Ο κ. Κόυνερ, η Μαντώ και ένα δίλημμα

Πέρασε πολύς καιρός απ’ όταν μας έδωσε η Μαντώ το κείμενό της για το blog ( συγγνώμη, Μαντώ!). Το ανεβάζουμε τώρα, σε μέρες που το καθιστούν πολύ επίκαιρο.
Το ερέθισμα για τη σκέψη το δίνει το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ και τα ερωτήματα τα θέτει η ίδια η Μαντώ. Διαβάστε και απαντήστε:


« Όταν ο κ. Κόυνερ ο στοχαστής έτυχε να μιλήσει κάποτε σε μιαν αίθουσα μπροστά σε πολύ κόσμο ενάντια στη βία, είδε τους ανθρώπους γύρω του να οπισθοχωρούν και να φεύγουν. Γύρισε τότε και αντίκρυσε τη βία. Τι έλεγες ; τον ρώτησε η βία . Εγώ, αποκρίθηκε ο κ. Κ. υποστήριζα τη βία. Σαν έφυγε η βία οι μαθητές του κ. Κ. τον ρώτησαν γιατί έσκυψε το κεφάλι. Γιατί δεν έχω κεφάλι για σπάσιμο , αποκρίθηκε ο κ. Κ. Εξάλλου εγώ πρέπει να ζήσω περισσότερο από τη βία.
Και ο κ. Κ. αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία :
Στο σπίτι του κ. ΄Εγκε, που είχε μάθει να λέει όχι, ήρθε μια μέρα τον καιρό της παρανομίας ένα πράχτορας και του παρουσίσε ένα χαρτί, που το είχαν εκδώσει αυτοί που εξουσίαζαν την πόλη. Το χαρτί έλεγε ότι στον πράχτορα αυτόν θ' ανήκε κάθε σπίτι όπου θα πατούσε το πόδι του, όπως και κάθε φαγητό που θα ζητούσε. Θα έπρεπε ακόμα να τον υπηρετεί και κάθε άνθρωπος που θ' αντάμωνε.
Ο πράχτορας κάθησε σε μια καρέκλα, ζήτησε φαγητό, πλύθηκε, πλάγιασε και προτού κοιμηθεί ρώτησε τον κ. Έγκε με το πρόσωπο στον τοίχο : Θα με υπηρετείς;
Ο κ. 'Εγκε τον σκέπασε με την κουβέρτα, έδιωξε τις μύγες, κάθησε δίπλα στο προσκεφάλι του, κι όπως εκείνη τη μέρα, τον υπάκουσε και άλλα εφτά χρόνια. 'Ο,τι κι αν έκανε όμως για δαύτον, ένα πράγμα απόφυγε να κάνει : δεν του είπε ποτέ μία λέξη. Σαν πέρασαν τα χρόνια κι ο πράχτορας χόντρυνε από το πολύ φαί, τον ύπνο και τις διαταγές -πέθανε. Ο κ. Έγκε τον τύλιξε τότε στην ξεφτισμένη κουβέρτα, τον έσυρε έξω από το σπίτι, έπλυνε το στρώμα, άσπρισε τους τοίχους, ανάσανε βαθιά κι αποκρίθηκε : Όχι.»

(από το βιβλίο του Μπέρτολτ Μπρεχτ Ιστορίες του κ. Κόυνερ. Μετάφραση : Πέτρος Μαρκαρης)

Διαβάζοντας αυτό το κείμενο για πρώτη φορά , μου φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ο κ. Κόυνερ, προσωπίδα του Μπρεχτ, είπε ψέματα για να γλιτώσει. Ο κ. Έγκε δεχόταν και υπηρετούσε για εφτά ολόκληρα χρόνια αγόγγυστα τις διαταγές του πράκτορα, του κατακτητή. Περίμενα ότι ο Μπρεχτ ως κομμουνιστής θα έδινε ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία του. Ανυποταξία. Σθεναρή αντίσταση. Ανατροπή της εξουσίας. Και όμως, τίποτε από όλα αυτά.
Στην πρώτη περίπτωση πρυτάνευσε η λογική. Η λογική όμως μπορεί να χαρακτηριστεί δειλία και ουσιαστικά αυτό φαίνεται πως είναι σ΄αυτήν τη σύντομη ιστορία.

