Mόνοι ή μαζί ;
Μια μελωδική ποίηση η αφορμή
Είμαστε άραγε πραγματικά μόνοι μας ;
Νιώθουμε μοναξιά,γιορτάζει η θλίψη μας
Η αγάπη όμως ; Κοίταξε,είναι παντού
Όλοι ζήσαν περίεργες ιστορίες κρυφών και φανερών ερώτων
Η καρδιά σκίρτησε,η λογική έσβησε
Η ανάμνηση,το συναίσθημα..χαραγμένο
Ο κόσμος του αγαπημένου σου προσώπου,δικός σου πια
Ο δικός σου..δικός του
Οι μαγικοί κόσμοι που φανταζόμασταν μικροί..εκεί χαθήκαμε κι εμείς
Ίσως κάτι τελείωσε,ίσως κάτι αρχίζει,μα μόνοι δεν είμαστε.
Είναι η κοινή εμπειρία της αγάπης ο συνδετικός μας κρίκος
Ένα αστέρι λαμπερό στο βαθύ μπλε του ουρανού που όλοι μας κοιτάμε...
Έτσι...κάθε φορά που κάνουμε μια μοναχική βόλτα στη θάλασσα,όταν θα δούμε το αστέρι μας ,θα φωτίσει όλη η πλάση!
Είναι το κοινό αντίκρισμα του ουρανού μας από διάφορες γωνίες του πλανήτη
Δάκρυα νοσταλγίας θα κυλήσουν...νιώθουμε το ίδιο,είμαστε μαζί,να το θυμάσαι...
Υπέροχο, Δανάη! Νομίζω πώς δεν γινόταν να υπάρξει πιο όμορφη ανάρτηση για μια βραδιά Ανάστασης! Νάσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές ευχές σε όλες και όλους τους φίλους!
Εσείς να στε καλά με τα γλυκά σας λόγια :)
ΔιαγραφήΝα χετε όμορφο βράδυ! :D
Μόνοι ή μαζί: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθώς ο Κύριος!! :)
Διαγραφή"Η κοινή εμπειρία της αγάπης ο συνδετικός μας κρίκος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εύστοχα που το γράφεις, βρε Δανάη..
Το συνειδητοποιούν αρκετοί αυτό, άραγε; Βοηθάνε οι μέρες που περνάμε πάνω σ' αυτό ή μένουμε στο περιτύλιγμά τους;
Καλημέρες:-)
Καλώς ορίσατε! :)
ΔιαγραφήΑν το συνειδητοποιούσαν θα μασταν εδώ ακόμη; Ή είναι τόσο δύσκολο το πρώτο βήμα, που όλα όσα μας χωρίζουν είναι σημαντικότερα;
χμ..νομίζω δεν έχει να κάνει με μέρες και καιρούς...αλλά με την ποιότητα των ανθρώπων...
Kαλημέρα κι απο δωω :D