Ο ζωγράφος του μήνα είναι ...σουρεαλιστής!

                            


Reconnaissance without End (La Reconnaissance infinie) 1963
Ο Ρενέ Μαγκρίτ (René François Ghislain Magritte, 21 Νοεμβρίου, 189815 Αυγούστου, 1967) γεννήθηκε στο Βέλγιο.


 Σε ολόκληρη τη ζωή του έμοιαζε εξωτερικά μ΄ έναν κοινό μεσοαστό, όμως αμφισβήτησε και κλόνισε με την τέχνη του τα θεμέλια της λογικής τάξης των πραγμάτων. Τα άψυχα πράγματα έχουν μάτια, οι αντανακλάσεις εξαφανίζονται ενώ οι νυχτερινοί δρόμοι συνυπάρχουν με τον λαμπερό ουρανό της ημέρας.

Η αυτοκρατορία του φωτός, 1954

Υπήρξε ένας  από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σουρεαλισμού, του σημαντικότερου καλλιτεχνικού ρεύματος του μεσοπολέμου.
Το σουρεαλιστικό κίνημα αναδύθηκε μέσα από τη βαθιά απελπισία που προκάλεσε η τραγωδία του Ά Παγκοσμίου Πολέμου, το αίσθημα κατάρρευσης όλων των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού. Με βάση κυρίως το Παρίσι του Μεσοπολέμου και υπό την αιγίδα του Αντρέ Μπρετόν, οι σουρεαλιστές ανέπτυξαν μια προσέγγιση στην τέχνη επηρεασμένη από την ψυχαναλυτική σκέψη για τα όνειρα, τη φαντασία και το ασυνείδητο, η οποία πήρε μορφή μεταξύ των ετών 1919-1924 και εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο. http://www.botsisauctions.com/gr/


gonconda, 1953

Για τον Μαγκρίτ η ζωγραφική είναι πάνω απ΄ όλα μια «στοχαστική» τέχνη. Επιδιώκει μέσα από αυτήν να ωθήσει τον θεατή σε μια σειρά συλλογισμών που θα οδηγήσει σε αλλαγή του τρόπου που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Η αφετηρία του ήταν, επιστημονικά, η ψυχαναλυτική θεωρία του Σίγκμουντ Φρόιντ
«Τα όνειρα της νύχτας μου είναι αδιάφορα» έλεγε. «Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα όνειρα που βλέπω στο ξύπνιο μου». Έτσι παρήγαγε τα περίφημα «σκεπτόμενα όνειρα».

the large family, 1963
"Αν και κομουνιστής, ο Μαγκρίτ απέφευγε να εκπονήσει μεγαλεπήβολες «ρεαλιστικές ουτοπίες» (Ερνστ Μπλοχ) για την οικονομία και το κράτος - είτε επειδή του έλειπε η φαντασία, είτε οι κατάλληλες γνώσεις γι' αυτό.
Το πιθανότερο είναι όμως, ότι του έλειπε το ενδιαφέρον. Ο ίδιος ζούσε μόνο στο εδώ και τώρα. Γι' αυτό και η κριτική του στρεφόταν αποκλειστικά κατά των κλισέ και προκαταλήψεων, που κάνουν αφόρητο τον καθημερινό μικροαστικό βίο. "
Ρενέ Μαγκρίτ: Το μυστήριο της πραγματικότητας

the lovers. 1928

Ο Ρενέ Μαγκρίτ περιέγραψε τα έργα του λέγοντας:
Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο.



Ο Ρενέ Μαγκρίτ φωτογραφημένος από τον Lothar Wolleh

Αρισμαρι   http://estamou.blogspot.gr/2010/12/blog-post_17.html
Ρενέ Μαγκρίτ, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις της πραγματικότητας
http://annagelopoulou.blogspot.gr/2012/04/blog-post_28.html
                            Ο Μαγκρίτ ως αφορμή για ονειροπόληση...
http://www.artmag.gr/articles/art-thinking/item/1127-2010-01-31-22-21-06
μουσείο Μαγκρίτ http://www.musee-magritte-museum.be/Typo3/index.php?id=89&L=0

Σχόλια

  1. Φοβερή η ιδέα αυτή για τον ζωγράφο του μήνα. Τι αγνοούσα τόσα χρόνια !!!
    Ευχαριστούμε για την ετοιμη γνώση. Ζωντανεύει εικόνες και δίνει χρώμα στο ...μήνα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι πολύ πολύ καλό και μας δίνει ένα ισχυρό κίνητρο να συνεχίσουμε!
      Ευχαριστούμε!

      Διαγραφή
  2. Σημαντική επίδραση είχε αυτό το κίνημα και στα καθ' ημάς με παραδείγματα υπερρεαλιστών τους Εμπειρίκο και Εγγονόπουλου!
    Και μια ερώτηση,ο Μαγκριτ εκτός από ζωγράφος ήταν και λογοτέχνης;

    Ευχαριστούμε για τη παρουσίαση!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέχρι να αναγνωριστεί έκανε διάφορες, άσχετες με την τέχνη δουλειές. Δεν έχω ακούσει ή διαβάσει ότι ήταν και λογοτέχνης.
      Η ευχαρίστηση όλη δική μου, Νίκο!