Στην δεύτερη περίπτωση κατέληξα στο συμπέρασμα πως τελικά δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αντιστέκονται και πως όταν το κάνουν έχει ο καθένας το δικό του τρόπο. Ο κ. Έγκε υπηρέτησε τον πράκτορα και δεν τον υπηρέτησε. Θυμήθηκα αυτό που λένε πως αν είσαι ελεύθερος στην ψυχή, τίποτα δεν δύναται να σε υποδουλώσει, να σε σκλαβώσει. Θα χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος για μην εξωτερικεύσεις την ανάγκη σου για ελευθερία. Απίστευτη αυτοσυγκράτηση όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την κατάσταση. Γιατί όμως να μην μπορείς; Τι είναι προτιμότερο, ορθότερο να αντιδράς ακόμη και όταν φαίνεται μάταιο ή να υπομένεις;
Λίγη βοήθεια, παρακαλώ!

Σχόλια

  1. Θα κρατήσω το τελευταίο!!Αυτός που είναι εξωτερικά ελεύθερος αν μπει φυλακή θα τρελαθεί,για αυτό φωνάζει και ουρλιάζει και απαιτεί να μην έχει συνέπειες για τις πράξεις του,ενώ ο εσωτερικά ελεύθερος θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του χωρίς περιττές αερολογίες και θα πάει με χαρά στην φυλακή όχι γιατί χαίρεται για αυτό που παθαίνει αλλά γιατί νοιώθει ότι έχει δίκιο,ότι όσο και να τον βασανίσουν και να τον φυλακίσον δεν θα μπορέσουν ποτέ να του πάρουν ότι πολυτιμότερο έχει,την ψυχή και την ελευθερία του.Αυτό για μένα είναι ελευθερία.Μου φάινεται λίγο υποκριτικό να φωνάζεις για ελευθερία και να μην αποδέχεσαι τις συνέπειες αυτού για το οποίο αγωνίζεσαι.Συμφωνείτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαντώ, πολύ ουσιαστικός προβληματισμός, δύσκολη η απάντηση.
    Ο αγώνας γαι την εσωτερική ελευθερία, τιτάνιος, είναι αυτός που κρατάει τον άνθρωπο. Έχει, όμως, τον τρόπο ο καθένας να κατεβάζει στα μέτρα του τα πράγματα. Η έλλειψη τόλμης, άρα και αντίδρασης/αντίστασης, μπορεί να επικαλεστεί πολλά, ένα από τα οποία είναι κι η ηθική ελευθερία.

    Νομίζω πως ο αγώνας, ο έστω και μέσα στην απελπισία αγώνας, πρέπει να προηγείται. Όταν έρχεται η ώρα να υφιστάμεθα τις αβάσταχτες συνέπειες, εκεί δοκιμάζεται το εσωτερικό μας ανάστημα, εκεί δικαιώνεται ή όχι η άσκηση ελευθερίας που έχουμε κάνει με πείσμα στη μέχρι τότε πορεία μας.

    Θεωρώ την αντί - δραση σε όσα μας καταδυναστεύουν καθαγιασμένη.

    Εσύ; Μας έβαλες το δίλημμα, αλλά δε μάθαμε τη δική σου θέση!

