Παράξενες μέρες. Στίχοι του Π.

Δικές σας δημιουργίες αυτές τις μέρες, για να ισορροπούμε τις εντάσεις των εξετάσεων.

Ο μαθητής Π. μάς έδωσε στίχους του, που, από τη συζήτηση που κάναμε, τους φαντάζεται να "δένουν" με μουσική ραπ. Να τοι:

Παράξενες μέρες
Τρέχω σε δρόμους μυστικούς
σε πύρινους δρόμους
πάστρα τα όνειρα
της ευχής τα γιόματα
αγάπη ζητώ
σ’ ένα κόσμο γεμάτο φασισμό
και άδικα μαλώματα

Νέο ουρανό ζητώ
για την πατρίδα που αγαπώ
ευκαιρία ν’ αλλάξω
το μέλλον που μόνο εγώ δεν περπατώ
ψυχή και σώμα θα δώσω
με σας τους μαλάκες ποτέ δε θ’ ανταμώσω
γροθιά θα γίνω να σπάσω τα οδοφράγματα
καταιγίδα να πνίξω τα άδικα συντάγματα
ήλιος θα γίνω για μια νέα αυγή
ακόμα κι αν στο τέλος το σώμα μου χαθεί
Ιδέα θα γίνω γεμάτη ελεύθερα οράματα
ο δήμιος θα είμαι, με ακούτε,
δε θα σωθείτε στα θυμιάματα.
Το δικό μου δρόμο ψάχνω κι εσείς μου το χαλάτε
Σαν το χείμαρρο θα σας τα πω
κι αν θέλετε αλλού να πάτε
Θυσία έχουμε γίνει στο βρόμικο βωμό σας
στα στήθια μας, μουχλιασμένη
η καρδιά μας
απ’ το αδίστακτο όνειρό σας.

Καινούρια τάξη των πραγμάτων
εγώ όμως θα το φωνάζω
Ελλάδα είσαι και θα είσαι η χώρα των θαυμάτων
Δε μένω στο παρελθόν
αυτό έφυγε και ξέφτισε
το μέλλον μας κοιτώ
που ήρθε και μας γλέντησε
Τον πόνο μας νιώθω
σε ένα κόσμο που κάποιος άλλος
μας έφτιαξε.
Τρέχω και δεν ξεχνώ τις βασικές αρχές μου
το σώμα, την ψυχή μου και όλες τις πληγές μου
Νέο ουρανό ζητώ
νέα πράγματα
τον κόσμο να αλλάξω
μέσα από λίγα γράμματα
Ακόμα κι αν αναλωθώ στου κόσμου τη ζάλη
θα ξέρω πως δεν έζησα άλλη
μια νύχτα
στη δική σας την κραιπάλη.

Πώς σας φαίνονται;