Κόντρα στην ηττοπάθεια

Επειδή η ηττοπάθεια τείνει να γίνει το εθνικό μας κουσούρι, καλό είναι να πορευόμαστε σε άλλη κατεύθυνση.

Χτες, στο σχολείο, κάναμε μιαν αρχή, ρίξαμε ένα σπόρο. Θα τον ποτίζουμε, λέμε, κι ελπίζουμε να ριζώσει.

Παρόλο που κατά καιρούς έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες να ομορφύνουν οι αίθουσες – ζωγραφιές στους τοίχους, πόστερ, διακοσμητικά στους πίνακες ανακοινώσεων κλπ - , πολλές απ’ αυτές έχουν τη συνηθισμένη εικόνα αιθουσών δημοσίου σχολείου που ξέρουμε χρόνια. Βασικώς, γύμνια. Και κάπου κάπου και καμιά μικροκαταστροφούλα, ξηλωμένες κρεμάστρες και ανεμιστήρες, σπασμένα ράφια, βρωμίτσες. Πώς το επιτρέπουμε, αλήθεια, εμείς από μας, αυτό, τόσον καιρό που δουλεύουμε εκεί;

Η κ. Χριστοπούλου έκανε μια κουβέντα με το Β2, αποφασίστηκε

η διακόσμηση της τάξης με αφίσες και άλλο υλικό και εκεί βρήκε να ακουμπήσει και η πρωτοβουλία της σχολικής βιβλιοθήκης που λέει:

Μικρές θεματικές βιβλιοθήκες σε όλες τις τάξεις!

Βάλαμε, λοιπόν, μπροστά την πρώτη, που θα φιλοξενήσει τη συλλογή των τευχών του περιοδικού «Διαβάζω», μια συλλογή 36 ετών, όσα είναι αυτά που εκδίδεται το περιοδικό.

«Μα δε θα τα χαλάσουν;» ήταν η πρώτη σκέψη. Ε, λοιπόν, αυτό λέμε. Όχι στην ηττοπάθεια. Ας δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που να εμπνέει την καλή διάθεση και το σεβασμό και ας είμαστε και έτοιμοι να βαδίσουμε ένα δύσκολο και αμφίβολο δρόμο. Αλλά, ας προσπαθήσουμε.

Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο η τοποθέτηση των περιοδικών στα ράφια συνοδεύτηκε και με μιαν ανακοίνωση που δόθηκε στα παιδιά και που έλεγε:

«Η σχολική βιβλιοθήκη παίρνει την πρωτοβουλία να δημιουργήσει στην κάθε αίθουσα κι από μια μικρή θεματική βιβλιοθήκη. Τοποθετεί, λοιπόν, στα ράφια τής κάθε σχολικής αίθουσας, βιβλία ή περιοδικά που μπορείτε φυσικά να τα διαβάζετε αλλά και να τα δανείζεστε, αφού τα χρεωθείτε από τη βιβλιοθήκη στο ισόγειο.

Για ένα μεγάλο σχολείο όπως το δικό μας, αυτό είναι ένα πείραμα αρκετά τολμηρό, αφού με τον τρόπο αυτό θα μείνουν εκτεθειμένα πολλά πολύτιμα βιβλία και τεύχη περιοδικών. Όμως, κρίναμε πως πρέπει να προσπαθήσουμε, να τολμήσουμε, να διαμορφώσουμε ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον που μας αξίζει.

Τα ράφια των σχολικών μας αιθουσών έμεναν δέκα χρόνια τώρα κενά. Τώρα γεμίζουν. Ζητάμε τη συνεργασία σας, την προσοχή σας, το σεβασμό σας. Ας προστατεύουμε το χώρο μας κι ας τον διαμορφώνουμε έτσι που να χαιρόμαστε γι’ αυτόν και για μας.

Περιμένουμε και τις δικές σας προτάσεις και ενέργειες για τη βελτίωση των αιθουσών και των χώρων του σχολείου. Σας ευχαριστούμε πολύ"

Κι επιτέλους, μετά την παρέμβαση, η μικρή βιβλιοθηκούλα τού Β2 θύμιζε, επιτέλους, βιβλιοθήκη.