθήκης…
Ατέλειωτες φωτογραφίες-παιχνίδια της μνήμης, μιας μνήμης που τη γεμίσατε με πολύ τρυφερό φορτίο.

Τώρα, κάτω από τον ήλιο και μέσα σε αστεία και πειράγματα, κάνετε την πρώτη και τελευταία πρόβα της γιορτής σας. Και κάποιοι δε θέλετε να κάνετε διάλειμμα το μεσημέρι, να πάτε σπίτι, για να ευχαριστηθείτε την τελευταία μέρα στο σχολείο σας.

Χαίρομαι βαθιά που δε χρειάζεστε κανένα να σας μάθει το «carpe diem». Και που είσαστε εσείς που με τον τρόπο σας μας το θυμίζετε.

Σας βλέπω να ξεσηκώνετε την αγουροξυπνημένη γειτονιά με την πρόβα σας και μου έρχεται στο μυαλό ο Ρίτσος, που έβλεπε τη ζωή σα μια ανερχόμενη σπείρα. Και βλέποντάς το έτσι δεν μπορώ να διακρίνω κανένα τέλος, παρά μόνο μια συνέχεια, μια ανερχόμενη συνέχεια.

Ας είναι η καλύτερη για σας.
Πάρτε μαζί σας ένα ευχαριστώ για ό,τι μας μάθατε
και για όσα μας βοηθήσατε να κρατήσουμε ζωντανά μέσα μας.