    Καλημέρα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο άνθρωπός μας,άφησε τη ζωή να αποφασίσει; Είχε προβλέψει ή ακόμα επιδιώξει το αποτέλεσμα; Ο αγώνας θα ήταν άνισος, οπότε ίσως, εκτιμώντας λογικά την κατάσταση,έπραξε με τον τρόπο αυτό.
    Προφανώς παίζει ρόλο η ιδιοσυγκρασία του ατόμου και οι συγκυρίες.
    Μαντώ μας προβλημάτισες!
    Πολύ καίρια τα ερωτήματα που βάζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πιστεύω, μ΄όλη την ορμή της νιότης μου, ότι πρέπει να αντιστεκόμαστε σ΄αυτό που μας καταπιέζει και μας ακυρώνει ως ανθρώπους, ως προσωπικότητες και να το πολεμάμε, ο καθένας όπως μπορεί τελικά..Για παράδειγμα, ο Σολωμός πίστευε ότι προορισμός του ποιητή είναι η ηθική στήριξη των συμπατριωτών του..Ο ίδιος δεν βγήκε να πολεμήσει..Φυσικά και δεν είναι εύκολο..Οι δοκιμασίες, ειδικά οι ψυχολογικές μπορούν ή να μας εξοντώσουν ή να μας ατσαλώσουν..
    Όμως το να κρύβεται κάποιος στο κέλυφός του, περιμένοντας να περάσει ο χαμός και αφήνοντας τους άλλους να πολεμήσουν, βλάπτει πρώτα απ΄ όλα τον ίδιο, τον κάνει μικρό..
    Τέλος πάντων,το σίγουρο είναι,νομίζω,ότι κανείς δεν μπορεί να υπομείνει την καταπίεση γα πάντα και αυτό φάνηκε καθαρότατα τη φετινή χρονιά που για εκατομμύρια ανθρώπων ξεκινά μια διαφορετική ιστορική πορεία..


    Μαντώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προς το που όμως Μαντώ;Προς το καλύτερο,προς το χειρότερο κανε΄κις δεν ξέρει!!!Και ήδη οι άνθρωποι άρχισαν τα λάθη.Το λιτσάρισμα του Καντάφι ας πούμε.Ναι ήταν δικτάτορας,ναι σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους για την εξουσία του,ναι δεν δίστασε να βομβαρδίσει το λαό του,αλλά αυτοί που τάχα φέρνουν την αλλαγή το σκότωσαν στερώντας του το δικαιώμα για μια δίκαιη δίκη.Αυτό είναι βασικός πυλώνας.Ξεπέρασαν τα όρια,διέπραξαν ύβρι δηλαδή,αναμένω την Νέμεσι και ελπίζω για το καλό τους να μην είναι πολύ σκληρή.Αλλά επειδή ψιλοξέφυγα αναρωτιέμαι πολλές φορες τι μας καταπιέζει πραγματικά!!Είναι αυτές οι κοινοτυπίες που λένε ότι ελευθερία είναι να ζεις όπως θελεις;Ναι θα ζεις όπως θε,σε ορισμένα όρια φυσικά ώστε να μην παρεμβαίνεις την ανθρώπινη φύση σου,αλλά είναι φαινόμενο αυτό,αποτέλεσμα,είδωλο που θα έλεγε και ο Πλάτωνας.Ο μεγαλύτερος καταπιεστής της ιστορίας δεν υπήρξε ούτε ο Στάλιν ούτε ο Χίτλερ,αλλά ο ίδιος μας ο ευατός!!Και μιας και έπιασα τον Πλάτωνα αυτός είχε πει πως "Η μεγαλύτερη νίκη είναι αυτή έναντι του ευατού μας"!!Αυτά τα ολίγα εξ εμού από το σπίτι της Καλυψούς!!ΧΑΧΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μάλλον άργησε λίγο να έρθει η βοήθεια που ζητούσε η Μαντώ...:p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα!

    Το θέμα της ελευθερίας για μένα είναι άλυτο μυστήριο. Αναλογίζομαι τα πράγματα αλλά και τα πρόσωπα απ' τα οποία εξαρτώμαι και καταλαβαίνω πως είμαι οτιδήποτε άλλο εκτός από ελεύθερη.

