Του μέλλοντος η μέρες στέκονται μπροστά μας σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα

Ποτέ μια γιορτή αποφοίτησης δεν είναι σαν τις προηγούμενες.
Ίδιο αντικείμενο, διαφορετικά, όμως, τα πρόσωπα, οι σχέσεις, οι ισορροπίες που έχουν αναπτυχθεί, τα κοινά βιώματα, οι αναμνήσεις, οι προσδοκίες.
Στους δύσκολους καιρούς, ακόμα κι η επιθυμία των παιδιών να αποχαιρετήσουν το σχολικό χώρο που μοιραστήκαμε τρία χρόνια τώρα

είναι βάλσαμο στην ψυχή των δασκάλων τους.

Έτσι, Παρασκευή βράδυ, τα απόφοιτα πια τριτάκια μας συνάντησαν όλους εμάς που συνεχίζουμε, ετοιμάζοντάς μας την πιο τρυφερή γιορτή της χρονιάς.

Γονείς και φίλοι, συμμαθητές, καθηγητές, απόφοιτοι, γείτονες στα μπαλκόνια τους

που, λες και μοιράζονταν τις στιγμές, καθόλου δε δυσανασχέτησαν.

Φωτογραφίες, βίντεο, χοροί παραδοσιακοί και μοντέρνοι, μουσικά συγκροτήματα, κατασκευές, συνεντεύξεις, αναμνήσεις, ευχές, μικρές και μεγάλες εκπλήξεις, όλα ένα πέπλο που μάταια προσπαθούσε να καλύψει τη συγκίνηση του αποχωρισμού.

Και που αποκάλυπτε, όμως, τη χαρά για ό,τι περάσαμε, ό,τι καταφέραμε, ό,τι χτίσαμε.

Σημείωση: Πέρα από την Αθηνά Πάνια,

που σταθερά αποτελεί την ψυχή της γιορτής αποφοίτησης ετοιμάζοντας την καταπληκτική ομάδα παραδοσιακών χορών και έχοντας τη γενικότερη επιστασία της εκδήλωσης, τα ίδια τα παιδιά, οι συντελεστές, ετοίμασαν μόνα τους τη γιορτή. Έμπνευση, δημιουργία, προετοιμασία, εκτέλεση, όλα.

Με χορούς κυκλωτικούς,

πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε!
Στο καλό, τριτάκια.

Η πόρτα κι η αγκαλιά μας πάντα ανοιχτή.