Αναζητώντας τρόπους να είμαστε ουσιαστικοί

Όσοι ετοιμάσαμε την εκδήλωση της 17ης Νοέμβρη στο σχολείο μας συντάξαμε και συνυπογράψαμε ένα κείμενο, με την ελπίδα η εκδήλωση να έχει αυτή τη φορά κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα. 
Το κείμενο αυτό είναι μια πρόταση που απευθύνεται σε όλη τη σχολική μας κοινότητα και στα θεσμικά όργανά της, που καλεί σε διατύπωση ιδεών για βελτιωτικές παρεμβάσεις στο χώρο του σχολείου. Ιδεών, που, αν αρέσουν και συμφωνηθούν από όλους, θα βρουν την εφαρμογή τους από όλους εμάς. 
Παραθέτουμε κι εδώ το κείμενο που διάβασαν  η Γλυκερία κι η Ελένη και το θέτουμε στην κρίση σας:

                 Σε λίγο αρχίζει αυτό που λέμε «γιορτή του Πολυτεχνείου». Θα  θυμηθούμε πάλι την ποίηση, τη μουσική και τα καλά τραγούδια, πράγματα που τις υπόλοιπες μέρες έχουμε εξορίσει από τη σχολική καθημερινότητα. Θα τα θυμηθούμε για να τιμήσουμε, όπως λέμε, τους νέους που λίγα χρόνια πριν πάλεψαν, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να υπερασπιστούν τα οράματά τους και αξίες υψηλές, όπως η Ελευθερία, η Αντίσταση στο φασισμό, η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη.

                  Με μελαγχολία όμως διαπιστώνουμε ότι τις σχολικές γιορτές σχεδόν πάντα η στερεότυπη επανάληψή τους τις οδηγεί στη στείρα πρόκληση της συγκίνησης και τελικά στην απώλεια νοήματος: Θα πούμε μπράβο στα παιδιά που ετοίμασαν τη γιορτή, θα χειροκροτήσουμε και θα αποχωρήσουμε ήσυχοι πως κάναμε το αγωνιστικό μας χρέος και φέτος – ενώ δε θα έχουμε κάνει τίποτα.

                  Αναρωτηθήκαμε, λοιπόν, πόσο ουσιαστική θα μπορούσε να γίνει η σημερινή μας «γιορτή» - εμείς τη λέμε εκδήλωση μνήμης. Πώς θα μπορούσε να μας δώσει μιαν ευκαιρία να αγωνιστούμε κι εμείς για να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας, να αγωνιστούμε για να μείνει κάτι όρθιο  στις μέρες της κρίσης που περνάμε.

                  Και σκεφτόμαστε η σημερινή μας παράσταση να είναι μόνο η συνοδεία. Η συνοδεία μιας πρότασης που τώρα καταθέτουμε σε όλους:

                  Καλούμε όλους τους θεσμικούς φορείς αλλά και τα άτομα ένα ένα της σχολικής μας κοινότητας, το Διευθυντή, το Σύλλογο των καθηγητών, ως σώμα αλλά και ως ξεχωριστά άτομα το καθένα, το Σύλλογο γονέων, τα πενταμελή και το δεκαπενταμελές αλλά και τον κάθε μαθητή ξεχωριστά, όλους,  να προσπαθήσουμε έμπρακτα, μέσα από το χώρο που ζούμε μαζί καθημερινά, μέσα από το σχολείο μας, να αγωνιστούμε για  να αλλάξουμε όσα η Πολιτεία δε δείχνει διατεθειμένη να αλλάξει.

                  Σας καλούμε όλους, μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για βελτιωτικές παρεμβάσεις στο χώρο του Σχολείου, ιδέες που, όταν τις συμφωνήσουμε θα αρχίσουμε να τις εφαρμόζουμε στην πράξη.

                  Ας είναι αυτή η συμβολή της σημερινής εκδήλωσης. Ας μη μείνουμε μόνο στα όμορφα λόγια των ποιητών. Ας δείξουμε έμπρακτα, όπως οι νέοι του Πολυτεχνείου, ότι έχουμε αξίες και οράματα,  ότι τα υπερασπιζόμαστε και μπορούμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά γι’ αυτά.

                                   

Σας ευχαριστούμε

Τι λέτε; Μια ακόμα φωνή που θα σβήσει ή μια ελπίδα να γίνουν πράξη κάποια πράγματα; 

ΥΓ. Χρωστάμε μιαν ανάρτηση στα υπέροχα παιδιά της εκδήλωσης. 

Για την ώρα ένα μόνο ολόψυχο ευχαριστώ.