    Απ' την άλλη υπάρχουν παραδείγματα ανελευθερίας μου που καθόλου δε φαίνεται να μ' ενοχλούν. Π.χ. η διάθεσή μου μπορεί να εξαρτηθεί απ' τη διάθεση ατόμων που αγαπάω. Αλλά αυτό όχι μόνο δε με πειράζει ,αλλά αντίθετα χαίρομαι για τον τρόπο με τον οποίο συνδέομαι με μερικούς ανθρώπους. Δεν παύει όμως να είναι μια μορφή εξάρτησης, έτσι δεν είναι;

    Μήπως λοιπόν προσαρμόζουμε την έννοια της ελευθερίας ώστε να συμβαδίζει κάπως με τις ανάγκες μας(ψυχολογικές, υλικές κλπ);

    Ίσως δηλαδή ελευθερία να μην είναι(μόνο) η απουσία εξαρτήσεων, αλλά η δυνατότητα διαχείρισης των όποιων εξαρτήσεων ώστε να μην τις νιώθουμε ως εξάρτηση, ως καταπίεση είτε σωματική είτε ψυχική.

    Πάντως η ελευθερία ως έννοια μου φαίνεται ότι μόνο απόλυτη μπορεί να είναι .Δε νομίζω δηλαδή ότι μπορούμε να πούμε για κάποιον ότι είναι λιγότερο ή περισσότερο ελεύθερος.

    (Η Θεωρητική που ευχαριστεί τη Μαντώ για την ανάρτηση:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ισμήνη το να μην εξαρτάσαι από πουθενά δεν είναι ελευθερία είναι εκβιασμός τη φύσεως!!!Στα πολιτικά που θα κάνετε προς το τέλος θα δεις τι εννοώ!!Να το προσέχεις καλά όχι μόνο για να πας στο ραντεβουδάκι αλλά και για να λύσεις πολλά δικά σου φιλοσοφικά προβλήματα και απορίες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πώς φωτίζεται η "ιστορία του κ.Κόυνερ" απ'την ιστορική συγκυρία που μας έλαχε να ζούμε!Επανερχόμαστε στην πηγή-στην αναρώτηση κ'το στοχασμό.Στην ξεχασμένη διαλεκτική,στην ιστορική ανάγκη,επανεφευρίσκουμε τη δυναμική των εννοιών-λέξεων μέσα στην εκρηκτική συνάφειά τους με τη ζώσα πραγματικότητα:Λέξεις που "κάηκε απ'τα μαλάματα[διαφήμιση,κατανάλωση,μικροαστισμός]το πρόσωπό τους",επανέρχονται δυναμικά στο προσκήνιο κι απαιτούν νέο-αληθινό νόημα."να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη".Πριν τις κάνουμε συνθήματα,οφείλουμε- στην ανθρώπινη υπόστασή μας -καθαρές κουβέντες-πια."Βία"-λένε,"Ελευθερία"-λένε\βία-λέμε,ελευθερία-λέμε.Έχει,νομίζω,πάντα σημασία ποιος το λέει.
    Αν μπορώ κάπως να συνεισφέρω,Μαντώ,να πω έναν στίχο,του Μπρεχτ πάλι,:"γιατί να λέμε βία τα νερά του ποταμού κι όχι τις όχθες που τα καταδικάζουν";
    Στην περίπτωσή μας-ο κ.'Εντε είχε εμπεδώσει την επίγνωση της ιστορικής αναγκαιότητας-ως προυπόθεση της ελευθερίας- κι απλώς ήξερε να περιμένει.Το γνωστό του Σαββόπουλου-"η ζωή αλλάζει\δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία\κι έρχεται η στιγμή ν'αποφασίσεις\με ποιους θα πας και ποιους θ'αφήσεις"\
    Άννα Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δύσκολη η απάντηση στην ερώτησή σου Μαντώ!