      Διαγραφή
  3. Το βιβλίο της φιλοσοφίας της δευτέρας είχε αρκετούς πίνακές του (έναν μάλιστα στο εξώφυλλο) και δε νομίζω ότι ήταν τυχαίο.
    Είχαν σταθεί αφορμή για ωραίες συζητήσεις στο μάθημα.

    Τώρα, λίγο η ψυχανάλυση,λίγο τα "σκεπτόμενα όνειρα" μου θύμισαν κάτι που είχα διαβάσει στα "Παράθυρα" του Πονταλίς και νομίζω ότι κινείται στο ίδιο πνεύμα.

    Ακολουθεί απόσπασμα...

    Ονειρεύομαι...μια ημερήσια σκέψη που θα ονειρευόταν.Δε θα ονειροπολούσε,θα ονειρευόταν.Αδυνατώ να την ορίσω.Θα προχωρούσε άραγε,όπως στα όνειρά μας,δίχως συνείδηση του προορισμού της,παρασυρμένη από μόνη τη δύναμη της κίνησής της,δοκιμάζοντας δρόμους πολλαπλούς που κάποτε συγκλίνουν σ'ένα φωτεινό σημείο;
    Μπορώ, το πολύ, να την αντιτάξω στη σκέψη αυτού που υποφέρει από αϋπνίες.Τι του συμβαίνει του ανθρώπου;Μα,ακριβώς,δεν του συμβαίνει απολύτως τίποτα:ούτε το παραμικρό γεγονός,ούτε η παραμικρή περιπέτεια,κανένα ταξίδι μέσα στο χρόνο.Στο κεφάλι του-και στο κεφάλι του αποκλειστικά-αλληλοδιαδέχονται και επαναλαμβάνονται σκοτεινές μόνο σκέψεις,που τον βομβαρδίζουν και που τις έχει με κάποιο τρόπο παραμερίσει στη διάρκεια της μέρας.Ο άυπνος είναι άνθρωπος της έγνοιας,όχι της επιθυμίας και,στην οδηνυρή του ανικανότητα να αφεθεί στον ύπνο και στην έλευση του ονείρου,οι έγνοιες είναι το τελευταίο που απουσιάζει.Μόνο που δεν υπακούν πλέον στους κανόνες της ημερήσιας σκέψης,η οποία τους επέτρεπε να σχετικοποιηθούν,να ιεραρχηθούν.Όχι,η μια φέρνει την άλλη,προστίθενται,γίνονται μάζα,ανακυκλώνονται.Ο άυπνος παραμένει στην ίδια θέση,απαγορεύοντας στον εαυτό του οποιαδήποτε μετακίνηση από χρόνο σε χρόνο,από τόπο σε τόπο.Αρκείται στο να μετακινεί το σώμα του στο αμετακίνητο κρεβάτι του.
    Η ονειρευόμενη σκέψη την οποία επιζητώ θα αντλεί ενδεχομένως από το όνειρο τη δύναμη να είναι παράλογη,άπρεπη,να προχωράει με δικό της ρίσκο,σαν υπνοβάτις.Μπορεί άραγε η γλώσσα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σκέψης αυτής;Αμφιβάλλω:υπόκειται σε υπερβολικά πολλούς καταναγκασμούς,συντακτικούς,λογικούς.Επιδιώκει να γίνεται κατανοητή.Μήπως το ανήσυχο,ερευνητικό πινέλο του ζωγράφου είναι καταλληλότερο για να δώσει μορφή στην ονειρευόμενη σκέψη,να την ενασαρκώσει,από ό,τι το χέρι του συγραφέα;Η ζωγραφική που αγαπώ:ένα ανάλογο του ονείρου.

    Μεγαλούτσικο,ξέρω,αλλά ήθελα να το μοιραστώ.

    Αργεί ο Δεκέμβρης;:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο και ...απολύτως σχετικό με το πνεύμα του Μαγκρίτ! Ευχαριστούμε αγαπημένη Ισμήνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο πίνακας είναι κάτι άλλο από αυτό που απεικονίζει. Χαρακτηριστικό είναι το έργο "Αυτό δεν είναι μία πίπα", που βλέποντάς το ο καθένας θα έλεγε "Αυτό είναι μία πίπα".
    Δείτε το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στέλλα, ευχαριστούμε, μέχρι που μπορεί να μας εκπολιτίσεις, στο τέλος:-)

    Στέκομαι στον πρώτο πίνακα. Δυο τύποι που βολτάρουν στα σύννεφα. Ας κάνουμε ένα μίνι κουίζ: Ποιοι να'ναι;; ( Έχω μια πρόταση, αλλά ας μην το πολιτικοποιούμε)

    Όσο για τον τελευταίο, επίσης, σκέφτομαι ότι τον Μαγκρίτ θα τον αγαπούσε και ο Χίτσοκ..

    ( Άντε, πότε θα έρθει ο Δεκέμβρης;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιό μας στοχεύει στη συμμετοχή, τη συζήτηση, την ανταλλαγή, την έκφραση απόψεων και ιδεών, γι' αυτό και τα σχόλιά σας είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα:-)

Δημοφιλείς αναρτήσεις