Η σκιά του ανέμου

Τον λένε Carlos Ruiz Zafòn, γεννήθηκε στη Βαρκελώνη και έγραψε το πρώτο του εφηβικό μυθιστόρημα είκοσι χρόνια πριν. Το 2001 έγραψε το  πρώτο του μυθιστόρημα για μεγάλους, Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, κι από τότε το έργο του απογειώνεται. Βραβεία, μεταφράσεις, αλλεπάλληλες εκδόσεις, αναγνώριση από κοινό και κριτικούς. 

Η Σκιά του ανέμου είναι ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα 615 σελίδων. Ένα βιβλίο με πρωταγωνιστές τη βιβλιοφιλία, την ίδια τη Βαρκελώνη, τις ανθρώπινες σχέσεις, το μυστήριο και την πλοκή,
τη δράση, γραμμένο με ρυθμό και πολλές εναλλαγές στην αφήγηση. Έρωτας, ζωή, λογοτεχνία, ανθρώπινοι χαρακτήρες διασταυρώνονται, όσο ξεδιπλώνεται το πολύπλοκο κουβάρι του μυστηρίου.
Μερικοί αφορισμοί - με τη γνώση ότι έτσι δεν αποδίδεται το χρώμα και ο χαρακτήρας του βιβλίου:

"Η παιδική αφοσίωση είναι δύστροπη και άπιστη ερωμένη" (σελ. 48)

[μέσα σε μια βιβιοθήκη] "Ένιωσα περικυκλωμένος από εκατομμύρια εγκαταλειμμένες σελίδες, από σύμπαντα και ψυχές χωρίς αφέντη, που βυθίζονταν σ' έναν ωκεανό σκότους, ενώ ο κόσμος έξω από εκείνα τα τείχη έχανε τη μνήμη του δίχως να συνειδητοποιεί καν, μέρα με τη μέρα, νιώθοντας ολοένα και πιο σοφός όσο περισσότερο ξεχνούσε." ( σελ. 100-101)

"σ'ετούτη τη ζωή η μόνη επιστήμη με σταθερή έδρα είναι η προκατάληψη"( σελ. 126)

"Ο κύριος Αγκλάρ ανήκε σ'αυτή τη ράτσα ανθρώπων με προνομιούχο νου που έχουν πάντα δίκιο"(126)

"διαπίστωνα πόσο εύκολο ήταν να πάψει κανείς να αντιπαθεί κάποιον που θεωρεί εχθρό του απ' τη στιγμή που εκείνος έπαυε να φέρεται ως εχθρός" (141)

"Τα βιβλία είναι καθρέφτες. Σ' αυτά βλέπει κανείς μόνο ό,τι κουβαλάει μέσα του"( 269)

"Αρχίσαμε να προχωράμε προς την πλατεία, όπου μια ορδή από παππούδες;ασχολιόταν με τα περιστέρια της περιοχής - όλη τους η ζωή ψίχουλα κι αναμονή"( 283)

"Οι άνθρωποι που δεν έχουν δική τους ζωή ανακατεύονται πάντα στις ζωές των άλλων"( 289)

"Μην εμπιστεύεσαι αυτόν που εμπιστεύεται τους πάντες"( 379)

Κι άλλα πολλά.

Εσείς; Τι καλό διαβάζετε τελευταία;