ΣυνΚινησις

Σκορπιζόμαστε στον χώρο. Περπατάμε σε έναν νοητό χάρτη. Σιγά-σιγά μεγαλώνουμε τα βήματά μας. Περιορίζουμε τον χώρο του άλλου. Τού στερούμε την παραμονή του στον χάρτη. Τον κοιτάμε καχύποπτα. Θέλουμε τον χάρτη δικό μας. Θέλουμε, απαιτούμε… Και έτσι χωριστήκαμε.

Η ομάδα του ΣυνΚίνησις επισκέφτηκε για ακόμα μια φορά το σχολείο μας. Δύο ηθοποιοί ήρθαν να μας βοηθήσουν να δούμε, να αντιληφθούμε ο ένας τον άλλο. Όλα αυτά με ένα εργαλείο: Το θέατρο και την κίνηση. Σε πρώτο χρόνο, το πρόγραμμα παρακολούθησε η Β’ τάξη του σχολείου μας και ασχολήθηκε με τη διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Μέσα από δραστηριότητες με αυτοσχεδιασμό και κίνηση, διασκεδάσαμε και μάθαμε τη βάση στην οποία θεμελιώνονται τα δικαιώματα των ανθρώπων και πώς η στέρηση αυτών είναι συνυφασμένη με την έλλειψη ελευθερίας... Και έτσι ενωθήκαμε.

Μετά τη Β’ Τάξη, σειρά είχε η Α’. Αυτή τη φορά το βιωματικό εργαστήριο είχε ως κεντρικό

θεματικό άξονα το σχολικό εκφοβισμό. Μέσα από παιχνίδια, χορό, παντομίμα, βίντεο,

συζήτηση και θέατρο μιλήσαμε και αναδείξαμε την αγάπη και την αποδοχή για το διαφορετικό.

Αναλύσαμε τον εκφοβισμό ως συμπεριφορά και δραματοποιήσαμε σενάρια με τις διαφορετικές

περιπτώσεις άσκησης bullying με σωματική βία, λεκτική βία και cyberbullying. 

Το εργαστηρίο ολοκληρώθηκε με μια δραστηριότητα που μάς καθήλωσε όλους. Συνειδητοποίησαμε τον μεγάλο βαθμό στον οποίο οι λέξεις και τα επίθετα που τόσο αβίαστα ξεστομίζουμε για αυτόν που στέκεται απέναντί μας, μπορούν να τον στιγματίσουν. Όλα αυτά γράφοντας πάνω σε μια μάσκα. Γράψαμε χαρακτηρισμούς, βρισιές, λόγια που ταπείνωναν αυτόν που φόραγε τη μάσκα. Ο ίδιος προσπαθούσε να τις σβήσει, να τις εξαφανίσει όμως αυτό ήταν αδύνατο. Καταλάβαμε πόσο πόνο μπορούν να προκαλέσουν οι λέξεις και πώς κάποιος καταλήγει να εγκλωβίζεται σε αυτές και να χάνει τον εαυτό του. 

Βάσια Αγγελοπούλου

Στέφανος Γιαννόπουλος