Στο Πασαλιμάνι για αεράκι ( δημιουργίας). Τα χαιρετίσματά μας στο 11ο Γυμνάσιο Πειραιά!

Η πληροφορία πως στο 11ο Γυμνάσιο Πειραιά, στο Πασαλιμάνι είχαν φτιάξει στην ταράτσα έναν κήπο, ήταν η αφορμή για να το επισκεφτούμε με την περιβαλλοντική μας ομάδα.

Για να…πάρουμε μαθήματα και για να τους απλώσουμε συγχαρητήριο χέρι.

Μπορεί σ' αυτό το ιστολόγιο μονότονα να επιμένουμε σε περιπτώσεις όπου η σχολική πραγματικότητα ανθίζει, αλλά … επιτρέψτε μας να συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Όπου το γκρι σπάει σε χρώματα, όπου το μπετόν ραγίζει, σπάει, κι η φύση αποκτάει φωνή, όπου η μιζέρια δίνει τη θέση της στο χαμόγελο, η απάθεια στη συμμετοχικότητα, η απραξία στη δημιουργία. Όπου βλέπουμε λόγους να ακουμπάμε τις ελπίδες μας, σε εποχές που αυτό φαίνεται τόσο δύσκολο.

Το 11ο Γυμνάσιο Πειραιά είναι ασφυκτικά αγκαλιασμένο από την πυκνοχτισμένη γειτονιά του. Στην ανηφοριά της στενής οδού Σηραγγείου, οι κοινόχρηστοι χώροι του σχολείου έχουν δίπλα τους, πάνω τους σχεδόν, τις προσόψεις και τους ακάλυπτους των διπλανών πολυκατοικιών.
Πώς άνθισε τόση φύση, πώς οι μέσα κι έξω χώροι αυτού του "δύσκολου" αρχιτεκτονικά σχολείου έγιναν τόσο ευχάριστοι;

Η ίδια συνταγή, που δεν έχουμε καθόλου κουραστεί να συναντάμε σε πολλά σχολεία και να την επαναλαμβάνουμε: Κάποιοι καθηγητές που υπερβαίνουν την οριοθετημένη απ' την υπηρεσία περιοχή και δίνουν από το απόθεμα της ψυχής και του χρόνου τους,

μια διεύθυνση-εμπνευστής και συμπαραστάτης, παιδιά πρόθυμα να ανταποκριθούν στο κάλεσμα ανθρώπων που τους νιώθουν στο πλευρό τους κι από 'κει και πέρα

οργάνωση, δουλειά, μεράκι. Θα ξεπεραστούν τα προβλήματα. Θα ενοχληθούν οι υπηρεσίες, θα κινητοποιηθεί η κοινότητα, τα σχέδια θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς.

Κάπως έτσι εδώ και χρόνια το 11ο Γυμνάσιο ξεκίνησε την προσπάθεια να αναβαθμίσει το χώρο του και κατ' επέκταση και τις εκπαιδευτικές του υπηρεσίες προς τους μαθητές.

Τόσο στο εσωτερικό του κτιρίου, λοιπόν, το οποίο έχει διακοσμηθεί
( μέχρι και ενυδρείο είδαμε στο ισόγειο..) και γεμίσει με πίνακες ανακοινώσεων που ζωντανεύουν το χώρο και επιβραβεύουν τις δραστηριότητες των μαθητών,

όσο και σε όλους τους εξωτερικούς χώρους, οι οποίοι έχουν γεμίσει με λουλούδια, πρασινάδες, μυριστικά, βότανα, ακόμα και παγκάκια και βρυσούλες, ο χώρος έχει μεταμορφωθεί και, φανταζόμαστε, και η σχολική καθημερινότητα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στο προαύλιο κυμάτιζε η σημαία που δίνεται στα οικολογικά σχολεία.
Τα παιδιά, μας είπαν, δείχνουν ιδιαίτερη προθυμία να ενταχθούν στην περιβαλλοντική ομάδα που επιμελείται του χώρου. Ε, δεν είναι και λίγα 60-70 παιδιά κάθε χρόνο!

Τα δικά μας συγχαρητήρια εύλογα και ποτέ αρκετά.

Στη διευθύντρια του σχολείου,

κ. Τερψιθέα Χατζημανώλη,

που ευγενικά μας καλοδέχθηκε και μας άφησε να αλωνίσουμε σε όλους τους χώρους του σχολείου, στην υπεύθυνη της περιβαλλοντικής ομάδας,

κ. Μαργαρίτα Θυμαρά

που μας αφιέρωσε το χρόνο της και πρόθυμα μας ξενάγησε στους χώρους,

λέγοντάς μας το ιστορικό και απαντώντας στις αρκετές ερωτήσεις μας, σε όλους όσους βρίσκονται πίσω απ' αυτό το αποτέλεσμα και δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε.

ΥΓ. Για την επίσκεψή μας αυτή δυο ακόμα ευχαριστώ.

Ένα στην υπεύθυνη της δικής μας περιβαλλοντικής ομάδας,

Γεωργία Καμαρινοπούλου,

που προετοίμασε και οργάνωσε την επίσκεψη,

αλλά και σε όλα τα παιδιά της περιβαλλοντικής μας ομάδας

που, όπως πάντα, ήταν υποδειγματικά

και μας έκαναν να καμαρώνουμε που τα συνοδεύουμε.