σκέψεις και συναισθήματα της επόμενης μέρας
Αγανάκτηση, γιατί χρειάστηκε
να υποφέρουν Άνθρωποι
Απελπισία γιατί χάθηκαν Άνθρωποι
και δεν γυρίζουν πίσω
Ανακούφιση,που επιτέλους ,
για διάφορους λόγους,
κάτι έγινε
Ανησυχία για το σκοτάδι που καραδοκεί......
Τα λόγια των φιλοσόφων είναι πάντα μια ελπίδα για την καινούργια μέρα:
"Παρακινούμαστε να αναλάβουμε
τη θεμελιώδη ανθρώπινη ευθύνη μας
να κατασκευάσουμε
μια αυθεντική ζωή με συμμετοχή,
με ανθρώπινη διασύνδεση,
με νόημα και αυτοπραγμάτωση."
από τον "κήπο του Επίκουρου" του Irvin Yalom
Υ.Γ. Βρέθηκα πολύ κοντά στις σκέψεις του Δημήτρη Χριστόπουλου (συνωνυμία!)
στο
Ωραίο απόσπασμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε Roadartist, παραμένοντας πάντα φίλοι του εξαιρετικού σου blog!
ΔιαγραφήΕκείνη την επόμενη μέρα, προχτές δηλαδή, και τα δικά μου συναισθήματα ήταν έτσι ακριβώς. Μια στιγμιαία αίσθηση ανοιχτού παράθυρου και δροσερού αέρα. Δεν κρατάει, βέβαια, πάρα πολύ, όταν αρχίζεις τις αναλύσεις και φοβάσαι τις πολιτικές σκοπιμότητες ή η λογική σου απαγορεύει να ξεχνάς πως η συντήρηση και ο ρατσισμός καλά κρατούν στην ωραία μας κοινωνία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, προφανώς, προσυπογράφω την πολύ όμορφη ανάρτηση και το μικρό σχόλιο του Yalom
( και σας ζητάω ιδιαίτερα μαθήματα λακωνικότητας:-) )
Δεν μπορώ να δώσω μαθήματα! Νομίζω ότι είναι γονιδιακό!!! Πάντως το απόσπασμα του Yalom λέει όσα θέλω να πω!
Διαγραφή