    Ένα τραγούδι λέει “ … ήταν μια λέξη μοναχά, ελευθερία, και είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά ... ”
    Πράγματι είναι μόνο μια λέξη!Μια λέξη για την οποία έχουν γίνει τόσοι αγώνες,έχει χυθεί τόσο αίμα.
    Μία ιδέα την οποία προσπαθούμε να κατακτήσουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.Μήπως,όμως,την έχουμε όσο είμαστε παιδιά και καθώς μεγαλώνουμε με όλα τα προβλήματα,τους φόβους,τα ιδιοτελή μας συμφέροντα τη χάνουμε;Άλλωστε, πως μπορούμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι όταν εξαρτόμαστε τόσο στενά από τους άλλους.

    Τί είναι άραγε αυτή η πολυπόθητη ελευθερία; Μήπως είναι ένα "κουστουμάκι" που το προσαρμόζει ο καθένας μας στις δικές του ανάγκες; Ή μήπως είναι αποτέλεσμα της αλληλουχίας συγκεκριμένων προηγούμενων και παρόντων γεγονότων;

    Δε βοηθάω και πολύ με την απάντησή μου,μάλλον προσθέτω και άλλα ερωτήματα....

    Καλό μας βράδυ!

    minnie

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό που θα ήθελα να πω....(βασικά πολλά έχω σκεφτεί από τότε που είδα την ανάρτηση αλλά πού να τα γράφω όλα αυτά...;;)


    Λοιπόν...Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτι σωστό!
    Δεν υπάρχει σωστή αντίδραση,ούτε σωστή συμπεριφορά,ούτε σωστή επιλογή.
    Τίποτα σωστό.....περίεργο ε;Πού ζούμε τότε;Σε ζούγκλα;
    Χμμμ,μάλλον ναι και όχι.
    Γιατί το σωστό και ας μην υπάρχει γενικά και αόριστα,υπάρχει ειδικά και προσδιορισμένα.
    Δηλαδή,για να κρίνεις κάτι ως σωστό πρέπει να το κρίνεις βασιζόμενος/η σε κάτι...
    Αυτό το κάτι μπορεί να είναι ένα αξιακό σύστημα.

    Π.χ. Στο παράδειγμα με τη βία ο πρωταγωνιστής ίσως να είχε υψηλότερα αξιακά την υγεία παρά την πίστη στις ιδέες με οποιοδήποτε τίμημα.

    Είναι λίγο αργά και δε θα γράψω πολλά άλλα που θα ήθελα.
    Τα λέμε στη ζούγκλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να το πω,- να μην το πω; - : Χαίρομαι να σας διαβάζω. Κι έτσι όπως έρχομαι, καθυστερημένος, δεν ξέρω, Άννα, με ποιον να πάω και ποιον ν' αφήσω:-)

    Συνοψίζω: Ελεύθερος, όταν "νικάω τον εαυτό μου", αντίσταση σε ό,τι μας ακυρώνει ως ανθρώπους, η αγία ανελευθερία των ανθρώπινων δεσμών, η διαχείριση των έτσι κι αλλιώς δεδομένων εξαρτήσεων, ο παράδεισος της παιδικής ηλικίας και...και...και.
    Μια καληνύχτα σε όλη την παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θα ήθελα να σας αναπτύξω τις σωστές απόψεις μου(ακούς Στέλιο;;Ακούω να λες!!ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!) αλλά είναι αργά!!ΧΑΧΑ!!Ναι!!Νυχτοπούλι έγινα και εγώ!ΧΑΧΑ!!Στο θέμα,στο θέμα!!

    Θα προσπαθήσω να δώσω έναν όρισμο για την ελευθερία!!Δεν ξέρω αν θα το πετύχω για αυτό πείτε την άποψη σας επ' αυτού!!

