Ρίτσος παντός καιρού

η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στα παιδιά της Β΄λυκείου

Γκράφιτι στο 4ο Γυμνάσιο Σπάρτης

Η αλήθεια είναι πως έχουμε, ως σχολείο, τις ποιητικές μας αδυναμίες ( διάβαζε εμμονές..). Κι ο Ρίτσος είναι μια βασική.  Συχνά πυκνά τον θυμόμαστε, και δε χρειαζόμαστε τις επετείους και τις γιορτές για να δροσιζόμαστε με τους στίχους του.

Φέτος, στις 17 Νοέμβρη, συνοδέψαμε την εκδήλωσή μας με αφίσες με στίχους του. Η εκδήλωση τελείωσε, ο Νοέμβρης έφυγε, μα οι αφίσες μένουν – κάνουμε πως τις ξεχάσαμε. Ποιο το κακό να κάνεις γυμναστική και να διαβάζεις:

ή

ή 

ή ακόμα

;

Και στη δευτέρα τάξη, μέσα από το μάθημα της λογοτεχνίας, ζωγραφίσαμε εικόνες στίχων του, διαβάσαμε και σημειώσαμε στίχους που μας άρεσαν από το Πρωινό Άστρο, το Καπνισμένο Τσουκάλι, την Ανυπότακτη Πολιτεία, τη Ρωμιοσύνη, τον Επιτάφιο, το Εικονοστάσι Ανωνύμων Αγίων, είδαμε βίντεο και ακούσαμε τραγούδια, απαγγείλαμε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, αλλά κυρίως ...κλέψαμε. Κλέψαμε όσο μπορούσαμε από το δυναμισμό των στίχων του, από την αστείρευτη αγάπη του και πίστη στον Άνθρωπο, στο Φως, στο Δίκιο, στη Λευτεριά και την Ειρήνη. Κλέψαμε φως, δηλαδή, για να κάνουμε αυτό που ΄θελε πάντα εκείνος: να μπορούμε να το χαρίζουμε. Κλέψαμε φως από στίχους όπως αυτοί:

*  όσοι αγαπάνε και αγαπιούνται είναι ευτυχισμένοι - κ' είμαι τόσο ευτυχισμένος, να σ' αγαπάω.

*  όλη η καρδιά μου ζεσταίνεται στην παλάμη της στοργής σου.

*  γράφω στίχους, να διαλύσω με την ποίηση και με την αγάπη σου τη λύπη του κόσμου.

 

σκίτσο της Κωνσταντίνας Κ.

*  δε χωράει ο πόνος μες στο φως. Ας τον διώξουμε,  θα τον διώξουμε.

* όπου κι αν ψάξεις είναι φως, το φως κερδίζει απ' την αρχή τα χέρια μας.

*  είναι άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.

κατασκευή στο τετράδιο της Κων/νας Κ. για το Πρωινό Άστρο

*  ποτέ δε θα σωπάσω. Σα να φοβάμαι μη και δεν προφτάσω να τραγουδήσω όλη την ομορφιά και την αγάπη.

*  άκου τι όμορφα που τραγουδάει η βροχή, τι όμορφα που τραγουδάει η καρδιά μας. Τ'όνειρο δε μουσκεύει στη βροχή.

*  Ζωή - ένα τραύμα στην ανυπαρξία.

 

απ' το τετράδιο του Σίμου

*  Να λες: ουρανός· κι ας μην είναι.

*  Ήλιε, σφυρί μου, δούλεψέ μας, σε δουλεύουμε, ήλιε μας.

*  Κι ο θάνατος δεν είναι παρά ένα φύλλο που έπεσε για να θρέψει ένα φύλλο που ανεβαίνει.

ο Ρίτσος του Σίμου

*  Χαμογελάμε κατά μέσα.

*  Πρέπει ν' αποθηκέψουμε πολλά τσουβάλια φως για να τα βγάλουμε πέρα

            μεθαύριο που θάρθουν τα σύννεφα.

*   Αυτά που χάθηκαν, αυτά που δεν ήρθαν μην τα κλαις.

      Αυτά που τα'χες και δεν τα' δωσες κλάφ' τα.

 (Κάποια παιδιά, βλέποντας τις αφίσες στους τοίχους είπαν την ιδέα

 να κάνουμε μικρά καδράκια με στίχους ποιητών για να τα βάλουμε στις τάξεις. 

Ποιος θέλει να συμμετέχει; Άλλες ιδέες;)