Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Βίβλου Νάξου: Το σχολείο των ονείρων μας

  http://www.kathimerini.gr/817599/article/epikairothta/ellada/olohmero-dhmotiko-sxoleio-vivloy-na3oy-to-sxoleio-twn-oneirwn-mas

http://ivan-2-google.blogspot.gr/2015/06/blog-post_2.html

"Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ζεστή στη Νάξο. Ο δρόμος για τη Βίβλο ή αλλιώς τους Τρίποδες, το χωριό των 700 κατοίκων λίγο έξω από τη Χώρα, ήταν σύντομος και λίγο πριν από τις 9 το πρωί είχαμε ήδη φτάσει στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο - ένα κτίριο ανάμεσα στα στενά γραφικά κυκλαδίτικα σοκάκια, με θέα την πεδιάδα και ένα φρέσκο αεράκι να δροσίζει τις τάξεις, που είχαν εκείνη τη μέρα τα παράθυρα ανοιχτά. Την ώρα που φτάσαμε, η πρώτη τάξη, του 29χρονου δασκάλου Νίκου Βιντζηλαίου και των εννέα μαθητών του, έβλεπε στον... διαδραστικό της πίνακα (!) ένα ντοκιμαντέρ για τις χελώνες Καρέτα καρέτα. Τα θρανία ήταν τοποθετημένα σε σχήμα Π και πίσω τους βρισκόταν ένα πολύχρωμο χαλί με μαξιλάρια, κηρομπογιές, μολύβια και μαρκαδόρους σε ωραία κουτιά. «Τι σόι μάθημα κάνουν;» αναρωτήθηκα. Σύντομα θα έπαιρνα απάντηση.

Στο Δημοτικό της Βίβλου επικρατεί ένα διαφορετικό κλίμα. Από τον 39χρονο Ναξιώτη διευθυντή Χρήστο Σκάρκο μέχρι και τον τελευταίο διδάσκοντα (πέντε είναι οι μόνιμοι, ένας με ΕΣΠΑ για το ολοήμερο και κάποιοι για Αγγλικά και γυμναστική που υπηρετούν και σε άλλα σχολεία του νησιού) είναι άνθρωποι νέοι, κεφάτοι, με μεράκι και πολλή αγάπη για τη δουλειά τους. Όλοι λάτρεις των νέων τεχνολογιών και των αντίστοιχων μεθόδων διδασκαλίας που κάνουν τα παιδιά να διασκεδάζουν με το μάθημα, κάνουν ήσυχα και με αφοσίωση τη δουλειά τους, βρίσκοντας λύσεις στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε σχολείο σήμερα, κυρίως στην υλικοτεχνική υποδομή. Πώς; Αναζητώντας χορηγίες, τη βοήθεια τοπικών συλλόγων, φίλων ή γνωστών, των γονιών των μαθητών και με όπλο τη δική τους προσωπική σκληρή εργασία. Έτσι κατάφεραν να έχουν διαδραστικούς πίνακες σε κάθε τάξη, εργαστήριο υπολογιστών, wi-fi αλλά και απλό εξοπλισμό, όπως τουβλάκια για τα Μαθηματικά, π.χ., που κάνουν το μάθημα πιο ενδιαφέρον.
.....................................................................................................................................

Το τυπικό πρόγραμμα του Δημοτικού σε γνωστικό επίπεδο, έτσι κι αλλιώς, φτάνει και περισσεύει. Για το τρυφερό της ηλικίας τους, όμως, απαιτούνται περισσότερα: να κάνουμε το μάθημα πιο βιωματικό, πιο μοντέρνο, να κερδίζουν τα παιδιά εμπειρίες. Δεν είναι απλό και, όπως είναι τα πράγματα, προϋπόθεση αποτελούν το μεράκι και η αφοσίωση των εκπαιδευτικών. Πολλοί νομίζουν ότι δουλεύουμε κάθε μέρα μέχρι τις 12.30, όμως η προετοιμασία που χρειάζεται, αν θες να κάνεις ενδιαφέρον μάθημα και δραστηριότητες, είναι τεράστια. Το δύσκολο είναι πώς θα διδάξεις κάτι απλό με 10 διαφορετικούς τρόπους για να το καταλάβουν και οι 10 που έχεις. Να εφευρίσκεις τρόπους, να τα συνδυάζεις όλα, να κάνεις το μάθημα ελκυστικό, να τραβάς τα παιδιά που έχουν κάποιο πρόβλημα διάσπασης προσοχής, ένα παιδί που δεν του αρέσει το μάθημα να βρεις τρόπο να του αρέσει. Πρέπει δηλαδή μέσα στην τάξη να γίνεις τόσα κομμάτια όσοι είναι και οι μαθητές σου. 
...................................................................................................................................................

Όσο παίζουμε στο μαγικό χαλί τους και μου διηγούνται ιστορίες για τους φίλους και τα αδέρφια τους, ρωτάω τη Σαμάντα, που ζωγραφίζει ακόμα την παραλία των χελωνών, ποιο είναι το ιδανικό σχολείο. Δεν με ξαφνιάζει η απάντηση, αλλά με συγκινεί: «Αυτό!» μου λέει με φυσικότητα.

Έτσι, την ώρα που φεύγουμε δεν μου κάνει καμία εντύπωση που οι γονείς περιμένουν στον ήλιο να παραλάβουν τα παιδιά τους τα οποία έχουν σχολάσει κι εκείνα τους φωνάζουν από μέσα: «Μαμά, σε παρακαλώ, πέντε λεπτάκια ακόμη»..."

Το άρθρο μας έστειλε ο Διονύσης  Μάνεσης, πολυαγαπημένος δάσκαλος ο ίδιος,
αξέχαστος για τα παιδιά που είχαν την τύχη να τον συναντήσουν, δεν θα γινόταν να μην τον αγγίξει, μόλις το διάβασε.

Αυτό είναι ένα μέρος από την εισαγωγή του στο e-mail που μας έστειλε:

"Φυσικά συγκινήθηκα διπλά  διαβάζοντας το άρθρο  και βλέποντας το βίντεο , όχι τόσο γιατί έρχεται από ένα άσημο χωριουδάκι της Νάξου που το ξέρω καλά, αλλά επειδή περιλαμβάνει τόσα όνειρά μας που λίγο αγγίξαμε, πολύ μας ξεφύγανε και που , εν πάση περιπτώσει, δεν τα βλέπω να κυριεύουν το πεδίο της ελληνικής εκπαίδευσης."

Το βίντεο που αναφέρθηκε πιο πάνω ,  γυρίστηκε με τη συμμετοχή παιδιών και δασκάλων , δείχνει με τρόπο πεντακάθαρο όσο ο ουρανός και οι θάλασσες της Νάξου, το αγαπημένο σχολείο των παιδιών! (φαίνεται ότι ....υπάρχει!)

 https://www.youtube.com/watch?v=DK7g9SANa_g

 από τα γυρίσματα του βίντεο

http://www.kykladiki.gr/?p=7439

Να μην μείνει ένα απλό όνειρο

Οι μαθητές του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Βίβλου, ο δάσκαλός του Νίκος Βιντζηλαίος και ο σκηνοθέτης Γιάννης Παπαδάκος εξιστορούν ο καθένας από τη πλευρά του το πώς σκέφτηκαν, βίωσαν και σκηνοθέτησαν την ταινία μικρού μήκους «ας φανταστούμε το σχολείο των ονείρων μας» για τον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Δημιουργικής Έκφρασης Μαθητών Δημοτικών Σχολείων.

http://www.kykladiki.gr/?p=7439