    Ελευθερία λοιπόν είναι η προσπάθεια τόσο τερματίσουμε καταχρηστικές εξαρτήσεις όσο και εξωτερικές καταστάσεις και περιστάσεις που περιορίζουν την βούληση ενός ανθρώπου!!

    Τον πέτυχα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λάθος!!Ότι λέω εγώ είναι σωστό!!!!ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα !
    Η απάντηση στο ερώτημα σου για νόημα της παραβολής δίνεται στην εισαγωγή της ιστορίας,
    "... Εξάλλου εγώ πρέπει να ζήσω περισσότερο από τη βία." γιατί ήδη αντιστεκόταν,μιλούσε ενάντια στη Βία.
    Έτσι η συμπεριφορά του κ.Εντε,ήρωα της ιστορίας που αφηγείται ο κ.Κ.συμπληρώνει την δική του πράξη.Χιλιάδες άνθρωποι σαν τον κ.Εντε στις κατεχόμενες από το φασισμό χώρες κάλυψαν αντάρτες και είναι λάθος απέναντι στη Βία να μην καλύπτεις τις "αδύναμες" μορφές αντίστασης.
    "ένα πράγμα απόφυγε να κάνει : δεν του είπε ποτέ μία λέξη." δηλαδή ποτέ δεν συνεργάστηκε μαζί του! Η σχέση ανάμεσα στο γενικό και το μερικό,το δάσος και το δένδρο,τη στρατηγική και τακτική είναι η απάντηση που ζητάς κατά τη γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λίγο αργά ήρθα στην παρέα, αλλά μου δημιουργήθηκε μια απορία όχι μόνο από το θέμα αλλά και από το πρώτο σχόλιο.Αγωνίζεσαι για ελευθερία ,σωστά;
    Ένας αγώνας πάντα έχει συνέπειες.Αλλά όταν φωνάζεις για το δίκιο σου με όποιο τρόπο κι αν το κάνεις αυτό ,γιατί να επικρίνεται;
    Για να σε φυλακίσουν σημαίνει ότι αγωνίστηκες κι έχασες.Και τότε τι;
    Αφού ο καθένας δρα και αντιδρα διαφορετικά.Όταν αντιδράς επειδή αγωνίζεσαι για κάτι και το χάνεις εν τέλει; Παύεις να αντιδράς ή υπομένεις αυτό που δεν αντέχεις;

    Για μένα ελευθερία δεν είναι να μη δεσμεύεσαι,ούτε να μην εξαρτάσαι.Είναι ακριβώς το αντίθετο.Να προσφέρεις τον εαυτό σου για δέσμευση και να να παίρνεις και να δίνεις μέσα απ αυτή την αλληλεξάρτηση.Όταν γίνει θηλιά την κόβεις και συνεχίζεις..
    Τέλος θέτω ένα βασικό ερώτημα :Ρ

    Γιατί να αγωνιζόμαστε για ελευθερία; Γιατί να καταπατάται ένα τέτοιο δικαίωμα ώστε να αναγκαζόμαστε να αγωνιζόμαστε γι αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δε φτάνει που έρχεσαι μετά από δ΄΄υο χρόνια, Δανάη, μας βάζεις και δύσκολα ερωτήματα!:-)

    Αυτό πάντως που λες για τη δέσμευση μου αρέσει πολύ. Η προσφορά του εαυτού σου, το δόσιμο, η αλληλεξάρτηση που γίνεται ύστερα από ελεύθερη επιλογή και που αν στραβώσει και γίνει θηλιά την κόβεις και συνεχίζεις, πολύ ξεκάθαρη, αξιοπρεπής, περήφανη, συνειδητή στάση.

    ( Άργησες, αλλά έγραψες!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θέλουν χρόνο και ψάξιμο δυστυχώς ή ευτυχώς..
    Kαλώς σας βρήκα λοιπόν!!! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις