Διαλύτης σκουριάς

Η αλυσίδα του ποδηλάτου κι οι δίσκοι του είχαν σκουριάσει.

Η καλή φίλη και συνάδελφος το παρατήρησε, αλλά δε στάθηκε εκεί.

Το επόμενο πρωί έφερε μαζί της και μου έδωσε ένα σπρέι που έγραφε πάνω: «ΔΙΑΛΥΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣ»!
Ούτε που ήξερα ότι υπήρχε τέτοιο πράγμα.

Και έτσι, γεμάτος από την αγάπη, την καλοσύνη, την ευστοχία των συναδέλφων, καθώς είχα βαλθεί να ξεσκουριάζω το ποδήλατο,

συνειδητοποίησα τη συμβολική σημασία που είχε η χειρονομία:

Ανάγκη να φύγει η σκουριά, όποια, απ’ όπου, ανάγκη να βάλουμε μπροστά τους διαλύτες σκουριάς που έχουμε, τώρα που ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά.

Ανάγκη να λαδώσουμε τα γρανάζια της κάθε σχολικής μέρας, να τινάξουμε την απειλητική σκουριά από μέσα μας, από πάνω μας.

Να μένουμε ζωντανοί και να το προσφέρουμε απλόχερα.

Προσηλωμένοι στο λόγο του Γιάννη Ρίτσου « να’σαι ήλιος, να χαρίζεις φως».

Και φαίνεται πως ένα τέτοιο αεράκι φυσάει στο σχολείο, καθώς περιμένουμε την έναρξη της σχολικής χρονιάς τη Δευτέρα.

Πολλή δουλειά, βαψίματα, περιποίηση των χώρων, προετοιμασία κάποιων εκπλήξεων για την υποδοχή, συζητήσεις γόνιμες και ιδέες, σχέδια.
Κι ας είναι η συγκυρία δύσκολη κι ανησυχητική.

Ή ίσως και γι’ αυτό.

Πρόσκληση

Οι φετινοί απόφοιτοι. Που αυτές τις μέρες περνάτε από το σχολείο καταθέτοντας την αγάπη σας.Που περνάτε, έτσι απλά, για να σας δούμε και να μας δείτε· να σας συγχαρούμε ή, αν μπορούμε, να σας συμβουλεύσουμε για τη συνέχεια.Που ζήσαμε και δημιουργήσαμε τρία χρόνια εδώ, μαζί.Και που ανοίγεστε πια με τα δικά σας φτερά.

Σας περιμένουμε κι εσάς τη Δευτέρα, κατά τις 10.00΄ (ξυπνάτε, αλήθεια, τόσο νωρίς;), όπως κάθε χρονιά, με μεγάλη χαρά, να σας ευχηθούμε και να σας κεράσουμε ένα αναψυκτικό.

Για το σχολείο είστε ακόμα «παιδιά του».