Σχόλια

  1. Ο ανάστροφος *κόσμος*, όπου οι μαθητές (και οι μαθήτριες, εντάξει, το ξέρω!) διδάσκουν, είναι το πιό αληθινό *στολίδι*.
    Ο καλός δάσκαλος είναι σαν (σαν είπα, όχι ως) να μη χρειάζεται και βρίσκεται στην κερκίδα θεατής. Βλέπει την εμπιστοσύνη που του έχουν και χαίρεται.
    Κάποιοι θα τον ξεχάσουν, αλλά τουλάχιστον θα θυμούνται να δημιουργούν και να κρατούν γερά τα ηνία της ζωής τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το πρώτο απο τα πολλά σχόλια που έχω να κάνω είναι ένα τραγούδι και πιο πολύ ο τίτλος του...
    http://www.youtube.com/watch?v=oL4iDuzOCUM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το υπέροχο κείμενο του Διονύση,με καλύπτει απόλυτα.
    Εύχομαι στα "πουλάκια" μας που ανοίγουν τώρα επίσημα τα δικά τους φτερά να είναι γερά κια δυνατά και να μη σταματήσουν ποτέ να πετάνε!
    Με την αγάπη μας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό ταξίδι παιδιά όπου και αν πάτε. Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ήρθε η ώρα, λοιπόν!
    Καλή συνέχεια, τώρα, στις «εκτός των τειχών» εξορμήσεις σας,
    με τη ζωντάνια , τη δημιουργικότητα , το χαμόγελο,
    και την καλοπροαίρετη σκέψη σας
    στα σακιδιάκια σας!.
    Με αγάπη
    Λίλα Τζέτζου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το <> του κ. Μανεση τρυφερό σαν την νύχτα που μας χάρισαν τα <>, γλυκόπιοτο σαν το κρασί που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια μονο που δεν ξέρεις αν τα δάκρυα αυτά είναι ευτυχίας για το ταξίδι που αρχίζει ή λύπης για το γνωστό τ΄αγαπημένο τη <>. θα ήθελα να αναφερθώ σε τόσα πολλά συναισθήματα που έζησα στο πλάι των παιδιών αλλά πιστεύω ότι λόγω συναισθηματικής φόρτισης θα παρασυρόμουνα σε υπερβολές άλλωστε το κειμένο του κ.Μάνεση περιγράφει όλα όσα συνέβησαν αυτά τα τρία χρόνια.Αισθάνομαι όμωςτην ανάγκη να ευχαριστήσω τους αγαπημένους καθηγητές του 6ου Λυκείου που αγκάλιασαν τα παιδιά μας τα βοήθησαν στην ανακαλύψη ένος άλλου τρόπου ζωής που οδηγεί στην ψυχική ανάταση του ανθρώπου. Οι άνθρωποι αυτοί επιτέλεσαν το λειτούργημα του εκπαιδευτή το οποίο ειδικά στις μέρες μας είναι δυσεύρετο και τα παιδιά μας είχαν την τύχη να εκπαιδευτούν από καθηγητές -λειτουργούς. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι μικρές στιγμές που μας χαρίσατε,που μας χαριστήκατε είναι στην καρδιά μας αγκυλωμένες κι...αγκυροβολημένες.Ευχαριστούμε,παιδιά μας!!!αγάπες κι αγκαλιές...Κι όπως έλεγε κι η Κατερίνα Γώγου "θά'ρθει καιρός που θ'αλλάξουν τα πράγματα,να το θυμάσαι Ισμήνη,Αλκμήνη,Γιώργο,Κατερίνα-ες,Στέλιο-οι,Ελένη,τόοοοοσα μικρά αγαπημένα ονόματα"[τα είπε όλα ο Διονύσης με τόση αγάπη]".Είμαι σίγουρη πως θα γίνετε-ό,τι κι αν κάνετε ωραίοι Ανθρωποι!
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα γίνω η ψύχραιμη φωνή της λογικής ώστε να αποφύγετε όλοι σας περιττους συνασιθηματισμούς!!:Ρ
    Θεωρώ ότι όλα τα παιδιά,τουλάχιστον αυτά που ξέρω εγώ μιας και για τα άλλα δε μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά γιατί δε ξέρω,όλα μα όλα θα προοδεύσουν γιατί έχουν θέληση,δύναμη και κυρίως φιλότιμο!!Όσο για τους αποχαιρετισμόυς τους κρίνω περιττους μιας και όλο και θα περνάνε από το σχολείο για να νοιώθουν λιγουλάκι μαθητές!!Έχω ένα πρόχειρο παράδειγμα στο νου μου!!:Ρ:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπράβο, βρε... χίλια και δυο χιλιάδες μπράβο...
    Από πού ν' αρχίσω;
    Από τον συντάκτη της ανάρτησης,
    από τις φωτογραφίες και τα αστραφτερά τους πρόσωπα,
    από τα σχόλια
    και ειδικά το τελευταίο του Ρασκόλνικωφ...
    Έτσι, αυτά είναι!
    Ένα ζωντανό σχολείο
    είναι καρβέλι μ' αισθήματα που μοιράζεται
    και χορταίνει την πείνα και τη δίψα της ψυχής...
    Σας εύχομαι ΑΥΤΟ που έχετε τώρα να μην το χάσετε ποτέ!
    Την αγάπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα τι υπέροχη ανάρτηση και τι καταπληκτικές φωτογραφίες με αυτές τις καθαρές φατσούλες!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Nobody's gonna tell you that is over... ως απάντηση στο video clip που ανέρτησε ο Γιώργος Ντούρας!
    Καλό ταξίδι εύχομαι σε όλους σας σε ό,τι και να κάνετε και μην ακούμε στενοχώριες, όλα τώρα ξεκινάνε και θα το κάνουν κάθε φορά που θα το επιλέγετε όπως και θα λίγουν όταν εσείς θα το θεωρείτε λήξαν!
    Μια σημαία ανεμίζει όμως παραμένει δεμένη στη κολώνα της έτσι και εσείς ανεμίστε δυνατά σε πολλές κατευθύνσεις μα παραμέινετε αγνοί, φιλότιμοι και καλοί άνθρωποι όπως στο σχολείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πέρασα τυχαία απ'το διαδικτυακό σχολείο σας, Καλλιθεώτισσα γαρ, και δε θα κρύψω τη συγκίνησή μου. σπουδαίος ο ρόλος των καθηγητών, σπουδαία κι όλα όσα μας δίδαξαν. μα αυτό που τελικά μένει σε όλους τους μαθητές -νυν φοιτητές- είναι οι άνθρωποι πίσω από τη σοβαρή φιγούρα του καθηγητή. εκείνους θυμόμαστε όποτε μαζευόμαστε οι παλιοπαρέες απ'το σχολείο και αναπολούμε. και ζητάμε διακαώς να ξαναζήσουμε μονάχα για μία μέρα κάθε χρονιά με τις καλύτερες στιγμές. θα ήταν οι καλύτερες δώδεκα μέρες της ζωής μας. οι πιο ξέγνιαστες δώδεκα μέρες μας. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις