Δυο χρυσά κεράκια για την ποίηση
Η ποίηση. Όχι μόνο ως είδος αλλά κυρίως ως στάση ζωής.
Δυο μικρά κεράκια ( χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια..) για τη γιορτή της σήμερα, που μας το θυμίζουν:
Το πρώτο, του Γιώργου Σαραντάρη, που μένει αναμμένο πάνω από εβδομήντα χρόνια:
.jpg)
Γιώργος Σαραντάρης
«Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει...»
Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε,
σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα,
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους,
τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
και στη σκόνη του καιρού.
Σημαίνει πως φοβόμαστε
και η ζωή μάς έγινε ξένη,
ο θάνατος βραχνάς
Και το δεύτερο του Μιχάλη Γκανά - αυτό είναι βρέφος ακόμα
Μιχάλης Γκανάς
"Αυτοί παιδί μου δεν-"
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ' Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί...
που έτσι γράφεται το μέλλον μας
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ' Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί...
που έτσι γράφεται το μέλλον μας
Μάλιστα αυτό το μελοποιήσανε δυο νέα παιδιά και του έδωσαν αυτή τη μορφή:
Και γι' αυτό γιορτάζουμε την ποίηση
Στείλτε μας ένα στίχο κι εσείς
Στείλτε μας ένα στίχο κι εσείς
και ...."εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται
ΑπάντησηΔιαγραφήπως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...
Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση."
Τίτος Πατρίκιος
γεια σου, Διονύση!
Τι ωραία επιλογή, Στέλλα. "(...) Eκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι
Διαγραφήνα σμίξουν
όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων (...)
εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση "
Και, τελικά, φαίνεται πως αυτή παντού μας βρίσκει. Το ζήτημα είναι αν τη βρίσκουμε κι εμείς.
γεια σου, Στέλλα!
Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψουμε στίχο για την ποίηση (δεν ξέρω αν υπάρχει "πρέπει" γενικά στην ποίηση), αλλά εγώ αυτούς τους στίχους αποφάσισα τελικά να γράψω:
ΑπάντησηΔιαγραφή" Ἐδῶ, ὅσο σιγά κι ἄν περπατήσω μές στήν ἄχνα τῆς βραδιᾶς,
εἴτε μέ τίς παντοῦφλες, εἴτε ξυπόλυτη,
κάτι θά τρίξει, — ἕνα τζάμι ραγίζει ἤ κάποιος καθρέφτης,
κάποια βήματα ἀκούγονται, — δέν εἶναι δικά μου.
Ἔξω, στό δρόμο μπορεῖ νά μήν ἀκούγονται τοῦτα τά βήματα, —
ἡ μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα, —
κι ἄν κάνεις νά κοιτάξεις σ' αὐτόν ἤ στόν ἄλλον καθρέφτη,
πίσω ἀπ' τή σκόνη καί τίς ραγισματιές,
διακρίνεις πιό θαμπό καί πιό τεμαχισμένο τό πρόσωπό σου,
τό πρόσωπό σου πού ἄλλο δέ ζήτησες στή ζωή παρά νά τό κρατήσεις
καθάριο κι ἀδιαίρετο. "
-Γιάννης Ρίτσος, "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος"
Υ.Γ. μας έλειψε σήμερα η μέρα της ποίησης στο σχολείο.
Άλλο να μη ζητάς στη ζωή παρά να κρατάς το πρόσωπό σου καθάριο και ακέραιο - πόσο όμορφο. Και πόσο συντριπτικό να το βλέπεις θαμπό και τεμαχισμένο..
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε, Μαρία - να που, έστω κι εδώ, κάπως συναντηθήκαμε με τη μέρα της ποίησης.
Oι λογισμοί είναι σαϊτιές, καρδιά μου είν' το σημάδι,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μάχουνται, και ποιός μπορεί να τα συβάσει ομάδι;
Ερωτόκριτος
Να απαντήσω; ΜΟΝΟ Η ΠΟΙΗΣΗ.
Χρόνια πολλά στην Ποίηση και στους εραστές της.
Συνεπιβάτις
Και μέσω της ποίησης, ο Σολωμός, συνεπιβάτισσα: με λογισμό και μ' όνειρο..
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά, ευχαριστούμε! :-)
" Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει… "
ΑπάντησηΔιαγραφή-Τάσος Λειβαδίτης.
Όχι μόνο υπάρχει ο κόσμος όταν τον μοιραζόμαστε, αλλά τότε χρωματίζεται και με τα πιο ωραία χρώματα!!!!
Θα συμφωνήσω με τη Μαρία. Αισθητή η σημερινή απουσία. Έλειπε και μας έλειπε..
Ή "Πάρε την λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου", όπως το είχε θέσει ο Εμπειρίκος, Όρθιο Πτώμα. Στο εύχομαι: να έχεις πάντα να τον μοιράζεσαι. Να δίνεις και να σου δίνεται.
Διαγραφή( Σιγά, βρε, μη δε συμφωνούσες με τη Μαρία! Παραλίγο να μπερδευτώ και να γράψω "Μαφία" !)
Αυτά που χάθηκαν, αυτά που δεν ήρθαν μην τα κλαις
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που τα'χες και δεν τα' δωσες κλαφ' τα! "Γιάννης Ρίτσος"
Πράγματι αισθητή η σημερινή απουσία..
Καλώς τη Μαρία! Λες και συνεχίζεις τον παραπάνω στίχο του Λειβαδίτη, Μαρία.
ΔιαγραφήΤώρα, για τη σημερινή απουσία, ε, βρε παιδιά, μια απεργία έκανα κι εγώ, σαν άνθρωπος! Τη μέρα της ποίησης θα τη γιορτάσουμε την Πέμπτη και θα γεμίσουμε το σχολείο με πολλούς χρωματιστούς στίχους, όπως τους θέλει το Όρθιο Πτώμα, τους οποίους και θα μοιραστούμε, όπως το θέλεις κι εσύ! Σιγά μη χάναμε τη μέρα "μας"! Κανονίστε, αν θέλετε, να μείνετε μερικοί μετά το σχόλασμα της Τετάρτης για ...αφισοκόλληση :-)
Καλό βράδυ, Μαρία.